معرفی و دانلود کتاب وقتی اثر هنری بودم

معرفی کتاب وقتی اثر هنری بودم

کتاب وقتی اثر هنری بودم داستان جوانی بیست‌ساله است که می‌خواهد خودش را از بین ببرد؛ اما ناگهان غریبه‌ای ظاهر می‌شود و با او معامله‌ای می‌کند: در ازای رسیدن به شهرت و زیبایی، خودش را به‌تمامی در اختیار غریبه بگذارد و به یک اثر هنری تبدیل گردد. اریک امانوئل اشمیت، نویسنده و نمایشنامه‌نویس معروف فرانسوی، با این رمان فاوست گوته را به دنیای امروز می‌آورد.

درباره‌ی کتاب وقتی اثر هنری بودم

«هر بار دست به خودکشی زدم ناموفق بود. راستش توی هر کاری ناموفق بودم: هم در زندگی هم در خودکشی.» کتاب وقتی اثر هنری بودم (Lorsque j'étais une œuvre d'art) با این جملات شروع می‌شوند. مرد جوانی بیست‌ساله‌ای بر لبه‌ی صخره‌ای ایستاده است و می‌خواهد خودش را بکشد. او که تازیو نام دارد، احساس بی‌مصرف بودن می‌کند و از همه‌چیز ناامید است. برادران او، دوقلوهای زیبا و افسانه‌ای فیرلی، نماد و الگوی جذابیت ظاهری هستند. او سال‌ها در سایه‌ی این دو زندگی کرده؛ اما دیگر نمی‌خواهد به این کار ادامه بدهد. او فقط یک چیز می‌خواهد: مرگ! درست در همان لحظه‌ای که تازیو می‌خواهد خود را به آغوش دره پرت کند، صدایی می‌شنود. غریبه‌ای از او درخواست می‌کند که فقط 24 ساعت خودکشی‌اش را به تعویق بیندازد. مرد جوان که هیچ چیزی برای از دست دادن ندارد، پیشنهاد او را می‌پذیرد؛ غافل از اینکه با این معامله، یک چیز بسیار مهم را از دست می‌دهد: انسانیت.

غریبه‌ای که جان تازیو را نجات می‌دهد، نقاش و مجسمه‌سازی به نام زئوس پیتر لاماست. او در خانه‌ای بزرگ و مجلل در یک جزیره زندگی می‌کند و تازیو را همراه با خود به آن‌جا می‌برد. زئوس او را با کمک یک پزشک، به اثری هنری تبدیل می‌کند: مجسمه‌ای که حرف می‌زند، جان دارد و راه می‌رود. «آدام بیس» نام این اثر هنری جدید است. همگان با دیدن آدام بیس شگفت‌زده می‌شوند و شروع به ستایش آن می‌کنند. تازیو که زمانی هیچ‌کس به او توجه نمی‌کرد، حالا به یک اثر هنری عجیب و چشم‌نواز تبدیل شده و همه می‌خواهند او را ببینند. همه چیز بر وفق مراد تازیو به نظر می‌رسد؛ اما اندک‌اندک این مجسمه‌ی زنده به نیت واقعی زئوس پیتر لاما پی می‌برد. و علیه همان شیطانی که روزی روحش را به او فروخته بود، قیام می‌کند.

اریک امانوئل اشمیت (Éric-Emmanuel Schmitt) در کتاب وقتی اثر هنری بودم مفاهیمی را مطرح می‌کند که همه‌ی ما در جهان معاصر با آن‌ها درگیر هستیم. مفاهیمی چون زیبایی، شهرت، اعتمادبه‌نفس، هنر مدرن، زندگی ماشینی، آزادی، دین، هویت انسان‌،‌ ماتریالیسم، شی‌ء‌انگاری، وظیفه‌ی هنرمندان و... . اشمیت با داستان وقتی اثر هنری بودم ما را به دنیایی سورئال می‌برد؛ جایی که خیر و شر با یکدیگر درآمیخته‌اند.

