زندگینامه و دانلود بهترین کتاب‌های نیما یوشیج

زندگینامه نیما یوشیج

نیما یوشیج (Nima Yooshij)، با نام اصلی علی اسفندیاری، در 21 آبان سال 1276 در یوش مازندران به دنیا آمد. پدر نیما یوشیج ابراهیم خان اعظام السلطنه بود که با دامداری و کشاورزی روزگار خود و خانواده‌اش را می‌گذراند. نیما یوشیج به‌طور سنتی در روستا و در یک مکتب تحصیلات ابتدایی خود را سپری کرد. او از این روزها به‌تلخی یاد می‌کرد، چرا که معلمش فردی تندخو و بداخلاق بود. زمانی که نیما یوشیج 12ساله بود، همراه با خانواده به تهران مهاجرت کرد.

این مهاجرت باعث شد که نیما یوشیج در مدرسه‌ی بهتری درس بخواند. او در تهران به مدرسه‌ی سن لویی می‌رفت. از جمله کسانی که در این مدرسه تدریس می‌کردند نظام وفا بود که از شاعران بزرگ آن دوره به حساب می‌آمد. نظام وفا استعداد نیما یوشیج را می‌دید و او را تشویق می‌کرد. احترام نظام وفا نزد نیما یوشیج به‌حدی بود که نیما نخستین مجموعه شعر خود را با نام «افسانه» به معلم خود هدیه کرده است.

فعالیت‌های ادبی و سیاسی نیما یوشیج

نیما یوشیج مجموعه شعر افسانه را در سال 1300 منتشر کرد. این مجموعه شعر از جمله مهم‌ترین کتاب‌های شعر معاصر ایران است. قسمت‌هایی از مجموعه شعر افسانه نیز در مجله‌ی قرن بیستم چاپ شد. سردبیر این مجله یکی دیگر از شاعران نامدار معاصر یعنی میرزاده عشقی بود. البته نوآوری نیما یوشیج در شعر فارسی با اقبال همه‌ی ادیبان مواجه نشد و بسیاری به او انتقادات تندی وارد کردند.

نیما یوشیج در برهه‌ای در وزارت دارایی استخدام شد اما از آنجا بیرون آمد. او در سال 1317 وارد کار مطبوعاتی شد و برای مجله‌ی موسیقی می‌نوشت. همکاران او در این نشریه بزرگانی چون محمد ضیاء هشترودی، صادق هدایت و عبدالحسین نوشین بودند. او در همین زمان شعرهای مشهور دیگر خود مانند «غراب» و «ققنوس» را منتشر کرد.

نیما یوشیج علاوه‌بر فعالیت‌های ادبی، در زمینه‌ی سیاسی هم فعالیت می‌کرد. او در جوانی به جنبش جنگل پیوست. در سال‌های بعدی نیز او در نشریه‌ی ایران سرخ می‌نوشت که از مهم‌ترین نشریه‌های احزاب چپ در ایران به شمار می‌رفت.

زندگی شخصی نیما یوشیج

نیما یوشیج در سال 1305 با عالیه جهانگیر ازدواج کرد. عالیه جهانگیر خواهرزاده‌ی جهانگیرخان صوراسرافیل، سردبیر یکی از مهم‌ترین نشریات تاریخ ایران، بود. پس از ازدواج، نیما یوشیج پدر خود را از دست داد. او در این سال‌ها در تأمین زندگی خود با مشکل مواجه شده بود و نمی‌توانست کاری برای خود پیدا کند. به همین دلیل، نیما یوشیج به بابل و پس از آن به رشت مهاجرت و در آنجا زندگی کرد.

نیما یوشیج در پایان عمر به ذات‌الریه مبتلا شد. او به تهران آمد تا بیماری‌اش را معالجه کند، اما نتیجه‌ای در بر نداشت. نیما یوشیج در 13 دی 1338 از دنیا رفت. ابتدا او را در امامزاده عبدالله تهران دفن کردند، اما بنا به وصیت خودش، پیکر او به یوش منتقل شد. 

بهترین کتاب‌های نیما یوشیج

نیما یوشیج پدر شعر نو فارسی است. خواندن کتاب‌های او می‌تواند به ما درک درستی از تطور شعر معاصر بدهد. در این بخش، به بهترین کتاب‌های نیما یوشیج خواهیم پرداخت:

هفت کتاب نیما یوشیج: کتاب هفت کتاب مجموعه‌ای از اشعار نیما یوشیج است. در این مجموعه شعر می‌توانید بهترین اشعار نیما یوشیج از جمله «داروگ»، «خانه‌ام ابری‌ست» و «ری‌را» را بخوانید. 

کتاب دنیا خانه‌ی من است: یکی از موضوعاتی که همواره کنجکاوی دوست‌داران ادبیات را برمی‌انگیزد نامه‌هایی است که شاعران و نویسندگان بزرگ برای دوستان و آشنایان خود می‌نویسند. در این نامه‌ها می‌توانیم از رازها و نیت‌های این بزرگان باخبر شویم. کتاب دنیا خانه‌ی من است مجموعه‌ای است از نامه‌هایی که نیما یوشیج برای دوستان و آشنایان خود نوشته است.

