معرفی و دانلود کتاب اتاقی برای مهمان

معرفی کتاب اتاقی برای مهمان

کتاب اتاقی برای مهمان نوشته‌ی هلن گارنر، داستان رابطه‌ی دو دوست قدیمی و صمیمی است که برای سه هفته باید در یک خانه و در کنار هم زندگی کنند. وقتی نیکولا از درمان سرطانش ناامید می‌شود، شیمی‌درمانی را رها می‌کند و به ملبورن می‌آید تا طب مکمل را امتحان کند. او در این مدت در یکی از اتاق‌های خانه‌ی هلن می‌ماند. اما رفتارها و عقاید نیکولا، نه‌فقط خود او که زندگی هلن را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد.

درباره‌ی کتاب اتاقی برای مهمان

هلن و نیکولا دوستانی صمیمی و قدیمی هستند که حالا دور از هم و در دو شهر ملبورن و سیدنی زندگی می‌کنند. نیکولا از مدتی پیش متوجه شده که به سرطان روده مبتلاست. اما خیلی دیر تشخیص داده شده و به نظر دکترها در مرحله‌ی نهایی قرار دارد. چند جراحی که پیش‌تر روی او انجام‌شده بی‌فایده بوده و تومور به استخوان و کبد هم متاستاز کرده. او از آنکولوژیستش می‌خواهد فعلاً ادامه‌ی درمانش را به تعویق بیندازد تا طب مکمل را امتحان کند. نیکولا تصمیم می‌گیرد برای این شیوه‌ی درمانی، به یکی از مراکز ملبورن برود. برنامه‌ی او سه هفته طول می‌کشد و قرار است در این مدت در خانه‌ی دوستش هلن بماند. هلن وقتی در فرودگاه به استقبال نیکولا می‌رود از دیدن او جا می‌خورد. دوست زیبایش به زنی رنجور و بی‌جان تبدیل‌شده که به‌زور می‌تواند سرپا بایستد. هلن اما از دست نیکولا عصبانی است و از این‌که بیماری‌اش را جدی نمی‌گیرد ناراحت است. سعی دارد به او بفهماند که طب مکمل شیوه‌ی درستی نیست اما او به روشش اصرار دارد و حاضر نیست از آن برگردد. این رفتارها کم‌کم بر زندگی هلن هم تأثیر می‌گذارد...

هلن گارنر (Helen Garner) رمان اتاقی برای مهمان (The Spare Room) را با الهام از حوادث واقعی زندگی خودش نوشت. او نیز دوستی صمیمی داشته که برای درمان بیماری سرطان خود، مدتی در خانه‌ی او زندگی می‌کرد. شخصیت اصلی داستان نیز «هلن» نام گرفته است که به همین موضوع اشاره دارد. گارنر رمانش را از زاویه‌ی اول‌شخص روایت می‌کند که به او این فرصت را داده تا افکار، عقاید، ناامیدی، خشم، احساس گناه و هر حس پنهان دیگر خودش را نسبت به بیماری و مرگ تراژیک دوستش بیان کند. به نظر می‌رسد که این داستان به او امکان داده تا بخشی از اندوه و سوگواری‌اش را نشان دهد و با خود کنار بیاید!

هلن گارنر در داستان اتاقی برای مهمان روزهای آخر زندگی یک زن بیمار را نشان دهد. زنی که از درمان پزشکی ناامید شده و به شبه‌علم روی آورده. روشی که ازنظر راوی/نویسنده به‌وضوح شیادی و بی‌فایده است و نتیجه‌ای نخواهد داشت. مشکل اما اینجاست که نیکولا نمی‌تواند عمق فاجعه‌ی بیماری‌اش را درک کند و بفهمد که در آستانه‌ی مرگ قرار دارد. بااینکه او هرروز ضعیف‌تر می‌شود و توانش را از دست می‌دهد ولی پذیرش این واقعیت برای او ممکن نیست. به همین خاطر به رفتارهایی غریب روی می‌آورد. همین هم باعث می‌شود بخش زیادی از داستان به ماجرای کشمکش‌های بین هلن و نیکولا بگذرد.

درون‌مایه‌ی اصلی داستان اتاقی برای مهمان در مورد مرگ و پذیرش آن است. بااین‌وجود هلن گارنر اجازه نمی‌دهد داستانش به یک قصه‌ی سیاه و ناامیدکننده تبدیل شود. او گاهی از شوخی و طنز هم استفاده می‌کند تا این فضا را تعدیل سازد. از سوی دیگر، گارنر عامدانه سبک و زبان ساده‌ای را در پیش می‌گیرد که گاهی به خاطره‌نگاری نزدیک می‌شود. به این شکل مخاطب قصه را به‌راحتی درک می‌کند و با واقعیت زندگی روبه‌رو می‌شود.

