معرفی و دانلود کتاب یک فیلم، یک جهان: پالپ فیکشن

معرفی کتاب یک فیلم، یک جهان: پالپ فیکشن

دانا پولان در کتاب یک فیلم، یک جهان: پالپ فیکشن تلاش کرده تا سبک و تکنیک یکی از متفاوت‌ترین و محبوب‌ترین فیلم‌های تمام دوران سینما را برایتان بازگو کند. این اثر موفقیت و پیچیدگی روایت فیلم پالپ فیکشن را تحلیل کرده و نشان می‌دهد که منابع مرجع تارانتینو برای ساخت این فیلم تا چه اندازه گسترده است.

درباره‌ی کتاب یک فیلم، یک جهان: پالپ فیکشن:

پالپ فیکشن را می‌توان بیشتر پدیده نامید تا فیلم. اثری که جوایز متعددی برده، طرفداران دو آتشه‌ بسیاری در سراسر دنیا دارد، بی‌نهایت فیلم می‌خواهند شبیهش باشند و کارگردانش هم ادعا می‌کند کارش مؤلفانه است. پالپ فیکشن میخش را محکم در تاریخ سینما کوبیده و جایگاهش را به‌عنوان نمادِ عصر خود تثبیت کرده است.

دانا پولان (Dana Polan) عقیده دارد که اهمیت پالپ فیکشن صرفاً در ساختار آن نیست، بلکه در سروصدایی است که به پا کرده چه در بین طرفدارانش و چه در میان مخالفانش. اهمیت و ارزش این فیلم برای تماشاگران نه در پیامی است که به بیننده انتقال می‌دهد و نه در موضع سیاسی‌ای که فیلم به آن پایبند است. ارزش و اهمیت پالپ فیکشن در این است که از معنا و اخلاقیات فراتر می‌رود و تجربۀ سینمایی نابی را به بیننده عرضه می‌کند؛ یک‌جور تجربۀ سرخوشانه و سرزندۀ متشکل از صدا و تصویر.

کسانی که این فیلم را دوست دارند به این خاطر دوستش دارند که حرفی برای گفتن ندارد و صرفاً تجربه‌ا‌ی سینمایی را در قالب بازی در اختیار تماشاگر قرار می‌دهد. کسانی هم که دوستش ندارند دقیقاً به همین خاطر دوستش ندارند و سطحی‌نگریِ عامدانۀ آن را همچون نشانه‌ای از عصر پوچِ پسامدرن می‌دانند، یا به نظرشان فیلم یک‌سری مسائل سیاسی مثل موضوع مردانگی و نژاد را در پشت نقابِ «ادعای سیاسی نداشتن» مخفی می‌کند.

دنیای پالپ فیکشن مبتنی بر گسستگی، جایگزینی و پراکندگی است؛ شبیه متن‌های لینک‌دار شده در فضای سایبری که آدم را با یک کلیک از نقطه‌ای به نقطۀ دیگر می‌برد. همان‌طوری که بچه‌های امروزی در درک اطلاعات چندلایه و گوناگونی که از جانب فضای مجازی به سویشان یورش می‌برد هیچ مشکلی ندارند، فیلم‌بین‌هایی هم هستند که کوچک‌ترین مشکلی در درک ساختار پالپ فیکشن ندارند. ورایِتی یک‌بار نسل جدید کارگردانانی مثل تارانتینو را که با تماشای هزاران فیلم اجاره‌ای از ویدئوکلوب‌ها و فیلم‌های تلویزیونی به فیلم‌سازی رو آوردند، «یاغی‌های کنترل‌به‌دست» خواند (کنترل‌ به‌ دست به این معنی که می‌توانند فیلم را در هر لحظه متوقف کنند) و تأثیرات این فرم از «سواد سینمایی» هم بر ساختار فیلم‌های چند سال اخیر کاملاً مشهود است.

کتاب یک فیلم، یک جهان: پالپ فیکشن (Pulp Fiction) این فیلم را به چشم یک تجربه، بازی، تجربۀ بصری یا سینما نگاه نکرده بلکه تمام جزییات ریز فیلم، شخصیت‌ها، سکانس‌ها، پیچیدگی‌ها و... را بررسی کرده و با ارجاعاتی به سکانس‌های فیلم نگاهی متفاوت و تازه به این فیلم پرطرفدار دارد.

درباره‌ی مجموعه یک فیلم، یک جهان:

این مجموعه شامل تک نگاره‌هایی پیرامون فیلم‌های مشهور و تاثیرگذار تاریخ سینما است. اولویت انتخاب کتاب‌های این مجموعه که از بین چندین کتاب انگلیسی و فرانسوی برگزیده شده‌اند، بر مبنای اهمیت فیلم و کتاب مربوط به آن بوده است و تا حد امکان سعی شده تا آثار انتخاب شده به تاریخ کتاب‌های سینمایی ایران نزدیک باشند.

کتاب یک فیلم، یک جهان: پالپ فیکشن مناسب چه کسانی است؟

اگر از طرفداران آثار کوئنتین تارانتینو، از نوابغ کارگردانی و فیلنامه‌نویسی سینما هستید، خواندن این کتاب ویژه را از دست ندهید. همچنین این اثر برای دوستداران سینما و کارگردانی نیز خواندنی و جذاب خواهد بود.

در بخشی از کتاب یک فیلم، یک جهان: پالپ فیکشن می‌خوانیم:

در عصری که خیلی از سفیدپوستان، از طبقات مختلف اجتماعی، جامعه را فاقد برتریِ نژادی و فرصت‌های اقتصادی می‌بینند، احتمالاً جذاب‌ترین آدم‌ها برای الگوبرداری می‌شوند خواننده‌های بزهکارِ رپ و ستاره‌های بسکتبال... در دنیای فیلم‌های تارانتینو، سیاه‌پوست‌ها مظهر آدم‌های باحال هستند، همین‌طور حرف ‌زدن و حالت‌های رفتاری‌شان. به همین خاطر کاکاسی [در دنیای تارانتینو] یک کلمۀ باحال به شمار می‌رود. حالا همۀ این‌ها را جمع کنید در یک شخصیت سفیدپوست و می‌بینید آن شخصیت تبدیل می‌شود به یک آدم فوقِ‌باحال. هیچ‌چیزی از خودِ کاکاسی‌ها باحال‌تر نیست به‌جز یک سفیدپوست که دنیای سیاه‌پوست‌ها را کامل می‌شناسد و بلد است چطور با آن‌ها اخت شود. انگار آدم دارد مقالۀ «کاکاسیاهِ سفیدپوستِ» نورمن مِیلِر را می‌خواند.

قطعاً چنین غبطه‌ خوردن‌هایی تبدیل به حسادت‌های خشونت‌آمیز می‌شود و می‌خواهد آن «دیگری» را، که مورد ستایش است، خواروخفیف کند. مثلاً همان‌طوری که پیش‌تر هم اشاره کردم، بخشی از روایت فیلم مربوط به خواروخفیف‌ شدن یک سیاه‌پوست (و نجاتش به دست یک سفیدپوست) است. از ابتدای فیلم برایمان جا می‌افتد که مارسلوس شخصیتی قدرتمند و بانفوذ است که قدرتش را بر آدم‌ها اعمال می‌کند (اما او را چندان واضح نمی‌بینیم؛ یا صدایش را می‌شنویم یا آن‌سوی خط تلفن است.