معرفی و دانلود کتاب گودال پی

معرفی کتاب گودال پی

آندری پلاتونوف نویسنده فقید روسی در کتاب گودال پی ویران شهری نمادین را برپا کرده است که گوشه‌ای از زندگی کارگرانی در اتحاد جماهیر شوروی را به تصویر می‌کشد که معتقدند در حال پی‌ریزی آینده‌ای درخشان هستند.

درباره کتاب گودال پی:

این اثر یکی از نخستین دیستوپیا یا پادآرمان شهرهایی در ادبیات قرن بیستم جهان است که ظهور کرد. بسیاری کتاب گودال پِی (The Foundation Pit) را در کنار کتاب «1984» اثر جرج اورول و «دنیای قشنگ نو» به قلم آلدوس هاکسلی قرار می‌دهند و با هم مقایسه می‌کنند.

ویژگی منحصر به فرد رمان پلاتونوف اشاره مستقیمش به نظام حاکم بر شوروی سابق بود. او در این اثر تعارضات میان تک تک افراد جامعه روسیه و حاکمان شوروی را در دهه 1920 که کم کم به سمت اشتراک و یکسان سازی اهداف پیش رفت، به تصویر می‌کشد. علاوه بر این نقدی صریح بر سیاست‌های روا داشته شده توسط استالین دارد.

داستان گودال پِی در قالبی تاریخی – سیاسی پیش می‌رود و به توصیف تاریک‌ترین لحظات روسیه یعنی زمانی که استالین تصمیم داشت هرچه سریع‌تر شوروی را صنعتی کند و کشاورزی را در سراسر اتحاد جماهیر شوروی هدفمند و مشترک سازی کند، می‌پردازد. این اثر را می‌توان از شاهکارهای ادبیات روسیه به شمار آورد که تصاویری دور از ذهن و غیرقابل باور از واقعیت را به دقت و جزییات ترسیم می‌کند.

خط اصلی این داستان درباره گروهی از کارگرانی است که باید گودالی بزرگ را برای ساختن پی یک عمارت عظیم و مجلل حفر کنند. این کارگران در ابتدای کار تصوری آرمانی، روشن و امیدبخش از کار خود دارند، اما هر چه پیش می‌روند و عمیق‌تر می‌شوند شرایط هولناک‌تر می‌گردد گویی که دارند به جای خوشبختی، یک گور دسته جمعی برای خود حفر می‌کنند.

نکوداشت‌های کتاب گودال پی:

- پلاتونوف به عنوان یک از بزرگترین نویسندگان روسی قرن بیستم توصیف شده است. این کتاب پاسخی آمیخته با طنز است به برنامه‌های استالین برای برنامه صنعتی شدن. (گاردین)
- شاهکاری برجسته از یکی از هیجان انگیزترین نویسندگان روسی بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی. (ایندیپندنت)
- برای توصیف جهان به وفادارانه‌ترین و قانع کننده‌ترین شکل ممکن، آثار آندری پلاتونوف شایسته مطالعه هستند. (تایمز)

کتاب گودال پی مناسب چه کسانی است؟

چنانچه از علاقه‌مندان به ادبیات روسیه و رمان‌های اعتراضی به شوروی سابق و تفکر کومونیستی هستید، مطالعه این کتاب به شما پیشنهاد می‌شود.

با آندری پلاتونوف بیشتر آشنا شویم:

او یکی از برجسته‌ترین نویسندگان روسی قرن بیستم بود. آندری پلاتونوویچ کلیمنتوف ملقب به آندری پلاتونوف در سال 1899 متولد شد و یکی از 10 فرزند والدینی بود که کارگر راه آهن بودند. او به عنوان مهندس به آبادانی و سازندگی کشورش می‌پرداخت و قبل از این که در تفکر کمونیسم دچار شک شود، نویسنده نمونه‌ای از پرولتاریا بود. تخیل ادبی و نوشته‌هایش به مرور باعث بروز اختلافات شدید میان او و استالین شد به طوری که انتشار آثارش تا دهه 1930 ممنوع گردید. آندری پلاتونوف در سال 1951 در مسکو در گذشت و 9 سال بعد آثارش به طور گسترده منتشر شد. پلاتونوف را جرج اورول روسیه و آثارش را در ادامه راه داستایوسکی نویسنده شهیر کلاسیک روس می‌دانند.

در بخشی از کتاب گودال پی می‌خوانیم:

محوطه ستاد مملو از آدم بود. اعضای سازمان‌یافته مزرعه اشتراکی در کنار مالکین خصوصی سازمان‌نیافته‌ای که هنوز از نظر آگاهی‌طبقاتی ضعیف بودند و همچنین خرده‌کولاک‌ها و نیز کسانی که موفق نشده بودند به مزرعه اشتراکی ملحق شوند، همه و همه آن جا حضور داشتند.

اکتیویست روی ایوان مرتفع ساختمان ایستاده بود و با اندوهی خاموش جنب‌وجوش توده‌های پرهیاهو را بر زمین نمناک عصرگاهی نظاره می‌کرد. در سکوت، عشقش را به خیل دهقانان فقیری نثار می‌کرد که پس از خوردن لقمه‌ای نان امیدوارانه به‌سوی آینده‌ای نادیدنی به پیش می‌راندند. دهقانان سراسیمه بودند، چون زمین خالی بود و نشانه هشداری برایشان. اکتیویست پنهانی شکلات‌های شهری را در مشت کودکان فقیر می‌گذاشت و تصمیم گرفته بود وقتی کمونیسم در‌ کشاورزی به‌طور کامل برقرار شود، بخشنامه‌ای برای ازدواج تصویب کند. خصوصاً به این خاطر که زنان از آن زمان به بعد بیشتر بیرون می‌آیند و خودنمایی می‌کنند. الان هم پسرکی کنار اکتیویست ایستاده بود و به صورتش زل زده بود.

اکتیویست پرسید: «به چه این‌طور زل زده‌ای پسر جان؟ بیا این شکلات را بگیر!»
پسر‌بچه شکلات را گرفت اما خوراکی پاسخی بسنده برای کنجکاوی‌اش نبود.
«عمو تو چطور زرنگ‌ترین آدمی اما از آن کلاه‌های لبه‌دار سرت نیست؟»

اکتیویست به‌جای پاسخ دست نوازشی روی سر پسرک کشید. پسرک مات‌ومبهوت شکلاتی را که مثل سنگ سفت بود دو تکه کرد. مثل تکه‌یخی می‌درخشید و داخلش مثل بیرونش سفت بود. پسرک نصف شکلات را به اکتیویست برگرداند.

«بیا خودت تمامش کن. وسطش هم هیچ مغزی نیست؛ یک اشتراکی‌سازی تمام‌و‌کمال. لذت چندانی برای ما ندارد!»