معرفی و دانلود کتاب من هنوز آلیس هستم

معرفی کتاب من هنوز آلیس هستم

اثری تکان‌دهنده درباره‌ی رنجِ فراموشی! کتاب من هنوز آلیس هستم نوشته‌ی لیزا جنوا، رمانی تأثیرگذار درباره‌ی یک زن میان‌سال موفق است که ناگهان متوجه ازدست‌دادن حافظه‌ی خود می‌شود. این داستان تلخ که بیش از چهل هفته در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک‌ تایمز قرار داشته، روایتی اندوهناک از زوال حافظه‌ی انسان و فراموش‌کردن نام‌ها، یادها و خاطره‌هاست؛ قصه‌ی زنی به نام آلیس که بیماری آلزایمر، آینده، حال و گذشته‌ی او را محو می‌سازد.

درباره‌ی کتاب من هنوز آلیس هستم

چه می‌شود اگر روزی نام خیابانی را که مسیر هرروزه‌مان بوده فراموش کنیم؟ چگونه تاب خواهیم آورد اگر نام‌ها، رویدادها، یادها و خاطره‌ها، رفته‌رفته رنگ ببازند و به لکه‌ای ناپیدا در ذهن‌مان تبدیل شوند؟ احتمالاً حدس می‌زنید که از آلزایمر حرف می‌زنیم؛ شایع‌ترین اختلال در بیماری زوال عقل که منجر به فراموشی در انسان می‌شود، بیماری هولناکی که هنوز هیچ درمانی برای آن وجود ندارد و اغلب نیز در سن بالا به سراغ زن‌ها و مردها می‌آید. باوجودآنکه بر اساس پژوهش‌ها بیش از 50 میلیون نفر در سرتاسر جهان دچار آلزایمر هستند، اما هنوز کتاب‌ها و آثار هنری چندانی درباره‌ی این بیماری وجود ندارد و شاید همین نکته باعث شده که همچنان خیلی‌ها از رنجی که این بیمارها می‌برند، اطلاع چندانی ندارند. هرچند که در دهه‌های اخیر توجه بعضی نویسنده‌ها و فیلم‌سازها به این بیماری جلب شده و یکی از آثار انگشت‌شماری که درباره‌ی آلزایمر ساخته شده، فیلم درخشان «پدر» به نویسندگی و کارگردانی فلورین زلر و بازی درخشان آنتونی هاپکینز است که از زاویه‌ی دید پیرمرد دچار فراموشی روایت می‌شود و دریچه‌ای تازه به این بیماری می‌گشاید.

در دنیای ادبیات نیز یکی از رمان‌های کم‌نظیر درباره‌ی آلزایمر، کتاب من هنوز آلیس هستم (Still Alice) است که در سال 2007 به‌عنوان اولین اثر ادبی لیزا جنوا (Lisa Genova) منتشر شد. این داستان بلند که دست‌مایه‌ی ساخت فیلمی به همین نام هم شده، روایت استاد دانشگاهی است که در آستانه‌ی پنجاه‌سالگی به بیماری آلزایمر مبتلا، و رفته‌رفته زندگی‌اش با رنج‌های متأثر از آن، درگیر سختی‌ها و تلخی‌های بسیاری می‌شود.

