معرفی و دانلود کتاب آن پری زاد سبزپوش

معرفی کتاب آن پری زاد سبزپوش

کتاب آن پری زاد سبزپوش تازه‌ترین اثری است که از صمد طاهری، نویسنده‌ی صاحب‌سبک و سرشناس ایرانی به انتشار رسیده است. صمد طاهری اساساً با داستان‌های کوتاهش شناخته می‌شود، اگرچه در قالب داستان بلند و رمان نیز آثاری از او به انتشار رسیده. اثر پیش رو نیز یک مجموعه داستان است؛ مجموعه داستانی خواندنی، متشکل از داستان‌های کوتاهی که عمدتاً فضای امروزی دارند و از نوعی واقع‌گرایی شاعرانه بهره‌مندند.

درباره‌ی کتاب آن پری زاد سبزپوش

صمد طاهری را می‌توان نویسنده‌ای قدرنادیده نامید. اگرچه در کارنامه‌ی این داستان‌نویس اصالتاً جنوبیِ ادبیات ایران، جوایز و افتخاراتی دیده می‌شود و اگرچه تازه‌ترین اثر او با نام آن پری زاد سبزپوش، با استقبال نسبتاً خوبی از سوی خوانندگان مواجه شده است، با این همه هنوز می‌توان مدعی بود که این داستان‌نویس مستعد و توانا، به همه‌ی آنچه شایسته‌اش بوده، نرسیده است.

باری، صمد طاهری متولد 1336 است و داستان‌نویسی را دهه‌هاست که به طور جدی و حرفه‌ای دنبال می‌کند. بهترین و پخته‌ترین آثار او عمدتاً در دهه‌ی هفتاد و هشتاد خورشیدی به بازار کتاب آمدند. این نویسنده‌ی آبادانی قصه‌گویی چیره‌دست است و در آثار خود عمدتاً به قواعد و موازین واقع‌گرایی -جنسی از واقع‌گرایی که در کار نویسندگانی نظیر احمد محمود می‌یابیم- پایبند می‌مانَد. آنچه قصه‌های صمد طاهری را متمایز از انبوه آثار داستانی‌ای می‌کند که این روزها در بازار نشر ایران می‌یابیم، اصالت و تازگی مضامین داستان‌های طاهری و بسا مهم‌تر از آن، تسلط او بر فنون و تکنیک‌های داستان‌نویسی است. با خواندن کتاب‌های صمد طاهری به‌وضوح درمی‌یابیم که او فنون قصه‌نویسی را با عمری مطالعه‌ی دقیق در عناوین برجسته‌ی ادبیات ایران و جهان فراگرفته است و جالب آن‌که خود او گاه در متن آثارش به این عناوین اشاره کرده است. (برای مثال، او در یکی از داستان‌های کتاب زخم شیر از زبان شخصیتی به رمان لرد جیم، اثر جوزف کنراد اشاره کرده و یا عنوان یکی از داستان‌های کوتاه خود در همین کتاب -یعنی داستان سگ ولگرد- را با ارجاع به نام یکی از مشهورترین کتاب‌های صادق هدایت انتخاب نموده است.)

چنان‌که در بالا اشاره کردیم، صمد طاهری را با داستان‌های کوتاهش می‌شناسیم، داستان‌های کوتاهی که ماجرای اغلب آن‌ها در شهرستان‌ها و روستاهای جنوب کشور می‌گذرد. کتاب آن پری زاد سبزپوش تازه‌ترین مجموعه داستان طاهری و نشان‌گر نوعی تغییر در سبک‌وسیاق نویسندگی اوست - تغییری که البته در بادی امر چندان محسوس به نظر نمی‌رسد، و روی هم‌رفته آن‌قدر بنیادین نیست که بتوانیم بگوییم طاهری دوره‌ی جدیدی را در مسیر نویسندگی خود آغاز کرده است. تغییر مذکور، شاید بیش از آن‌که بیانگر تغییر در مضامین مورد توجه و سبک قصه‌نویسی صمد طاهری باشد، نشان از تحول جامعه‌ی ایرانی در سالیان اخیر داشته باشد. به هر رو، داستان‌های کتاب آن پری زاد سبزپوش، در مقایسه با داستان‌های کتاب «زخم شیر» و «شکار شبانه»، دو مجموعه‌داستان موفق نویسنده، حال‌وهوای امروزی‌تری دارند و البته از حیث زبانی نیزی به فارسیِ دهه‌ی هشتاد و نود نزدیک‌ترند. البته و علی‌رغم این موضوع، باید گفت که در این داستان‌ها نیز، رنگ‌وبوی بومی و حال‌وهوای جنوبی که خاص آثار پیشین صمد طاهری است، مشهود و عیان است.