نشر نیماژ رمان وقتی اثر هنری بودم را با ترجمه‌ی سیلویا بجانیان منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب وقتی اثر هنری بودم

• اریک امانوئل اشمیت موفق به نوشتن کتابی هیجان‌انگیز و درعین‌حال منزجرکننده شده است. قلم ظریف و هوشمندانه‌ی اشمیت بیماری عصر امروز را آشکار می‌کند:جست‌وجوی شهرت. نتیجه‌گیری او در کتاب وقتی اثر هنری بودم، هم ما را راضی می‌کند و هم سردرگم نگه می‌دارد. (روزنامه‌ی پاریزین)
• اریک امانوئل اشمیت شما را شگفت‌زده خواهد کرد. این مرد تخیلی بسیار قوی دارد و احتمالاً در حین نوشتن رمان‌هایش، خودش هم هیجان‌زده می‌شود! او استادانه داستان وقتی اثر هنری بودم را روایت می‌کند و با طنزی محتاطانه، دنیای پرزرق‌وبرق و فریبنده‌ی ما را نشان می‌دهد. به لطف این کتاب، چند ساعتی زندگی روزمره را فراموش خواهید کرد. (روزنامه‌ی فیگارو)
• معامله با شیطان همیشه برای نویسندگان جذاب است: روحت را به من بده تا آنچه را آرزو داری، با عشق به تو تقدیم کنم. مانند فاوست گوته. اشمیت همیشه از اسطوره‌ها در نمایشنامه‌ها و رمان‌هایش بهره می‌برد. او شکل آن‌ها را تغییر می‌دهد و همچون آینه‌ای در مقابل ما می‌گذارد. اسطوره‌ای که فکر می‌کردیم دیگر ناپدید شده، ناگهان در مقابلمان سربرمی‌آورد. اشمیت داستانی اخلاقی و سرگرم‌کننده آفریده است. کتاب وقتی اثر هنری بودم درباره‌ی ماهیت زندگی، پوچی جامعه‌ی مدرن، معنای جوانی و زیبایی و بسیاری از مفاهیم دیگر است. (روزنامه‌ی اکسپرس)
• نویسنده‌ی کتاب «آدولف ه» در رمان وقتی اثر هنری بودم، تأملات خود را در باب انسان و تناقض‌های او ادامه می‌دهد. اریک امانوئل اشمیت نشان می‌دهد که هنوز به انسان امید دارد. (Notes Bibliographiques)

کتاب وقتی اثر هنری بودم برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به داستان‌هایی با مضمون فلسفی و اجتماعی علاقه دارید، کتاب وقتی اثر هنری بودم را بخوانید.

در بخشی از کتاب وقتی اثر هنری بودم می‌خوانیم

آن زمان که ما در جزیره زندگی می‌کردیم، همه برادران فیرلی را می‌شناختند. روزنامه‌ها، پوسترها، اعلامیه‌ها، آگهی‌ها، کلیپ‌ها، فیلم‌ها، و سرمایه‌گذاران سودجو، به هر قیمتی برای نشان دادن برادران فیرلی هزینه می‌کردند. با این کار فروش آن‌ها دوبرابر می‌شد و مردم هجوم می‌آوردند و سرمایه‌گذاران در صندوق‌های خود طلا تلنبار می‌کردند: برادران فیرلی زیباترین پسران دنیا بودند.

برای احدی آرزو نمی‌کنم از دوران کودکی با زیبایی همنشین باشد. این همنشینی روزانه می‌تواند آسیب برساند، بسوزاند و زخم‌هایی ایجاد کند که التیام‌ناپذیر باقی بمانند.

برادران من از زیبایی مسلمی برخوردار بودند، زیبایی محض بدون هیچ توضیحی. پوستشان درخشندگی‌ای غیرواقعی داشت، انگار خودشان در آفرینش نور نقش داشتند. چشم‌هایشان خالق رنگ‌ها بود و تمام طیف آبی، ازجمله آبی آسمانی، آبی دریاها، آبی گل پریوش، آبی سنگ‌های آردواز، آبی کبالت، سرمه‌ای، و نیلی را در خود منعکس می‌کرد. لب‌های سرخشان گویی هنرمندانه تراشیده شده بود و با برجستگی‌ای که داشت، به‌نظر می‌آمد در انتظار یک بوسه نشسته باشد. بینی‌شان، با پره‌های هوسناکی که داشت، شهوانی به‌نظر می‌آمد. قامت بلند و متناسب آن‌ها کمی عضلانی بود و به‌راحتی می‌شد ابعاد آن را حدس زد، که همواره آراسته به‌نظر می‌رسیدند و از هر نقطه‌ای که ظاهر می‌شدند، همه‌ی نگاه‌ها به‌طرفشان هدایت می‌شد. حضور آن‌ها در کنار هم زیبایی‌شان را برجسته‌تر می‌کرد. دو تایی عین هم بودند. دوقلوهای زشت همه را به‌خنده می‌اندازند. دوقلوهای زیبا همه را شگفت‌زده می‌کنند. این دو بدن مشابه حالتی جادویی به زیبایی‌شان می‌بخشید.