نویسنده در این رمان تأثرانگیز ابتدا به زندگی موفق آلیس به‌عنوان یک استاد مطرح دانشگاه اشاره می‌کند؛ زنی که سه فرزند و یک شوهر دانشمند دارد و به فکر آن افتاده که ارتباط بیش‌تری با بچه‌هایش برقرار کند. در همین حال اما رخ‌دادن چند اتفاق، مثل فراموش‌کردن یک واژه در زمان سخنرانی، گم‌کردن راه همیشگی‌اش از دانشگاه به خانه و به‌یادنیاوردن همسر یکی از همکارهایش، او را دچار ترس می‌کند. وقتی آزمایش‌های پزشکی، پرده از علت این فراموشی‌ها برمی‌دارد، او دچار وحشت و غمی بزرگ می‌شود، اما آلیس قصد ندارد فعلاً تسلیم شود؛ از همه مهم‌تر آنکه او شیفته‌ی زندگی کردن و عشق‌ورزیدن است. لیزا جنوا در این رمان، از تجربه‌های زیسته‌ی خود به‌عنوان یک متخصص عصب‌شناسی بهره می‌گیرد و رنج‌ها و سختی‌ها، تلاش‌ها و تقلاها، و امید و ناامیدی مبتلاها به بیماری آلزایمر را به شکلی عینی و واقعی پیش روی مخاطب قرار می‌دهد. نویسنده با انتخاب زاویه‌ی دید سوم‌شخص و فرم روایی خطی، داستانش را به‌صورت روان و سرراست روایت می‌کند و با تسلطی که بر مرحله‌های رخداد آلزایمر، ضربه‌ی روانی اولیه‌ی واردشده بر بیمار، و تأثیرهای عاطفی آن بر آدم‌های پیرامون او دارد؛ خط روایی رمان را بدون بزرگ‌نمایی یا کوچک‌شمردن پیامدهای جسمی و عاطفی پی می‌گیرد. داستان من هنوز آلیس هستم نوشته‌ی لیزا جنوا را لیلا خادم‌الحسینی ترجمه کرده و انتشارات طلوع ققنوس به چاپ رسانده است.

جوایز و افتخارات کتاب من هنوز آلیس هستم

• برنده‌ی جایزه‌ی Bronte در سال 2008
• حضور در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک‌ تایمز به مدت 40 هفته
• قرارگرفتن در فهرست کتاب‌های پیشنهادی The Christian Science Monitor در سال 2014

نکوداشت‌های کتاب من هنوز آلیس هستم

• داستانی فراموش‌نشدنی درباره‌ی آلزایمر. (The Age)

• لیزا جنوا در اثر داستانی جذاب خود با دقت و دلسوزی به یک بیماری ترسناک توجه می‌کند. (Wendy Smith)

• داستانی تکان‌دهنده درباره‌ی یک زن در زمان شروع زودهنگام بیماری آلزایمر... گرچه خاطره‌های آلیس به یک نخ فرسوده آویزان شده، اما او در لحظه و برای هر روزش زندگی می‌کند. (shepherd)

• لیزا جنوا در اولین رمان خود، تجربه‌های سال‌ها تخصص در زمینه‌ی عصب‌شناسی را به کار می‌گیرد تا تصویری واقع‌گرایانه از شروع بیماری آلزایمر بسازد. این رمان برای کسانی که با این بیماری سروکار دارند، جذاب و مفید خواهد بود. (publishers weekly)

• زنی کارآمد به‌آرامی فکرها و خاطره‌های خود را به‌خاطر بیماری آلزایمر از دست می‌دهد؛ تنها برای اینکه بفهمد هر روز روشی جدید برای زندگی و عشق به ارمغان می‌آورد. کتاب من هنوز آلیس هستم! ضربه‌ی عاطفی قدرتمندی را به نمایش می‌گذارد و ورود یک صدای قوی جدید در داستان را نشان می‌دهد. (barnesandnoble)

اقتباس سینمایی از کتاب من هنوز آلیس هستم

در سال 2014، فیلم من هنوز آلیس هستم بر اساس کتاب حاضر و به کارگردانی ریچارد گلتزر (Richard Glatzer) و واش وستمورلند (Wash Westmoreland) ساخته شد. در این فیلم بازیگرهایی مثل جولیان مور، الک بالدوین و کریستین استوارت بازی کردند و جولیان مور به‌خاطر ایفای نقش آلیس، برنده‌ی جایزه‌ی بهترین بازیگر نقش اول زن در هشتاد و هفتمین دوره‌ی جایزه‌ی اسکار و همچنین هفتاد و دومین مراسم گلدن گلاب شد.

