معرفی و دانلود کتاب میراث لورین 1: من شماره‌ی چهار هستم

معرفی کتاب میراث لورین 1: من شماره‌ی چهار هستم

در کتاب میراث لورین 1: من شماره‌ی چهار هستم، پیتاکوس لور داستان را از زبان نوجوانی به نام شماره‌ی چهار روایت می‌کند که از سیاره‌ی لورین گریخته و روی زمین مخفی شده است. او و همراهانش هدف موجودات مخوفی به نام «موگادوری‌ها» هستند. تعقیب و گریزی همیشگی، رازهای ناشناخته و قدرت‌هایی که در قهرمانان داستان بیدار می‌شود، همگی خواننده را به سفری نفس‌گیر در این کتاب پرفروش نیویورک تایمز دعوت می‌کنند که پایانی غیرقابل‌پیش‌بینی دارد.

درباره‌ی کتاب میراث لورین 1: من شماره‌ی چهار هستم

نوجوانی که نمی‌خواهد دیده شود، در شهری کوچک به مدرسه می‌رود و می‌داند که تنها یک هدف دارد: زنده ماندن. اما آیا می‌توان از گذشته و سرنوشت گریخت؟ کتاب میراث لورین 1: من شماره‌ی چهار هستم (I Am Number Four) اثری از پیتاکوس لور (Pittacus Lore)، خواننده را از همان سطرهای نخست درگیر دنیایی متفاوت می‌کند. داستان از جایی آغاز می‌شود که نه نفر از سیاره‌ای به نام لورین برای نجات جان خود به زمین می‌آیند. آن‌ها قرار است از هم دور باشند تا در امان بمانند، چراکه دشمنانشان فقط می‌توانند آن‌ها را به‌ ترتیب اعدادشان شکار کنند. سه نفر اول کشته شده‌اند و حالا نوبت به شماره‌ی چهار رسیده است؛ نوجوانی به نام جان که نمی‌داند چه زمان شکارچیان پیدایش می‌کنند. او همراه محافظش، هنری، مدام از شهری به شهر دیگر نقل مکان می‌کند، هویت‌های تازه می‌سازد و هیچ دوستی برای خودش نگه نمی‌دارد. اما تا کِی می‌توان دوید و پنهان شد؟

پیتاکوس لور در این رمان، با زبان ساده و نگاهی قابل درک، مفاهیم بقا و مسئولیت را در دنیایی علمی‌تخیلی به تصویر می‌کشد. جان نه‌فقط با دشمنان ناشناخته‌ای روبه‌رو است، بلکه باید قدرت‌هایی را که یکی‌یکی در وجودش بیدار می‌شوند، درک و کنترل کند. «لومن» اولین میراث اوست؛ نوری که از دستانش می‌تابد و نشانه‌ای از آمادگی او برای جنگیدن است. در میانه‌ی این تغییرات، او با احساسات نوجوانی‌اش نیز دست‌وپنجه نرم می‌کند. مدرسه‌ی جدید در شهری به نام «بهشت» در ایالت اوهایو، آرامش ظاهری دارد اما تنش‌های درونی جان همچنان پابرجاست. او تلاش می‌کند میان علاقه‌اش به دختری به نام سارا و تهدید مرگباری که سایه به سایه تعقیبش می‌کند، تعادلی برقرار کند. این تضاد میان زندگی عادی و مسئولیت سنگینی که بر دوش اوست، جان را بیش‌ازپیش واقعی جلوه می‌دهد.

کتاب میراث لورین 1: من شماره‌ی چهار هستم تنها یک داستان فرار نیست. این کتاب، روایتی از مسئولیت‌پذیری، هویت و مبارزه برای بقاست. جان می‌داند که تنها نیست و پنج نفر دیگر همچنان زنده‌اند. اما آیا زمانی خواهد رسید که بتوانند در کنار هم قرار بگیرند و در برابر دشمنانشان بایستند؟ این سؤال تا انتهای داستان بی‌پاسخ می‌ماند و خواننده را مشتاق می‌کند تا ادامه‌ی ماجرا را دنبال کند.

کتاب میراث لورین 1: من شماره‌ی چهار هستم با ترجمه‌ی روان پیمان اسماعیلیان و از سوی نشر افق منتشر شده است. اگر به دنبال داستانی پرکشش و غیرکلیشه‌ای هستید که هم تخیل و هم واقعیت را به زیبایی در هم آمیزد، مجموعه‌ی میراث لورین به قلم پیتاکوس لور انتخابی مناسب برای شما خواهد بود.

