معرفی و دانلود کتاب کشتن شوالیه‌ی دلیر - جلد دوم

معرفی کتاب کشتن شوالیه‌ی دلیر - جلد دوم

کتاب کشتن شوالیه‌ی دلیر - جلد دوم نوشته‌ی هاروکی موراکامی، روایتگر ماجراهای نقاشی است که زنجیره‌ای از حوادث خارق‌العاده و خیالی را پس از برخوردن با یک نقاشی عجیب در اتاق زیرشیروانی خانه‌اش تجربه می‌کند.

کتاب کشتن شوالیه‌ی دلیر (Killing Commendatore) حول محور داستان نقاش ژاپنی 36 ساله‌ای است که پس از آنکه زندگی مشترکش با شکست مواجه‌ می‌شود تصمیم می‌گیرد تا زندگی اسرارآمیزی را در خانه‌ای بزرگ نزدیک کوهستان‌های «‌اوداوارا»‌ شروع کند؛ خانه‌ای که متعلق به هنرمندی بوده که سال‌ها پیش در آن خانه زندگی می‌کرده و آثار او هنوز در خانه وجود دارد. پیدا شدن یکی از آن تابلوهای نقاشی خیلی زود روند زندگی شخصیت اول داستان را تغییر می‌دهد. همچنان که راوی داستان مجذوب این تابلو نقاشی می‌شود، نیمه‌شب‌ها صدای زنگی را می‌شنود که به دنبال آن داستانی ماوراءالطبیعی شکل می‌گیرد.

«کشتن شوالیه‌ی دلیر» را شاید بتوان یک «گتسبی» گسترده‌تر و سوررئال برای عصر اطلاعات دانست. هاروکی موراکامی (Haruki Murakami) که در 69 سالگی بیش از هر کس دیگر حتی خود فیتس‌جرالد برای به بند کشیدن شاهکار او تلاش کرده، در کتاب تازه‌اش داستان غمبار یک رویاپرداز تنها را روایت می‌کند که فانتزی او ارائه اشاره‌هایی به غیرواقعی بودن واقعیت است.

گستره رمان سراغ ایده‌هایی درباره هنر، سوگواری و بازتولید می‌رود با بازتاب‌هایی از «آلیس در سرزمین عجایب»، اپرای «دون ژوان» موتسارت، اپرایی از بلا بارتوک و داستانی قرن هجدهمی از یوئدا آکیناری درباره یک مومیایی که به زندگی بازمی‌گردد.

راوی بی‌نام «کشتن شوالیه‌ی دلیر» یکی از همان شخصیت‌های آشنای دنیای موراکامی است؛ نقاشی آرام، مردد و سی و چند ساله که در خانه کار می‌کند، از کابوس‌های فاجعه‌بار کافکایی رنج می‌برد و بیشتر وقت خود را به بخارپز کردن سبزی‌ها اختصاص می‌دهد. وقتی همسر مرد پایان زندگی مشترک‌شان را اعلام می‌کند، از توکیو بیرون می‌زند و همچنان شجاعت اعتراف کردن به این واقعیت را ندارد که صرفا به دلیل شباهت زن با خواهرش با او ازدواج کرده است؛ خواهری که در سن 12 سالگی از دنیا رفته است.

جوانا تامس-کُر، منتقد ادبی گاردین درباره کتاب تازه موراکامی چنین می‌نویسد: «مارتین ایمیس زمانی گفته بود هیچ شگفتی تا ابد دوام نمی‌آورد؛ جمله‌ای که شاید اینجا درباره موراکامی و رمانش صدق کند. نویسنده ژاپنی می‌توانست با یک ادای دین محض به گتسبی به اوج برسد اما او دوست دارد داستان‌هایش را در یک نقطه حیاتی رها کند. ایده‌های داستانی چنان پراکنده شده‌اند که خواننده نمی‌داند قرار است چه اتفاقی رخ دهد و به نظر می‌رسد خود موراکامی هم خط روایت را گم کرده است.»

جیمز ماریوت از روزنامه تایمز انگلیس نظری دیگر درباره «کشتن شوالیه‌ی دلیر» دارد. او می‌نویسد: «هواداران موراکامی در این رمان تازه او تمام مضامین و ساختارهای محبوب خود را می‌یابند. مشکل اینجاست که کتاب نمی‌تواند نیش خود را بزند و این یعنی با داستانی خوب طرفیم که طبعا هرگز نمی‌تواند در حد بردن جایزه‌ای معتبر چون نوبل ادبیات باشد؛ افتخاری که نویسنده نامدار ژاپنی همواره تا یک قدمی آن رفته و دست خالی بازگشته است.»

هاروکی موراکامی یکی از اساتید داستان نویسی است که تاکنون توانسته با جادوی قلمش مخاطبان بسیاری را شیفته ی خود کند. کشتن شوالیه‌ی دلیر نیز یکی دیگر از شواهد قدرت عظیم او دربیان هنر و تخیلات در داستان است.