کتاب من هنوز آلیس هستم مناسب چه کسانی است؟

این کتاب به دوستداران رمان‌های خارجی، به‌ویژه علاقه‌مندها به داستان‌هایی با محور بیماری آلزایمر (فراموشی) پیشنهاد می‌شود.

با لیزا جنوا بیش‌تر آشنا شویم

لیزا جنوا در سال 1970 در ایالات متحده‌ی آمریکا به دنیا آمد. او در رشته‌ی زیست روان‌شناسی به تحصیل پرداخت و در سال 1998 موفق شد مدرک دکترای خود در رشته‌ی عصب‌شناسی را از دانشگاه هاروارد دریافت کند. اثر حاضر اولین کتاب اوست که در سال 2007 و با هزینه‌ی شخصی منتشر شد و توانست نظر مثبت منتقدها و خواننده‌ها را جلب کند. از بهترین کتاب‌های این نویسنده می‌توان به «به یاد آر»، «پیدا و پنهان»، «همه‌ی نت‌های نواخته‌شده» و «حال‌وروز خانواده‌ی اوبراین» اشاره کرد که همگی نیز به زبان فارسی ترجمه و منتشر شده‌اند.

در بخشی از کتاب من هنوز آلیس هستم می‌خوانیم

آن‌قدر باهوش نبودند که بتوانند یک برنامۀ بلندمدت و قطعی تهیه کنند. ناشناخته‌های بسیار زیادی وجود داشت که نمی‌توان به‌سادگی آن‌ها را حل کرد، مهم‌ترین آن‌ها این است که همه چیز چقدر سریع پیشرفت خواهد کرد؟ آن‌ها شش سال پیش برای نوشتن کتاب «از مولکول‌ها به ذهن» یک سال مرخصی با هم گرفتند! بنابراین هرکدام یک سال برنامۀ مشخص داشتند.

آیا او می‌تواند زمان زوالش را طولانی کند؟ تاکنون، آن‌ها تصمیم گرفته بودند که آلیس این ترم را تمام کند، تاحدامکان از سفر دوری کند و تمام تابستان را در کیپ بگذرانند. آن‌ها فقط می‌توانستند تا اوت را تصور کنند و موافقت کردند که هنوز به هیچ‌کس به‌جز فرزندانشان، چیزی نگویند. افشای اجباری، مکالمه‌ای که بیش از باقی مشکلات بر سرش عذاب کشیدند، همان روز صبح در کنار نان‌شیرینی، سالاد میوه، پای سیب، آب‌پرتقال و تخم‌مرغ‌های شکلاتی مطرح شد. چندین سال می‌شد که آن‌ها عید پاک را با هم نمی‌گذراندند.

آنا گاهی اوقات آخر هفته عید را با خانوادۀ چارلی در پنسیلوانیا می‌گذراند؛ لیدیا سال‌های گذشته در لس‌آنجلس اقامت داشت و قبل از آن، جایی در اروپا بود و جان چند سال پیش در سخنرانی‌ای در بولدر شرکت کرده بود. برای متقاعدکردن لیدیا که امسال به خانه بازگردد، کمی بهانه لازم بود. در میانۀ تمرین‌های نمایشی‌اش بود و ادعا می‌کرد که نمی‌تواند هزینۀ درنگ در تمرین یا پرواز را بپردازد؛ اما جان او را مجاب کرده بود که می‌تواند دو روز وقت با آن‌ها بگذارد و هزینۀ بلیت هواپیمایش را پرداخت کرده بود. آنا آب‌پرتقال و آلبالو را رد کرد و به‌جای آن تخم‌مرغ‌های کاراملی را مثل ذرت بوداده با یک لیوان آب یخ خورد. اما قبل از اینکه کسی مشکوک به بارداری او شود، خودش جزئیات روش لقاح مصنوعی قریب‌الوقوعش را بازگو کرد.