معرفی و دانلود کتاب خواب عمیق گلستان

معرفی کتاب خواب عمیق گلستان

در کتاب خواب عمیق گلستان، زنی به نام گلستان در اثر تصادف به کما رفته است. این حادثه‌ی ناگوار فرصتی است تا اطرافیان نگاهی دقیق‌تر به گذشته و رفتارهای خود بیندازند و از اسرار و حقایقی که مدت‌ها پوشیده و پنهان مانده بود، پرده بردارند. پروانه سراوانی نویسنده‌ی این داستان فارسی است.

درباره‌ی کتاب خواب عمیق گلستان

روحی که در اتاق یک بیمارستان سرگردان است، جسمش را در حالت کما روی تخت بیمارستان می‌بیند؛ درحالی‌که ملاقات‌کننده‌اش برای شفای او امّن یُجیب می‌خواند. از سوی دیگر مردی، تنها و در غیاب همسرش روی تخت‌خواب دراز می‌کشد و دخترش از او می‌پرسد که آیا مادر به خانه باز خواهد گشت. پروانه سراوانی کتاب خواب عمیق گلستان را از نگاه یک روح آغاز می‌کند و اندک اندک وارد زندگی زنی خانه‌دار و روزمرگی‌های او در خانه و آشپزخانه می‌شود. با پیش رفتن داستان، گذشته‌ی وی با همسر و فرزندش آشکار می‌شود و داستانی از دروغ‌ها و پنهان‌کاری‌هایی گفته می‌شود که این خانواده را وارد شرایط بحرانی کرده است.

پروانه سراوانی کتاب خواب عمیق گلستان را در فصل‌های کوتاه و به‌شیوه‌ای مبهم، بدون نظم خطی یا به اصطلاح خود، بی‌گاه، شروع می‌کند. نام فصل‌های رمان نیز با عنوان بی‌گاه آغاز می‌شود و پس از آنکه کتاب چند فصل جلو می‌رود، زمان و فصول وارد روایت کتاب و عنوان سرفصل‌ها می‌شود. این روایت به‌شیوه‌ای نگاشته شده که گویا نویسنده در حال تکمیل کردن یک پازل است. وی با هر فصل یک قطعه از این پازل را کنار هم می‌چیند و هرچه جلوتر می‌رود، تصویر پازل برای خواننده تکمیل و آشکار می‌شود.

پروانه سراوانی در کتاب خواب عمیق گلستان داستانی از انسان‌هایی خلق کرده که در مسیر زندگی و تحت شرایط تغییر می‌کنند و اعمالی از آن‌ها بروز می‌کند که هرگز تصورش را هم نمی‌کردند. نویسنده از یک طرف، ماجرای زنی را روایت می‌کند که چندان عادت به راستگویی داشت که هرگز گمان نمی‌کرد روزی برسد که بار دروغی پانزده‌ساله را به دوش بکشد و از طرف دیگر، درباره‌ی مردی می‌گوید که زمانی چندان متعهد و خانواده‌دوست بود که فکر و ذکری جز خانواده‌ نداشت؛ اما زندگی او را در مسیری قرار می‌دهد که مجبور می‌شود حقایقی را از نزدیکان خود پنهان کند.

نویسنده در کتاب خواب عمیق گلستان، داستانی خانوادگی نوشته است که در آن رفتارها و روابط افراد خانواده را در مواجهه با یکدیگر نشان می‌دهد. وی به‌خوبی تجربه‌ها و چالش‌های زندگی شخصیت‌ها را در زمینه‌های مختلف نشان می‌دهد و خواننده را به تفکر عمیق‌تر درباره‌ی مسائل انسانی و اجتماعی دعوت می‌کند. وی در این کتاب به تحلیل روان‌شناختی شخصیت‌ها نیز می‌پردازد و نشان می‌دهد که برای هر آدمی راه‌های خطا و لغزش ناگهانی و غیرقابل پیش‌بینی وجود دارد. ضمناً انتخاب نام گلستان و اشاراتی که نویسنده به گلستان سعدی و ابیات و جملات این کتاب می‌اندازد به غنا و پربار شدن داستان افزوده است.

انتشارات هیلا کتاب خواب عمیق گلستان را منتشر کرده است.

کتاب خواب عمیق گلستان برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای کسانی که به رمان‌های خانوادگی با نگاه روانشناختی علاقه‌مند هستند، مناسب خواهد بود.

در بخشی از کتاب خواب عمیق گلستان می‌خوانیم

آقاجان نگاه که مى‌کرد بهت، تا ته فکرت را مى‌خواند، آن ته‌مه‌هاى وجودت را مى‌دید انگار. دروغ گفتن و داستان بافتن بى‌فایده بود. این موضوع را از وقتى بچه بودم فهمیدم. از همان وقت‌ها هیچ‌وقت جرئت نکردم به او دروغ بگویم. کم‌کم آن‌قدر دروغ نگفتم که دروغ نگفتن جزء اصول دینم شد. همیشه راست مى‌گفتم. دیگر نیازى به دروغ گفتن نداشتم. خودم را با راست گفتن‌هایم بیشتر دوست داشتم. گاه‌گدارى هم مى‌شنیدم که آقاجان طورى که انگار نوعى قسم مقدس لایتغیر باشد مى‌گفت: «نه... گلستان دروغ نمى‌گه! هر کى دروغ بگه، گلستان دروغ نمى‌گه!» همین‌ها باعث مى‌شد بیشتر خودم را ملزم به راستگویى بدانم. دوست نداشتم اعتماد آقاجان از من سلب شود.

راست گفتن سخت بود. سختى‌اش آن‌جا بود که کسى باورم نمى‌کرد. وقتى راست مى‌گفتم همه فکر مى‌کردند دارم دروغ مى‌گویم. سختم بود. اما این وسوسه‌ام نمى‌کرد که دروغ بگویم. با چشم‌هاى خودم مى‌دیدم که دروغ‌هاى گلبو و گلشن را به‌راحتى باور مى‌کنند. وقت‌هایى که گلبو خودش را به دل‌درد مى‌زد تا مدرسه نرود، وقت‌هایى که گلشن صورتش را چنگ مى‌انداخت و مى‌گفت کار دختر همسایه رو به رویى است تا دق‌دلى عروسک زیباى دخترک را، که براى بازى به او نداده بود و روى دلش سنگینى مى‌کرد، دربیاورد همه باور مى‌کردند، آن وقت گلبو توى خانه مى‌ماند و مدرسه نمى‌رفت و مادر برایش نبات‌داغ مى‌برد، شکمش را مى‌مالید و نازش مى‌کرد و روى خراش‌هاى صورت گلشن هم با قربان‌صدقه رفتن کرم نیواً مى‌مالید و براى گله‌گزارى و شِکوه پیش زن همسایه مى‌رفت. اما وقتى من حرف از زانودردم مى‌زدم، مادر و دخترها متفق‌القول مى‌شدند: «دروغ مى‌گه. مى‌خواد از زیر ظرف شستن دربره!» ظرف شستن کنار پاشیر و نشستن روى پا البته که برایم سخت بود، اما دلیلى براى دروغ گفتنم نبود. اصلاً دروغى نگفته بودم که بخواهم دلیلى برایش بیاورم. زانوهایم واقعاً از درد مى‌سوخت.