جوایز و افتخارات کتاب میراث لورین 1: من شماره‌ی چهار هستم

• کتاب پرفروش نیویورک تایمز؛
• برنده‌ی جایزی کتاب خوانندگان جوان غرب استرالیا (WAYRBA) (2012)؛
• دریافت جایزه‌ی اولمر اونکه (Ulmer Unke) (2011).

نکوداشت‌های کتاب میراث لورین 1: من شماره‌ی چهار هستم

• کشش زیادی در داستان وجود دارد... به‌راحتی می‌توان در دنیای این نوجوان دوست‌داشتنی از سیاره‌ای دیگر غرق شد. (شیکاگو تریبون)
• پر از صحنه‌های اکشن. (پابلیشرز ویکلی)

اقتباس‌ سینمایی از کتاب میراث لورین 1: من شماره‌ی چهار هستم

فیلم I Am Number Four در سال 2011 توسط استودیوی دریم‌ورکز تولید و اکران شد. کارگردانی آن را دی. جی. کاروسو بر عهده داشت و بازیگرانی همچون الکس پتیفر (در نقش شماره‌ی چهار)، دیانا ایگران و ترزا پالمر در آن نقش‌آفرینی کردند. فیلم با تمرکز بر داستان کتاب، تلاش جان (شماره‌ی چهار) برای بقا در برابر موگادوری‌ها و کشف قدرت‌های خود را به تصویر می‌کشد.

کتاب میراث لورین 1: من شماره‌ی چهار هستم برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای نوجوانان و جوانانی مناسب است که به داستان‌های علمی‌تخیلی، هیجان‌انگیز، اکشن و روایت‌های پرتعلیق درباره‌ی مبارزه، بقا و کشف هویت علاقه دارند.

در بخشی از کتاب میراث لورین 1: من شماره‌ی چهار هستم می‌خوانیم

برنی کوزار به در پنجه می‌کشد و راهش می‌دهم بیاید تو. ساعت روی مایکروفر پنج و پنجاه‌ونه دقیقه را نشان می‌دهد. تا مدرسه دو ساعت وقت دارم.

می‌پرسم: «به نظرت واقعاً باید بیفتیم دنبال این حرف‌ها؟ می‌خوام بگم اگه تله باشه چی؟ از کجا معلوم که با این کار فقط دنبال بیرون کشیدن ما از تو سوراخمون نباشن؟»

هنری سری تکان می‌دهد. «می‌دونی، اگه تو این مقاله کوچک‌ترین اشاره‌ای به وجود ما هم شده بود، اون‌وقت دست به هیچ اقدامی نمی‌زدم. اما توش خبری از ما نیست. موضوع یورش اون‌ها به زمینه، یعنی درست همون کاری که با لورین کردن. اینجا خیلی چیزهاست که ماها نمی‌فهمیم. دو هفته پیش که گفتی ماها خیلی راحت شکست خوردیم، حق با تو بود. درست گفتی. اصلاً معقول نیست. کل موقعیت و ناپدید شدن مهتران هم خیلی شک‌برانگیزه. حتی رسوندن تو و بقیه‌ی بچه‌ها از لورین به اینجا که هیچ‌وقت بهش شک نکرده بودم، برام عجیبه. با وجودی که تو همه‌ی ماجرا رو دیدی، من هم اون صحنه‌ها رو دیده‌م، باز هم یه جای معادله ناقصه. اگه یه روز شد و برگشتیم سیاره‌مون، به نظرم لازمه که بفهمیم واقعاً چه اتفاقی افتاد که دفعه‌ی بعد بتونیم جلوش رو بگیریم. اون ضرب‌المثل رو شنیده‌ی دیگه: کسانی که از تاریخ درس نگیرن، محکوم به تکرارش هستن. اما دفعه‌ی بعد که حوادث تکرار بشن، آسیب‌هاشون دو برابره.»
می‌گویم: «باشه، ولی خودت شنبه‌شب گفتی که احتمال برگشتنمون هر روز کم و کمتر می‌شه. حالا این‌جوری ارزشش رو داره؟»

هنری شانه‌ بالا می‌اندازد. «هنوز پنج نفر دیگه غیر از تو هستن. شاید اون‌ها میراث‌هاشون رو کامل گرفته باشن. شاید مال تو هم فقط به تأخیر افتاده‌ن. به نظر من باید نقشه رو متناسب با تمام احتمالات ممکن طرح کرد.»

«خب، پس بگو نقشه‌ت چیه؟»