کتاب مرقد آقا: نیما یوشیج علاوه بر شعر، در زمینه‌ی داستان نیز قلم می‌زد. او داستان‌های کوتاه مختلفی نوشته است که در یک مجموعه با نام مرقد آقا گردآوری شده‌اند. شما می‌توانید با خواندن کتاب مرقد آقا با نثرنویسی و شیوه‌ی روایت نیما یوشیج آشنا شوید. 

کتاب‌هایی که در اینجا معرفی کردیم از بهترین کتاب‌های نیما یوشیج به حساب می‌آیند. نیما یوشیج کتاب‌های دیگری دارد که از آن‌ها می‌توان به کتاب «شاعرانه‌ها و باورانه‌ها در نامه‌ها و نثر نیما» اشاره کرد. شما می‌توانید کتاب‌های الکترونیکی نیما یوشیج را در کتابراه بخوانید.

سبک شعر نیما یوشیج

مشهور است که نیما یوشیج سبک شعر نویی در ادبیات ایران پدید آورد. ویژگی‌های مختلفی را می‌توان به عنوان مؤلفه‌های شعر نیمایی نام برد؛ یکی از این ویژگی‌ها توجه نیما یوشیج به جامعه است. اشعار نیما غالباً واکنشی به جامعه و درد و رنج مردم دارند. همچنین نیما یوشیج در اشعار خود، به طبیعت نیز توجه ویژه‌ای دارد و می‌توان در آثار او فضای طبیعت شمال ایران را حس کرد.

ویژگی دیگر این است که نیما یوشیج در شعر خود از واژگان و اصطلاحات عامیانه استفاده می‌کند. او حتی در اشعار خود از واژه‌های بومی مازندران نیز بهره می‌برد که از آن‌ها می‌توان به «اوجا» و «سیولیشه» اشاره کرد. 

نکته‌ای که در اینجا باید به آن اشاره کرد این است که اشعار نیما یوشیج هم وزن دارند و وزن این اشعار نیز همچون دیگر اشعار کلاسیک عروضی است. تنها تفاوت اشعار نیمایی با اشعار کلاسیک از نظر وزن این است که در اشعار نیمایی طول مصرع‌ها با هم برابر نیست. 

نیما یوشیج از نگاه دیگران

از آنجایی که نیما یوشیج نقش مهمی در شعر معاصر فارسی ایفا کرده است، بسیاری درباره‌ی او و نوآوری‌اش در ادبیات نوشته‌اند. در این قسمت، به بهترین کتاب‌هایی که درباره‌ی نیما یوشیج و آثارش نوشته شده است خواهیم پرداخت:

کتاب عطا و لقای نیما یوشیج: مهدی اخوان ثالث از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران به حساب می‌آید که بیشتر اشعار خود را در قالب نیمایی سروده است. مهدی اخوان ثالث، علاوه بر تسلط به قالب نیمایی، نیما یوشیج را از نزدیک می‌شناخت. او در کتاب عطا و لقای نیما یوشیج به شعر نو و اشعار نیما یوشیج می‌پردازد و نقش او را در ادبیات معاصر ایران بررسی می‌کند.

کتاب نیما یوشیج و نقد ادبی: نوآوری نیما یوشیج در شعر فارسی به شیوه‌های مختلفی توصیف می‌شود. برخی نوآوری او را می‌ستایند و برخی دیگر زبان به انتقاد می‌گشایند. به همین دلیل، نقدی جامع و منصفانه درباره‌ی نقش نیما یوشیج بااهمیت به نظر می‌رسد. ایرج پارسی‌نژاد در کتاب نیما یوشیج و نقد ادبی سعی کرده است تا نظرات نیما یوشیج را در زمینه‌ی نقد ادبی بررسی کند. 

کتاب زندگی‌نامه‌ی نیما یوشیج: مصطفی اسلامیه، نویسنده‌ی کتاب زندگی‌نامه‌ی نیما یوشیج، تلاش کرده است تا به جنبه‌های مختلف زندگی نیما یوشیج بپردازد. او در این کتاب زندگی خصوصی و سیاسی نیما یوشیج را بررسی کرده است. همچنین این اثر سالنامه‌ای از زندگی نیما یوشیج را در خود جای داده که شما می‌توانید از این طریق بفهمید که نیما یوشیج اشعار مهم خود را در چه سال‌هایی سروده است.

ابیات برگزیده نیما یوشیج

آثار نیما یوشیج تأثیر غیرقابل انکاری بر ادبیات معاصر ایران گذاشته است. بزرگان آواز موسیقی ایران، همچون استاد محمدرضا شجریان، نیز برخی از اشعار نیما یوشیج را اجرا کرده‌اند که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به شعر «داروگ» اشاره کرد. در این بخش به ابیات برگزیده‌ی نیما یوشیج خواهیم پرداخت:

بر
بساطی که بساطی نیست
در درون کومه‌ی تاریک من که ذره‌ای با آن نشاطی نیست
و جدار دنده‌های نی به دیوار اطاقم از خشکیش می‌ترکد
- چون دل یاران که در هجران یاران -
قاصد روزان ابری، داروگ! کی می‌رسد باران؟ (از شعر داروگ)

آی آدم‌ها
آی آدم‌ها که بر ساحل شاد و خندانید
یک نفر در آب دارد می‌سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می‌زند (از شعر آی آدم‌ها)

در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام
گرم یادآوری یا نه
من از یادت نمی‌کاهم
تو را من چشم در راهم (از شعر تو را من چشم در راهم)