معرفی و دانلود کتاب یک سرباز ساده ملکه: مجموعه داستان برگزیدگان جایزه ا هنری 2009

معرفی کتاب یک سرباز ساده ملکه: مجموعه داستان برگزیدگان جایزه ا هنری 2009

کتاب یک سرباز ساده ملکه مجموعه‌ای متشکل از هفده داستان کوتاه خواندنی‌ست، که هر یک به قلم نویسنده‌ای مجزا به نگارش درآمده است. جملگی این داستان‌ها برنده‌ی جایزه‌ی معتبر اُ. هنری شده‌اند.

درباره کتاب یک سرباز ساده ملکه

کتاب یک سرباز ساده ملکه مجموعه‌ای از هفده داستان کوتاه جذاب و خواندنی‌ست که هر یک، محصول قلم نویسنده‌ای خاص است. این اثر ذیل مجموعه‌ی «برگزیدگان جایزه ا. هنریِ» (The O. Henry Awards prize stories) نشر نیستان به انتشار رسیده است. آثاری که ذیل این مجموعه منتشر شده‌اند، جملگی همچون کتاب حاضر از شماری داستان کوتاهِ خارجی (انگلیسی‌زبان) تشکیل شده‌اند. آنچه وجه اشتراک داستان‌های این مجموعه و توجیه‌کننده‌ی حضورشان در کنار یکدیگر است، این است که تک‌تک داستان‌هایی که در سری کتاب‌های برگزیدگان جایزه ا. هنری آمده‌اند، نویسنده‌ی خود را مفتخر به دریافت جایزه‌ی معتبر او. هنری ساخته‌اند.

در ادامه اسامی برخی از نویسندگان شاخصی آمده که از ایشان داستانی در کتاب یک سرباز ساده ملکه خواهید خواند: گراهام جویس، کیرستن ساندبرگ لانسترام، ای.وی. اسلیت، ال.ای. میلر، پل تروکس، پل یون، جونو دیاز و ...

نام کتاب پیش رو از نخستین قصه‌ی مجموعه گرفته شده؛ داستانی عالی به قلم گراهام جویس، که از زبان کهنه‌سربازی انگلیسی روایت می‌شود. او که سیموس تاد نام دارد و متولد سال 1955 است، در روایت خود از قصدش مبنی بر دیدار با ملکه سخن می‌گوید. او می‌خواهد ملکه را ببیند و از او درباره‌ی معنای مشقت‌هایی که متحمل شده بپرسد. اما آیا دیدن ملکه، قلب زخمی او را التیام خواهد بخشید؟...

کتاب یک سرباز ساده ملکه مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه مخاطبان اصلی این کتاب به شمار می‌روند.

در بخشی از کتاب یک سرباز ساده ملکه: مجموعه داستان برگزیدگان جایزه ا هنری 2009 می‌خوانیم

صحرا منو نمی‌ترسوند، اما این اون جنگی نبود که بهش عادت داشتم. جنگی که می‌شناختم کوچه به کوچه، خونه به خونه بود، جنگ شهری. من جنگیدن رو توی ایرلند یاد گرفتم. چیزایی که یاد گرفتم وقتی توی بوسنی نیروی امنیتی بودم و قبلش هم توی باتلاقای جزیزه فالکلند خیلی به دردم خوردن. یه سرپناه، یه تیکه زمین و یه کم سایه بهم بده و اون وقت من سربازتم. اما جنگیدن توی صحرای مسطحی که یه ردپا هم توش نیست کار من نیست.

تانک‌ها توی صحرا از همه چی باحال‌ترن. تانک‌هاتون رو به صف کنین و قبل از اینکه به دشمن حمله کنین تا جایی که می‌تونین تانک هاشونو بترکونین. سخت نیس. اما وقتی به خطوط دفاعی دشمن حمله می‌کنی باید پیاده نظامت همرات باشن -این کار ماست- توی واریور پا به پای تانک حرکت می‌کنیم و توی خط جنگی با دشمن درگیر می‌شیم و کلکشون رو با گلوله، نارنجک و سرنیزه می‌کنیم، وقتی کار به اینجا می‌رسه من کیف می‌کنم. زیاد از سرنیزه استفاده نمی‌کنم اما دوست دارم همیشه‌تر و تمیز نگهش دارم.

اما وقتی برای اولین بار بعد جنگ جهانی اول، خطر استفاده از گاز و مواد شیمیایی وجود داره، سرنیزه به چه دردی می‌خوره؟ کلی تمرین کردیم که اون ماسک‌های ضدگاز ترسناک رو درست استفاده کنیم. بوگند می‌دن! صدای نفس‌های خودت رو توش می‌شنوی. چشمای رفقات قلمبه می‌زنه بیرون تا بتونن صورتت رو از پشت ماسک ببینن. مشتات رو گره کن، نمی‌خواین کتک کاری کنین، اما باید آماده باشی.

و اون وقت این حوصله لعنتی آدمه که سر می‌ره.

یه روزعصر تمرین تموم شده بود و من واستاده بودم و شرشر عرق می‌ریختم. بعد کلی نعره زدن سر سربازا از پشت ماسک نفسم تازه داشت بالا می‌اومد. پسرا مرخص شده بودن و من دست به کمر واستاده بودم و داشتم به آسمون نگاه می‌کردم.