معرفی و دانلود کتاب ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ

معرفی کتاب ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ

این بار اریک امانوئل اشمیت، این نویسنده‌ی فرانسوی، شما را در سفری به چین همراهی می‌کند. کتاب ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ از جمله آثار داستانی اشمیت است که شما را با شخصیتی جذاب و البته کمی مرموز آشنا می‌کند؛ زنی که ادعا می‌کند باوجود قانون اجباری تک‌فرزندی چین، ده بچه دارد.

درباره‌ی کتاب ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ

اگرچه کشور چین و شگفتی‌هایش مسافران را مجذوب می‌کند و سفری دل‌نشین و عجیب را رقم می‌زند، اما در کشور چین فرزندآوری با محدودیت‌هایی همراه است که با هدف کنترل جمعیت اعمال می‌شود. حال اگر در این سرزمین پهناور پیرزنی پیدا شود و ادعا کند که ده فرزند دارد، بدون شک هر مسافری با شنیدن این خبر همه‌ی بناهای تاریخی و جاذبه‌های گردشگری را رها کرده و مشتاقانه به دنبال داستان زندگی این شخصیت مرموز می‌رود. اریک امانوئل اشمیت (Eric Emmanuel Schmitt) در کتاب ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ (Les Dix Enfants Que Madame Ming N'a Jamais Eus) این مسئله را به داستانی شنیدنی تبدیل کرده که به زندگی زنی سالخورده به نام خانم مینگ مربوط می‌شود.

اریک امانوئل اشمیت در کتاب ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ با استفاده از موقعیتی بسیار ساده ملاقات دو شخصیت داستانی را صورت می‌دهد که ابعاد متضاد آن دو، جذابیت روایت را در پی دارد. داستان این کتاب در کشور چین اتفاق می‌افتد و اشمیت در خلال معرفی شخصیت‌های فرعی داستان، به تاریخ چین نیز رجوع می‌کند.

داستان کتاب ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ از سرویس بهداشتی یک شرکت تجاری آغاز می‌شود. مرد تاجر برای اینکه از هم‌صحبتی با همکارانش فرار کند و مجبور نباشد یکی از جلسه‌های کاری خسته‌کننده‌اش را تحمل کند، حرف شرکای خود را قطع کرده و طبق عادت به سرویس بهداشتی می‌رود. وقتی که قصد ترک دستشویی را دارد، پیرزنی را می‌بیند که وظیفه‌ی نظافت توالت‌ها را به عهده دارد. مرد تاجر قصد انعام دادن به پیرزن را دارد که عکس کوچکی از جیب کت او به زمین می‌افتد. افتادن عکس باعث شروع گفت‌وگویی شیرین بین این دو نفر می‌شود. پیرزن از تعداد فرزندان مرد تاجر می‌پرسد و داستان زندگی این دو به هم گره می‌خورد.

داستان کتاب ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ با خاطره‌های جذاب خانم مینگ ادامه می‌یابد. او از ده فرزندی می‌گوید که در نقاط مختلف کشور چین زندگی می‌کنند. اگرچه مرد تاجر از شنیدن تعداد فرزندان خانم مینگ متعجب شده، اما چون از روزهای تکراری تجارت و معامله‌های بی‌فایده‌ی خود خسته است، ترجیح می‌دهد داستان زندگی بچه‌های خانم مینگ را بشنود. اریک امانوئل اشمیت در این کتاب هر دو شخصیت را با ویژگی‌های رفتاری طنزآمیز و با لحنی شوخ‌طبعانه به تصویر می‌کشد. در جریان خاطره‌گویی خانم مینگ، گویی این دو شخصیت می‌دانند که در جریان قصه‌ای خیالی و سفری غیرواقعی گردش می‌کنند. به همین دلیل لذت مطالعه‌ی کتاب برای خوانندگانی که آثار این نویسنده‌ی پرافتخار فرانسوی را دنبال می‌کنند دوچندان است.