درباره‌ی کتاب آن پری زاد سبزپوش این نکته نیز قابل ذکر است که در این مجموعه دو نمایشنامه از نویسنده نیز گنجانده شده است. نمایشنامه‌هایی که طاهری در دهه‌ی شصت نگارش آن‌‌ها را آغاز کرده بود.

کتاب آن پری زاد سبزپوش را انتشارات نیماژ منتشر نموده است.

کتاب آن پری زاد سبزپوش مناسب چه کسانی است؟

دوست‌داران داستان‌های واقع‌گرای فارسی مخاطبین اصلی کتاب حاضرند.

در بخشی از کتاب آن پری زاد سبزپوش می‌خوانیم

یک ماهی که گذشت توی لیستِ اکرانِ هفته‌ی بعدِ سینما بهمنشیر اسمِ فیلمی با بازی راج کاپور را دیدم. با هزار مکافات و وعده و وعید یکی از همکلاسی‌ها را که خانه‌شان در محله‌ی ما نبود راضی کردم تا درِ خانه‌مان بیاید و دروغی را که سرِهم کرده بودم تأیید کند. باید این فیلم را همراه با پدرمان تماشا و از دیدگاهِ او نقشِ پدر در خانواده را تشریح می‌کردیم. با توجه به بازیِ راج کاپور در فیلم راضی‌کردنِ پدرم برای رفتنِ به سینما چندان سخت نبود اما اسمِ فیلم سعادت بود و همه‌ی آن چند روز را در هول و ولای این بودم که بالاخره ربطی هم به آن موضوعِ درسی داشته باشد.

تا میدانِ تره‌بار را پیاده گز کردیم و واردِ محدوده‌ی خانه‌های سازمانیِ شرکتِ نفت شدیم و توی ایستگاه منتظرِ ماندیم تا تریلی-اتوبوسِ شرکت از راه برسد. اواخرِ آبان ماه بود و ابرهای سیاه داشتند از سمتِ دریا می‌آمدند و آسمان را پُر می‌کردند. سینما بهمنشیر سینمایی تابستانی و روباز بود و اگر باران می‌گرفت، نمایشِ فیلم به هم می‌خورد. پدرم به آسمان نگاه کرد و لبخندی توی صورتش پخش شد. بعد به من نگاه کرد و گفت: «سینما بهمنشیر مگه تابستونی نیس؟»

گفتم: «چرا. حالا شاید خدا خواست و...» داشت بِروبِر نگاهم می‌کرد. خیلی بدش می‌آمد کسی از باریدنِ باران شکوه کند. چون خودش از جایی آمده بود که هر چکه‌ی آب به اندازه‌ی یک دانه‌ی الماس ارج و قرب داشت. گفتم: «... یکی دو ساعتی دست نگه داره تا فیلم تمام بشه بعدش یه هفته بزنه.»

آن‌قدر سن داشتم که بدانم این ابرها آبستنِ بارانی گرمسیری‌اند و اگر شروع به بارش کنند تا همه‌جا را غرقه‌ی آب نکنند جایی نمی‌روند. فقط خدا خدا می‌کردم دو ساعتی مهلت بدهد.

فهرست مطالب کتاب

عَدلو
کُوهگَرد
بازمانده‌ی تلخ
آن پری‌زادِ سبزپوش
با پدرم، تنها
چارپایه‌ی حَنایی و غُل‌غُلِ آب
کُلاه‌های برفی و چیز
گورکَن و هِلالِ سبز
تنها به سفر خواهم رفت
«آنان که بندگی را برگزیدند»
«زندگی»