معرفی و دانلود کتاب مذهب زمان من: اشعار، یادداشت‌ها و گفتگو

معرفی کتاب مذهب زمان من: اشعار، یادداشت‌ها و گفتگو

مجموعه‌ای از اشعار اجتماعی، انتقادی و کوبنده‌ی پیر پائولو پازولینی در کتاب مذهب زمان من ارائه شده که مطالعه‌ی آن‌ها مخاطبان را با یکی از شاخص‌ترین چهره‌های ادبیات ایتالیا در قرن بیستم آشنا خواهد کرد. صراحت در بیان مفاسد اجتماعی و تصویرسازی‌های هنرمندانه برخی از ویژگی‌های بارز این مجموعه‌ی خواندنی به شمار می‌روند.

درباره‌ی کتاب مذهب زمان من

در عصر کنونی، شاهد سروده‌هایی هستیم که شبیه به نوعی ابزار یا سلاح برای مبارزه با مفاسد اجتماعی یا آشفتگی‌های فرهنگی هستند. در چنین حالتی، شعر به‌جای آن‌که وظیفه‌ی زیبایی‌آفرینی را به عهده داشته باشد، وظیفه‌ی افشاسازی زشتی‌ها را به دوش می‌کشد؛ به‌جای این‌که از یک جهان آرمانی برایمان بگوید، واقعیت‌های تاریک و پلید را بی‌باکانه به نمایش می‌گذارد و به‌جای این‌که به روابط عاشقانه و نیازهای فردی توجه داشته باشد، به دنبال رسالت‌های اجتماعی خود می‌رود. چه در ادبیات معاصر فارسی و چه در آثار ادبی سایر ملل، کم نیستند اشعاری که به این شیوه سروده شده باشند. چنین آثاری نشان‌دهنده‌ی عصیان شاعرند و به فریادی دادخواهانه شباهت دارند. به‌عنوان یکی از بهترین نمونه‌های چنین آثاری، می‌توان کتاب مذهب زمان من (La religione del mio tempo) را نام برد که سرایش اشعار آن را پیر پائولو پازولینی (Pier Paolo Pasolini) به عهده داشته.

اعتراض و انتقاد مستقیم، ستون‌های اصلی کتاب حاضر را می‌سازند. در سروده‌های این اثر خبری از ستایش عشق یا زیبایی‌های هستی نیست. در عوض، سرشار هستند از سیاهی‌هایی که جهان را در کام خود فرو برده‌اند. انتقادات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شاعر به زمانه و اطرافیان خود در جای‌جای این کتاب خواندنی به چشم می‌خورد.

در کتاب مذهب زمان من با شاعری روبه‌رو می‌شویم که بیش از زندگی، در فکر مرگ است. او که فرصتی برای زندگی کردن و یا حتی شاعر بودن نمی‌بیند، به سوی مرگ روانه می‌شود. پیر پائولو پازولینی بسیاری از اشعارش را برای دیگران سروده. به این معنی که سعی دارد از طریق شعر خود پیامی را به شخص خاصی برساند. این شخص خاص را نیز یا با نامی مستعار یا با حروف اختصاری نشان می‌دهد. او حتی برای فرزند به دنیا نیامده‌ی خود نیز گفتنی‌های زیادی دارد که آن‌ها را در قالب شعر برایش به یادگار می‌گذارد.

صحنه‌سازی و تصویرپردازی یکی از عناصر اصلی شعر است. البته منظور از صحنه، آن‌گونه که به‌طور مثال در نمایش‌های تئاتر می‌بینیم نیست، بلکه مقصود آن است که شاعر بافت سروده‌ی خود را به‌خوبی به مخاطبش نشان بدهد. صحنه‌هایی که در کتاب مذهب زمان من می‌بینیم یا نمایانگر ویرانی هستند یا تهی‌دستانی را نشان می‌دهند که در آلونک‌های خود جای دارند. به این شکل، شاعر سعی داشته تا در تصاویر شعری خود نیز به واقعیت‌ها پایبند باشد.