رمان اتاقی برای مهمان را نشر بیدگل با ترجمه‌ی طیبه هاشمی منتشر کرده است.

جوایز و افتخارات کتاب اتاقی برای مهمان

• برنده‌ی جایزه‌ی ادبی وانس پالمر در سال 2008
• برنده‌ی جایزه‌ی ادبی کویینزلند
• برنده‌ی جایزه‌ی باربارا جِفریز
• نامزد بهترین داستان جایزه‌ی ABIA استرالیا

نکوداشت‌های کتاب اتاقی برای مهمان

• این کتاب بهترین کشف سال من است! (آن انرایت، نویسنده)
• این داستان به ما یادآوری می‌کند که ادبیات، نه‌تنها می‌تواند، بلکه باید به موضوعات مهم بپردازد. چون به شکلی این کار را می‌کند که دیگر فرم‌ها امکانش را ندارند. (نیوزویک)
• کتابی احساسی، ناراحت‌کننده، بامزه و زنده که قطعاً لیاقت این را دارد که جایی ویژه در بسیاری از کتابخانه‌ها داشته باشد. (دیلی تلگراف)

کتاب اتاقی برای مهمان برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب را به دوستداران رمان‌های معاصر و ادبیات استرالیا پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب اتاقی برای مهمان می‌خوانیم

ملافه‌ها از دستم افتادند کف اتاق. بی‌اینکه برشان دارم با لگد بردمشان تا اتاق رخت‌شویی و چپاندمشان توی ماشین لباس‌شویی. بیرونِ اتاق میز اتو را جمع کردم و به دیوار تکیه‌اش دادم. سبدی پر از لباس‌های خشک هم بود که لباس‌هایش را جدا و دسته‌دسته‌ کردم. آنجا، وسط اسباب‌واثاثی که می‌بایست اساسی تمیز و مرتب می‌شدند، ماندم و افتادم به جان کار تا اینکه به اعصابم مسلط شدم. بیرون که آمدم، از روی کاناپه، بدون اینکه چشم‌هایش را باز کند، با غرور خاصی به حرف آمد. «من تصمیمم رو گرفتم که چی‌کار کنم. ‌می‌خوام یکی از این آپارتمان‌های مجهز اجاره کنم یا باروبندیلم رو جمع کنم برم توی یکی از این هتل‌های کوچیک و فکسنی ساوت‌یارا. همه‌ش دو هفته‌ی دیگه اینجا می‌مونم. هیچ خوشم نمی‌آد سربار کسی باشم.» تکیه دادم به یخچال. آهن‌رباهای ‌قلمبه‌ای که چسبانده بودم روی لیست خریدها و کارهایی که باید می‌کردم فرومی‌رفتند پشتم. برگشتم و جایشان را همین‌طوری با بی‌سلیقگی تغییر دادم: لیموترش‌ها، رُزهای رنگ‌وارنگ، آن دوتا زنبور طلایی که هیویی‌ عاشقشان بود. کیسه‌ی آب گرم را بردم دم کتری و پرش کردم و رفتم کنار کاناپه و دادم دستش. چشم‌هایش همچنان بسته بود. رفتم اتاقش و دوباره تختش را مرتب کردم و با دست زدم به کناره‌های بالش‌ها تا پف کنند. بعد کشان‌کشان برگشتم اتاق خودم و خزیدم زیر لحاف.

چطور یکهو خودم را توی چنین هچلی انداخته بودم؟! پای مرگ به خانه‌ام باز شده بود. قوانینش با نیرویی هولناک زندگی دوباره را پس می‌زد. دلم لک زده بود برای بچه‌های خانه‌ی بغلی، برای آن بدن‌های کوچک و خستگی‌ناپذیرشان که سرشار از حیات و سرزندگی بودند. ساعت تقریباً یک بود و من، با چشم‌هایی خیره به یک نقطه، هنوز بیدارِ بیدار بودم. به نظرم رسید کسی توی آشپزخانه این‌ور و آن‌ور می‌رود، شاید هم صدای پچ‌پچ بود، اما این خیالات صرفاً به‌خاطر این بود که ساعت خوابم عقب افتاده بود و حتماً باید قبل از ساعت دو می‌خوابیدم، یعنی قبل از ساعتی که با فرارسیدنش مناطق قحطی‌زده، کمپ‌های مهاجران، این سیاره‌ی روبه‌ویرانی و تمام صفات پست و خطاهایم بی‌وقفه پیش چشمم ظاهر می‌شدند و آزارم می‌دادند.

فهرست مطالب کتاب

اتاقی برای مهمان
لیزل شیلینگر: مواجهه با مرگ
پی‌نوشت‌ها
فهرست نام‌ها