کتاب ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ سرشار از گفت‌وگوهای جذاب و کوتاه است که این ویژگی در دیگر آثار اریک امانوئل اشمیت نیز وجود دارد. یکی از ویژگی‌های این کتاب به شناساندن فرهنگ چین باز می‌گردد. در این کتاب معرفی فرهنگ و تاریخ چین نیز مورد نظر نویسنده بوده و مخاطب از طریق آشنایی با شخصیت خانم مینگ می‌تواند با شرایط اجتماعی و تاریخی پیرامون او نیز آشنا گردد. خانم مینگ برای معرفی ده فرزند خود، مرد تاجر را به نقاط مختلف کشور چین دعوت می‌کند و با توصیف وضعیت اجتماعی هرکدام از فرزندانش مخاطب را با شرایط اجتماعی کنونی در کشور چین آشنا می‌سازد. اریک امانوئل اشمیت با طراحی شخصیت خانم مینگ، آرزوی دیدار با این زن سالخورده را در مخاطب برمی‌انگیزد. او از خلال این داستان، قانون فرزندآوری و محدودیت ایجاد شده برای شهروندان را مورد انتقاد قرار می‌دهد. از سوی دیگر حسرت خانم مینگ برای بازگشتن به روزهای گذشته و اشاره‌ی او به آئین‌های سنتی و آموزه‌های کنفوسیوس، باعث می‌شود که شرایط کنونی کشور چین با گذشته‌ مقایسه شود.

کتاب ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ نوشته‌ی اریک امانوئل اشمیت با ترجمه‌ی فهیمه موسوی توسط انتشارات افراز منتشر شده است.

کتاب ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب برای علاقه‌مندان به آثار اریک امانوئل اشمیت و همچنین خوانندگان ادبیات داستانی فرانسه لذت‌بخش خواهد بود.

در بخشی از کتاب ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ می‌خوانیم

ضربه سنگین بود. آن‌جا را ترک کردم و بالا به اتاقم رفتم. از تخت تماس گرفتم و قرارم را به‌بهانه‌ی ناخوش بودن به‌هم زدم. در این‌مورد درواقع اغراق نمی‌کردم چون کل روز را به استفراغ گذراندم. استفراغ به‌جای گریه. استفراغ به‌خاطر آزاد کردن محرومیت‌هایم. استفراغ به‌خاطر خالی کردن خودم از خود.

بله، خانم مینگ به هدف زده بود: من او را فریب داده بودم.

نه فقط باد به غبغب انداخته بودم، بلکه لاف‌زنی‌ام را فراموش کرده بودم. وقتی دو هفته پیش عکس خواهرزاده‌هایم از جیبم بیرون افتاد، گذاشته بودم خانم مینگ حدس بزند که عکس بچه‌هایم است؛ نه‌تنها در آن لحظه این اشتباه اهمیتی نداشت، بلکه سوءتفاهم لرزشی از لذت در من ایجاد کرده بود؛ بعد از آن جرأت نکرده بودم به عقب برگردم؛ بهتر است بگویم از این‌که این فریب ادامه پیدا کند لذت می‌بردم، سرخوش از دزدیدن نوباوه‌های خواهرم، سرمست از پدر معرفی کردن خودم.

سه‌شنبه‌صبح، با هدف به‌دست آوردن احترامم، ظرف سه ساعت قراردادها را نهایی کردم، مأموریت انجام شد، سپس، انگار که پاهایم برایم تصمیم می‌گیرند، به زیرزمین دویدم.

خانم مینگ که انتظارِ آمدنم را می‌کشید، وقتی ظاهر شدنم را دید، از خوشحالی این‌پا و آن‌پا کرد.

درحالی‌که با دست‌های آویزان سرپا ایستاده بودم، با خیرخواهی مرا مانند یک بیمارِ در نقاهت پذیرفت.