پیر پائولو پازولینی هر‌آن‌چه را در جامعه و جهان نابه‌سامان خود می‌بیند به سخره می‌گیرد. با این‌که انتقادات تیز و تند خود را آزادانه بیان می‌کند، اما از کنایه و تمسخر نیز ابایی ندارد. روی‌گردانی کامل از جامعه‌ای که هرگز به آرمان‌های او شباهتی نداشته، به‌وضوح در اشعار کتاب مذهب زمان من دیده می‌شود.

یکی از ویژگی‌های جالب این کتاب که بیشتر به مترجمان آن ارتباط دارد تا شاعر، کاربرد ماهرانه‌ی واژگان و اصطلاحات عامیانه است. سیروس شاملو و مجید راسخی با برگردان این کتاب به فارسی نشان داده‌اند که تا چه حد بر زوایای گوناگون زبان فارسی احاطه و در معادل‌یابی برای اصطلاحات زبان مبدأ مهارت دارند.

اگر به مطالعه‌ی آثار شاخص ادبیات جهان علاقه دارید و از خواندن اشعار انتقادی-اجتماعی لذت می‌برید، پیشنهاد می‌کنیم بیش از این درنگ نکنید و هرچه زودتر کتاب مذهب زمان من را به کتاب‌خانه‌ی خود بیفزایید. همچنین اگر پیر پائولو پازولینی را بیشتر با فیلم‌هایی که کارگردانی کرده به یاد می‌آورید و قصد دارید علاوه‌بر چهره‌ی هنری او، با چهره‌ی ادبی‌اش نیز آشنا شوید، بهترین فرصت همین حالا در مقابل شما قرار گرفته است.

چاپ این کتاب را نشر مازیار به انجام رسانده و آن را به تمامی مشتاقان دنیای شعر و ادب عرضه کرده است.

نکوداشت‌های کتاب مذهب زمان من

• اشعار کتاب مذهب زمان من که بین سال‌های 1955 تا 1960 سروده شده‌اند، نخستین بار در سال 1961 به چاپ رسیدند. این اشعار جامعه‌ی آشفته‌ی شاعر را به‌خوبی به نمایش می‌گذارند. (Vie nuove)

• کتاب مذهب زمان من نه‌تنها نظریات سیاسی، بلکه حال‌و‌هوای شاعرانه‌ی پازولینی را نیز نشان می‌دهد. در این اثر، پازولینی می‌تواند به شکلی شاعرانه تمامی اشتیاق سرکوب‌ناپذیر خود، همین‌طور ولع سیری‌ناپذیرش را برای زندگی و میل شکست‌ناپذیر خودش را نسبت به عواطف و احساسات آدمی بازگو کند. (پیشگفتار فرانکو مارکولدی)

کتاب مذهب زمان من برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان اشعار کلاسیک ایتالیایی و سروده‌های اجتماعی و انتقادی، فرصت مطالعه‌ی کتاب مذهب زمان من را از دست ندهند.

با پیر پائولو پازولینی بیشتر آشنا شویم

پیر پائولو پازولینی (1922 تا 1975) نویسنده، شاعر و کارگردان ایتالیایی بود و از فیلم‌سازان نامدار نسل دوم سینمای ایتالیا، در دوران پس از جنگ به شمار می‌رفت. او همچنین به نقد فیلم نیز می‌پرداخت. او شعر، روان‌شناسی و اسطوره را نیز به دنیای سینما دعوت کرده بود و در فیلم‌های خود می‌کوشید وجوه گوناگون سایر هنرها را نیز عرضه کند. این هنرمند و نظریه‌پرداز سینما ابتدا با فیلم‌نامه‌نویسی وارد سینما شد اما به‌تدریج ساخت فیلم را نیز آغاز کرد. صاحب‌نظران حوزه‌ی هنر، او را از پیشگامان نئورئالیسم می‌دانند. کسب جایزه‌ی منتخب هیئت داوران به سبب فیلم‌های «دکامرون»، همین‌طور دریافت جایزه‌ی خرس طلایی به سبب «قصه‌های کانتربری» از افتخارات وی برشمرده می‌شوند. از میان آثار پیر پائولو پازولینی می‌توان به کتاب‌های «خاکسترهای گرامشی» و «پدر وحشی» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب مذهب زمان من: اشعار، یادداشت‌ها و گفتگو می‌خوانیم

