معرفی و دانلود کتاب اگه زنش بشم می‌تونم شمر رو بغل کنم؟

معرفی کتاب اگه زنش بشم می‌تونم شمر رو بغل کنم؟

کتاب اگه زنش بشم می‌تونم شمر رو بغل کنم؟ نوشته‌ی محمداسماعیل حاجی علیان شامل روایت‌هایی از زندگی شخصیت‌هایی با باورها و فرهنگ‌های بومی ایران است. این داستان‌ها به موضوعاتی مانند تعزیه، بیماران تالاسمی و چالش‌های اجتماعی پرداخته‌اند. لازم به ذکر است کتاب حاضر نامزد جایزه جلال آل‌احمد بوده است.

درباره‌ی کتاب اگه زنش بشم می‌تونم شمر رو بغل کنم؟

محمداسماعیل حاجی علیان نویسنده‌ی جوان و مدرس دانشگاه در مجموعه داستان اگه زنش بشم می‌تونم شمر رو بغل کنم؟ فضای سرداب خانه‌های قدیمی ایرانی را به عنوان محور اصلی روایت خود برگزیده است. این کتاب اثری اجتماعی با نگاهی عمیق به زندگی دختران و زنان طبقه‌ی فرودست است که با زبانی ساده و روایتی روان، داستان دختری را بازگو می‌کند که در تلاش برای تغییر سرنوشت خود با چالش‌های تلخ و واقعی جامعه روبه‌رو می‌شود. حاجی‌ علیان در این اثر تصویری بی‌پرده از دغدغه‌های اجتماعی، فقر و آرزوهای گمشده ارائه می‌دهد.

هر یک از داستان‌های کوتاه مجموعه‌ی اگه زنش بشم می‌تونم شمر رو بغل کنم؟ بر روانشناسی شخصیت‌ها تمرکز کرده است و با نگاهی بومی و نوآورانه به خاطرات، احساسات و تجارب شخصیت‌ها در این فضا می‌پردازد. سبک نوشتاری این اثر که توسط انتشارات هیلا در اختیار خوانندگان قرار گرفته است تازه و کنکاشگرانه است و با استفاده از گویش‌ها و لهجه‌های متنوع، باورها و فرهنگ‌های مختلف را به تصویر می‌کشد.

کتاب اگه زنش بشم می‌تونم شمر رو بغل کنم؟ برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب اگه زنش بشم می‌تونم شمر رو بغل کنم؟ برای علاقه‌مندان به ادبیات اجتماعی و داستان‌های کوتاه با نگاهی واقع‌گرایانه مناسب است.

در بخشی از کتاب اگه زنش بشم می‌تونم شمر رو بغل کنم؟ می‌خوانیم

باورم نمى‌شد، هر وقت که مى‌خواستم انگشتام رو توى پنجه‌هاى ضریح گره کنم و تا نقره شرف‌الشمس یادگارى پدرم به بند نقره‌اى ضریح مى‌خورد، یکى انگار توى گوشم زمزمه مى‌کرد. تا سر برمى‌گردوندم، هیله‌کِش مى‌شدم و از دُور پرت مى‌شدم عقب. توى دُور که نگاه مى‌کردم همه داشتن با ضریح حرف مى‌زدن یا گریه مى‌کردن، هیچى نمى‌گفتن که با چشاشون حرف بزنن، خلاصه هیشکى با من حرف نمى‌زد. حتى نگام هم نمى‌کرد که شک کنم شیطنت کرده باشن. کسى توى دور و بیرون دور با من کارى نداشت. حتى خادما. وقتى از دُور مى‌افتم بیرون دیگه خبرى نیست. دیگه هیشکى کارى با من نداره. دوباره مى‌رم از اول دُور. تا مى‌افتم توى هلهله دُور و تا پنجه به پنجه که مى‌شم، باز همون صداست که مى‌گه: «این‌جا یکى دیگه رو چال کردن.» باز از دُور مى‌افتم بیرون و باز دوباره از اول دُور و باز. باز. باز. همیشه یه راه برام باز مى‌شه تا برم نزدیک. عید باشه، شهادت باشه، شلوغ باشه، خلوت باشه، فرق نمى‌کنه، همیشه همین‌طوره. تا مى‌رسم یه راه باز مى‌شه و مى‌رم توى دُور و اون وقته که باز اون صدا نمى‌دونم از کجا سر و کله‌ش پیدا مى‌شه و باز مى‌افتم بیرون دُور.

این هفتمین ساله که پشت سرِ هم مى‌آم این‌جا و این صدا وِل‌کُنم نیست. اون اوایل فکر مى‌کردم یکى داره اذیتم مى‌کنه، ولى هیچ وقت کسى رو ندیدم که حتى بهم نگاه کنه چه مى‌کنم یا هر چیزى که فکر کنم یه ارتباطى با من داره. غیر از مردمى که مثل من مى‌اومدن توى دُور و مى‌رفتن بیرون و باز سال بعد، همون که همون. پاییز، زمستون، بهار یا تابستون فرق نمى‌کرد. اول صبح، قبلِ نماز، بعدِ نماز، سَرِ ظهرى، بعدازظهر، عصرى، دَمِ غروب، اولِ شب، سَرِ نماز، بعدِ نماز، آخرِ شب و نصفه شب اون صدا رو مى‌شنیدم. انگار به اون صدا علاقه خاصى پیدا کرده باشم. انگار با همه فرق داشتم. تقریباً همه زمان‌هایى رو که بِگى توى دُور بودم و همیشه همون صدا بوده. دیگه باورم شده که خبرى هست. باید برم تحقیق کنم. آخه این‌که نمى‌شه. نه براى چى تحقیق؟ توى این هفت سال دیگه برام مثل روز روشن شده.

فهرست مطالب کتاب

اگه زنش بشم، مى‌تونم شمر رو بغل کنم؟
ستاره‌ها کفِ سوئیت ملاقات شرعى
هفت خالِ خان‌باجى
شکلات سرد
گردوى کله‌گاوى
کفتر غریب
انگار روى شیشه جات مونده باشه
مى‌شه یه تخم کفتر بهم بدى؟!
این‌جا یکى دیگه رو چال کردن
تو به سطوه... من بیدستان
خاتون
نارنج مى‌خواستید آقا؟
میلَک‌جان
واژه‌نامه