معرفی و دانلود کتاب جاده‌ای به ناکجا

معرفی کتاب جاده‌ای به ناکجا

کتاب جاده‌ای به ناکجا نوشته دیو اگرز، داستانی فانتزی و نمادین از ورود دو کارگر به کشوری ناشناخته و مرموز است که مسئولیت جاده‌سازی بین شهری را بر عهده می‌گیرند. این داستان خواندنی و هیجان‌انگیز که در سال 2019 منتشر شده است، مقوله جنگ و دخالت‌های سیاسی کشورهای مختلف را از دریچه‌ای نو می‌نگرد.

درباره کتاب جاده‌ای به ناکجا:

داستان از جایی شروع می‌شود که دو کارگر بی‌هویت برای کار آسفالت در جاده‌سازی مسیری که به پایتخت یک کشور مرموز و مبهم منتهی می‌شود، کارشان را آغاز می‌کنند. در این کشور بی‌نام و نشان، تقریبا هیچ قانونی یا وجود ندارد یا ضمانت اجرایی ندارد. در کتاب جاده ای به ناکجا (The Parade) شما بدون آن که پیش‌فرضی از دو شخصیت اصلی و مکانی که در آن حضور دارند، داشته باشید، با حوادث عجیب و هیجان‌انگیزی روبه‌رو می‌شوید که دو شخصیت اصلی داستان آن ها را از سر می‌گذرانند.

دیو اگرز (Dave Eggers) در ادامه داستانِ دو شخصیت نمادین به نام های چهار و نه را که شریک هم هستند را برایمان روایت می‌کند. چهار و نه پیمانکارانی هستند که مسئولیت ساخت جاده‌های بین شهری را دارند. هدف ساخت این جاده‌ها وصل کردن روستاهای دور افتاده به پایتخت است. آر.اس نام ماشینی است که در اختیار نه و چهار گذاشته می‌شود تا به کمک آن جاده‌سازی کنند. تفاوت و تناقض شخصیت نه و چهار در سراسر داستان باعث چالش‌ها و دیالوگ‌های جالبی می‌شود.

این داستان که با جنگ داخلی کشور بی‌نام ادامه می‌یابد، پایان‌بندی کم‌نظیر و شگفت‌انگیزی را به تصویر می‌کشد.

نکوداشت‌های کتاب جاده ای به ناکجا:

- این یک داستان برای زمان ما است، تمثیلی درباره مداخله در سرزمین‌های بیگانه بدون دانش. یک چشم‌انداز کابوس از جنگ‌های بی‌پایان ما است. (Thomas E. Ricks)

- داستان‌های ایگرز همیشه تحریک‌کننده، تخیلی، جذاب و به طور فزاینده‌ای سرگرم‌کننده است. (Booklist)

- این اثر یک رمان مینیمالیستی؛ یک تمثیل قدرتمند از دغدغه‌های معاصر، دردناک و ملموس بشر است. (Georgi Gospodinov)

خواندن کتاب جاده ی به ناکجا به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

تمامی علامندان داستان‌های ماجراجویانه را به خواندن این اثر دعوت می‌کنیم.

با دیو اگرز بیشتر آشنا شویم:

دیو اگرز، داستان‌نویس و ویراستار آمریکایی تبار، مارس 1970 در بوستون متولد شد. وی در حال تحصیل در رشتۀ روزنامه‌نگاری در دانشگاه ایلینوی بود که فوت ناگهانی پدر و مادرش او را از ادامه تحصیل منصرف کرد. ایگرز حتی پس از خروجش از دانشگاه به این حوزه علاقمند بود و مدتی به کار در روزنامه مشغول بود تا در نهایت توانست امتیاز روزنامه محلی کاپس را از آن خود کند. او کم کم نویسندگی را به طور حرفه ای دنبال کرد و در این عرصه خوش درخشید.

ایگرز در سال 2008 توانست جایزه TED را کسب کند. او همچنین در سال 2012 به دریافت مدرک دکترای افتخاری از سوی دانشگاه براون نائل آمد.

در بخشی از کتاب جاده ای به ناکجا می‌خوانیم:

سرعت عمل آن‌ها برای جمع کردن خرت‌و‌پرت‌های چهار و نُه، خلع سلاح و انتقالشان به پشت کامیون، مسحورکننده بود. چادر را از جایش کندند و پشت کامیون انداختند. چهار موفق شد به آن‌ها حالی کند که حال نُه خوب نیست و نمی‌تواند بنشیند؛ در نتیجه او را پشت وانت خواباندند و چهار بالای سرش، جای لاستیک زاپاس نشست. دو تن از مردان هم کنارشان نشستند. سر تفنگ‌هایشان خیلی شل‌وول به سمت هیکل دمر نُه بود.

کامیون به سمت پایین و روی جادۀ آسفالت‌شده به راه افتاد. چهار نشست و با اینکه خوب می‌دانست هر دوی آن‌ها نمی‌دانند چه‌کار کنند، نگاهی با نُه ردوبدل کرد. غریزه‌اش به او می‌گفت که این ماجرا، موضوع سادۀ پلیسی ا‌ست و با رشوه‌ای قال قضیه کنده می‌شود؛ اما رفتار مردان با نُه، حالتی شخصی و توهین‌آمیز داشت و خبر از این می‌داد که بحث پول در میان نیست. آن هشت مرد بیشتر شبیه دارودستۀ اراذل بودند تا افرادی به دنبال اخاذی.

در میان شب شرجی پیش می‌رفتند و چهار برخلاف انتظارش احساس کرد که قدردان صافی مسحور‌ کنندۀ جاده‌ای است که خودش آن را آسفالت کرده بود. تا حدی انتظار داشت یکی از مردان بابت جاده قدردانی کند؛ اما چنین تجلیلی نصیبش نشد. در اطرافش، جنگلی می‌دید که از کنارش عبور کردند، آسمان بالای سرش، ماه و ستاره‌ای نداشت.

کامیون یک ساعتی راند و به جادۀ سرسبزی رسیدند و سپس وارد جادۀ خاکی مستقیمی شدند که باران و نهرهای فصلی، آن را پر از چاله‌چوله‌ کرده بود. کامیون تکان‌های شدیدی می‌خورد، بالا و پایین می‌رفت و عضلات ‌چهرۀ نُه از دردی که می‌کوشید آن را فرونشاند، در هم پیچیده بود. سرعت کامیون برای چنان جاده‌ای بسیار زیاد بود. چرخ‌ها مدام داخل گودال می‌افتادند و کامیون به شدت بالا و پایین می‌رفت و عقب و جلو می‌شد و با وجود اینکه نُه می‌کوشید خویشتن‌داری کند، بی‌اختیار از درد فریاد می‌کشید.