معرفی و دانلود کتاب حالا جلوی مرا نگیر

معرفی کتاب حالا جلوی مرا نگیر

کالین کالمن در کتاب حالا جلوی مرا نگیر، داستان دختری به نام "پاپی" را به تصویر می‌کشد که در مواجهه با مشکلات فراوان در زندگی پا پس نمی‌کشد و با اراده و پشتکار، پله‌های موفقیت را یکی پس از دیگری با دست‌های خود می‌سازد و از آن‌ها بالا می‌رود. او مصداق بارز جمله‌ای می‌شود که همه ما قبلا به کرات شنیده‌ایم: اگر راهی وجود ندارد، راهی بساز.

بدون شک شرایط برای فردی که در آغاز یک مسیر قرار دارد در مقایسه با فردی که مجبور است همه چیز را دوباره شروع کند بسیار آسان‌تر است؛ قهرمان رمان حالا جلوی مرا نگیر (Don't Stop Me Now) در حالی که راهی طولانی و نه چندان آسان را پیموده و برای دیدن نتیجه‌ی زحماتش لحظه شماری می‌کند، ناگاه به عقب پرتاب می‌شود و باید از نو شروع کند. پاپی ناگهان کاخ آرزوهایش را فرو ریخته می‌بیند و باید از رویایی که سال‌ها در افکارش پرورانده دست بکشد، او باید به خانه‌اش برگردد در حالی که کار رویایی‌اش را از دست داده، نامزدش دیگر به ادامه دادن با او فکر نمی‌کند و بهترین دوستش…

در بخشی از کتاب حالا جلوی مرا نگیر می‌خوانیم:

خداى بزرگ! این دیگه چیه؟ دارن میان بالا. تو آینه به خودم نگاه مى‌کنم. یه غول بیابونى کاملم. قدم‌هاى بیشتر، نزدیک‌تر میشن، خیلى ریز و نرم به سمت اتاق خوابم قدم برمیدارن. دارن میان دنبال من. به صورتم کرم پودر مى‌مالم، با کف دست مى‌زنم تو صورتم تا کرم پودر صورتم رو بپوشونه، وقت نیست کارى کنم تا به طور کامل رو صورتم بخوابه. تو آینه نگاهى به خودم میندازم؛ هنوزم وحشتناکم، اما حالا صورتم به رنگ بژ مات در اومده. سعى مى‌کنم با انگشت‌هام، گره‌هاى موهام رو باز کنم. مامان و مهمون مرموزم دارن به بالاى پله‌ها مى‌رسن. صداى پاشون از دم در اتاقم میاد. خودم رو پرت مى‌کنم زیر لحاف پرم. پنجره رو باز مى‌کنم و توى دهانم عطر مى‌پاشم. ربدوشامبر رو از پشت در برمیدارم و خودم رو توش مى‌پیچم تا تمیز به نظر بیام... خب، یعنى تمیزتر از قبل. دستگیره در مى‌چرخه. کف دست‌هاى عرق کرده‌م رو با ربدوشامبر کاملاً پاک مى‌کنم. در باز میشه.

«لین؟»

لین چهره‌ش رو درهم مى‌کشه، انگار که وارد یه هواى دم کرده فاسد و سمى شده. دستم رو یهو مى‌برم سمت گردنم. این خیلى خجالت‌آوره! مى‌بینم که چشماش تو اتاقم مى‌چرخه. به خاطر دکور اتاقمه؟ به خاطر بوى بده؟ کدوم بدتره، من یا اتاق خوابم؟

«همین الان داشتم اتاقم رو مرتب...».

مامان مى‌پره وسط حرفم و میگه: «همچین کارى نمى‌کردى. فقط داشتى واسه وضعیت خودت تأسف مى‌خوردى، همین! خب، لین حالا اینجاست و مى‌خواد جمع‌وجورت کنه.»

لین رو تماشا مى‌کنم که اتاقم رو برانداز مى‌کنه، چشماش بى‌توجهى فاحشى رو از نظرِ من نشون میده: پوسترهاى قدیمى روى دیوار، میز توالت شلوغ، لباس‌هاى خیسم که به‌شکل یه کپه روى زمین پخش‌ان. صداى بوق ماشین از بیرون میاد. لین پشتش رو صاف مى‌کنه و میگه:

«دیدار یک چهارم نهایى لیگ برتر امروزه. همین حالا. ما بهت احتیاج داریم!»