در انتهای آن پلِ زیبا و تازه‌ساز که بر روی رودخانه‌ی تِوِرِ به دست کاتولیک‌هایی که نمی‌خواهند فاشیزم را پاسخی منفی داده باشند، ساخته شده است (کسانی‌که فاشیزم را روسفید کرده‌اند)،

در میان تصاویر، نقاشی‌ها و کنده‌های شکسته‌بسته و ویرانی‌های تصنعی جنگ،

فاحشه‌گانی چند، زیر سفره‌ی آفتاب، به انتظار مشتریان‌اند.

فرانکاً در میان آن‌هاست از شهر ویتِربو آمده. او کودکی بناگاه مادر شده است از همه‌ی آن زنان پُر رَمَق‌تر.

سراسیمه و فریادزنان چنان قاطع به طرف پنجره‌ی قارقارَکِ من آمد که دست به سر کردنش مشکل بود: سوار شو فرانکآ!

سرخوش چون پسرکی سرکش مرا به سوی محله‌ای هدایت کرد.

از پیچ کوچه‌ای گذشتیم و زیرِ آفتاب جاده‌ی متروکی را از میان کارگاه‌های آهک‌پزی و آلونک‌های تهی‌دستی طی کردیم و به میعادگاه‌اش که فضای بازی بود رسیدیم.

مرتعی کوچک زیر بلندی تپه‌ای پُر از ویرانی و حفره غارها،

پیر اسبی قهوه‌ای‌رنگ در دوردست، در میان چمنی نمناک،

ابوطیّاره‌ای زنگار بسته در بازوی خاربُته‌ها، صدای ترکِشِ خشاب‌ها و گلوله‌ها

در اطراف حقیقت‌های انسانی، فقرا، کودکانِ اعماق.

در این روزگار، کار و زندگی‌ام مالامال شد. هیچ هراسی و هیچ بی‌ثباتی تهدیدم نکرد

به این شکل سال‌های بسیاری را نخست به پردازشِ تن و ملایمت و سپس به ایده‌پردازی یک باور، هر چند ناپُخته، سپری کردم و عشق و شعوری ویژه در این نوع زیستن، به دست آوردم. با این وجود، ‌ای نخستین و تنها فرزندم که به دنیا نیامده‌ای،

رنج نمی‌برم از این‌که تو هرگز در این مکان و این جهان نیستی!

فهرست مطالب کتاب

اشعار
به منتقدان کلیسای کاتولیک
به آقای جرولآ
به برخی دار و دسته‌های افراطی
به نجیب‌زاده
به خودم
به آقای جیم دال
به فرزند تولد نیافته‌ام
به جناب بآربری اسکوارُتّی
به جناب کآدُرزی
خطاب به گروه خبر روزنامه‌ی (Officina)
خطاب به فرانسه
به پاپِ اعظم
اشعار سال‌های (1358-1359)
به آقای خروچف
خطاب به بیرقِ سرخ
به نویسندگان و ادیبان معاصر
به برتولوچی
به جناب کوستآنزو
به سرکار خانم تی‌ئا روزآ
به آقای مرایو لوتزی
به کیآرا مونتی
خطاب به ناقوس‌های شهر ارویه‌تو
باز هم به جِرولآ
به نجیب‌زاده بآربهِ رینی
به نجیب‌زاده‌گانِ باشگاه شکارچیان
به انتشارات بُن‌پیآنی
خطاب به وطنم
خطاب به شبحی سرگردان
سروده‌های غیراجتماعی (غیرمدنی)
آوریل 1960
عکس‌العمل مُدپرستی
خطاب به خورشید
(در درازکشِ آفتاب)
در مرگ رئالیسم
تراشه‌هایی از مرگ
در برآشفته‌گی و طغیان
یادداشت‌ها
ایدئولوژی فاشیسم از نظر پازولینی
گفت‌وگو
با پیِرپائولو پازولینی