در بخشی از کتاب کشتن شوالیه‌ی دلیر - جلد دوم می‌خوانیم:

یکى از دو تابلوى نقاشى که به طور هم‌زمان بر روى آن‌ها کار مى‌کردم، تمام شد! روز جمعه عصر توانستم تابلوى اتاقک سنگى در جنگل را تمام کنم. جهان تابلوهاى نقاشى بسیار عجیب است؛ هر چه به لحظه‌ى تکمیل شدن تابلو نزدیک مى‌شوید، آن‌ها بیشتر اراده‌ى خود را بر شما تحمیل مى‌کنند، دیدگاه‌هاى خود را بروز مى‌دهند و حتى قدرت کلام خود را به رخ مى‌کشند. درواقع، این تابلوها هستند که شیوه‌ى کار را به هنرمند مى‌گویند (دست کم این مسئله براى خود من صادق است.) ناظر این فرآیند تفاوت بین نقاشى در حال اجرا و نقاشى تکمیل شده را متوجه نخواهد شد؛ چون هنوز هم خطوط طرح اولیه به‌طور کامل با چشم غیرمسلح قابل مشاهده هستند؛ فقط خود هنرمند است که این تفاوت را مشاهده مى‌کند.

هنرمند با گوش جان مى‌شنود که تابلو به سخن درآمده و به صراحت مى‌گوید: کافى است، من تکمیل شده‌ام! و هنرمند تنها فردى است که این صدا را مى‌شنود.

این واقعیت در مورد تابلوى نقاشى اتاقک سنگى داخل جنگل نیز صدق مى‌کرد. در یک مرحله‌ى خاص، تابلو به صراحت به من اعلام کرد که روند نقاشى تکمیل شده است و دیگر نمى‌تواند ضربات قلم‌مو را تحمل کند. بوم نقاشى را از روى سه پایه برداشتم و به دیوار تکیه دادم. روى زمین نشستم و مدتى به آن خیره شدم؛ تابلوى نقاشى من نشانگر حفره‌اى در دل جنگل بود که نیمى از آن با الوار پوشیده شده بود!

هنوز نتوانسته بودم انگیزه‌ى خود براى کشیدن این نقاشى یا معناى آن را درک کنم. ایده‌ى کشیدن این تابلو ناگهان به ذهنم خطور کرده بود و شخصا هیچ نظرى در این باره نداشتم اما قبلاً هم از این نوع تجربه‌ها داشتم. اصولاً این رویدادها براى من کاملاً عادى است؛ هر از چند گاهى ممکن است یک ایده یا انگیزه به همین شیوه در من ایجاد شود تا یک چشم‌انداز، یا جسم یا فرد را انتخاب کرده و با کمک قلم‌مو یا مداد، آن را بر روى بوم یا کاغذ پیاده کنم. به طور کلى در اینگونه موارد به دنبال دلیل، معنى یا انگیزه نیستم؛ بلکه فقط به نداى درونم گوش مى‌دهم، همین و بس!

فهرست مطالب کتاب

34- آخرین بارى که باد لاستیک‌ها را کنترل کردم، به‌خاطر ندارم
35- نباید به آن‌جا مى‌رفتم
36- مایل نیستم قوانین بازى را توضیح دهم
37- در هر ابر یک روزنه‌ى امید هم وجود دارد
38- او هیچ وقت نمى‌توانست یک دلفین باشد
39- یک محفظه‌ى پنهان که براى اهداف خاصى طراحى شده است
40- در شناسایى چهره اشتباه نمى‌کنم
41- تا زمانى که رویم را برنگردانده بودم
42- اگه بیندازیش و بشکند، یعنى تخم‌مرغ است!
43- نباید همانند سایر رؤیاها تمام شود
44- رفتارهایى که وضعیت کنونى فرد را مى‌سازند
45- رویدادى در راه است
46- همه‌ى مردم در برابر دیوار ستبر و سربه‌فلک کشیده عاجز مى‌شوند
47- امروز جمعه است، درسته؟
48- اسپانیایى‌ها نمى‌توانند از دریاى خروشان عبور کرده و به ساحل ایرلند برسند
49- فقط تعدادى مرگ؛ همین و بس!
50- فداکارى و آزمونى دشوار در پیش دارى
51- زمانش فرارسیده است!
52- مردى با کلاه مخروطى نارنجى
53- شاید یک سیخ شومینه!
54- تا ابدیت زمان زیادى باقیست
55- تخلف آشکار از اصول اولیه
56- به نظر مى‌رسد که باید چند جاى خالى را پر کنم
57- کارى که بالأخره باید انجام مى‌دادم
58- همانند اخبار مربوط به کانال‌هاى زیبا بر روى کره‌ى مریخ
59- تا زمانى که مرگ میان ما جدایى اندازد
60- آن فرد دستان بسیار بلندى داشت
61- من باید یک دختر شجاع و باهوش باشم
62- هر کسى ممکن است در یک هزارتو گم شود
63- آن‌طور که تو فکر کردى، نیست!
64- در قالب یک موهبت