معرفی و دانلود کتاب قناری در قفس

معرفی کتاب قناری در قفس

کتاب قناری در قفس شامل مجموعه‌ای از غزل‌های زیبا و دلنشین، با مضامین گوناگون مذهبی، سیاسی و... به قلم کیومرث عباسی قصری است.

در بخشی از کتاب قناری در قفس می‌خوانیم:

ناگزیر از سوختن را آفتی چون گریه نیست
بیشتر آتش کبابش می‌کند هرکس گریست
پایِ چشمِ عجز را بیهوده‌‌تر کردن چه سود
در نیستانی که اُفتد شعله خشک و تر یکی‌ست
می‌توان یک‌دم چو‌ نی، گُل کرد و مشتاقانه سوخت
گر میسّر نیست عمری مثل سرو آزاد زیست
در زمانِ عافیت از درد گفتن ساده است
درد کآید می‌شود معلوم اهلِ درد کیست
ما نی‌ایم و زین نیستان اهلِ دل کندن نه‌ایم
گرچه می‌دانیم سهم آنکه خواهد ماند چیست
سال‌ها زین پیشتر، مردِ مُردّد مانده‌ای
عشق می‌گفتش بمان و عقل می‌گفتمش نه‌ایست
عاقبت ماند و چو نی شمع مزار خویش گشت
عاشقان را چاره‌ای جز پیروی از عشق نیست
آن مُردّد مانده جز این «قصریِ» بیدل نبود
حاصلِ این بیدلی پیراهنی خاکستری‌ست

فهرست مطالب کتاب

مقدمه از استاد میر جلال‌الدین کزّازی
سهراب و نوشدارو
دل کعبۀ بی‌پرده نمایان شدن اوست
مرادِ حاجیان
مهی که بدرش مُدام بدر است
عزّت ببار آرد بخت سیاه گاهی
قِرانِ سعد
پیراهنِ خاکستری
مُفتِ حیرت سَبَقان
کارِ هنر
چرخ چراغانِ کیست؟
رجب است و لیلۀ‌القدر
به بویِ یوسف ثانی
شکسته‌گانِ دُرست پیمان
شبی قنوتی به عجز و لابه
پایی که همتا ندارد
اگر در خانه کس باشد
تُربتِ ز خون سیراب
اهلِ تولّا
کولی است که هرجا وطنی داشته باشد
هر اندک عشرتی در پی غم بسیار هم دارد
تاوانِ خوش‌باوری
خرّم آنکه در خُردی خورده چوب تر از تو
آنکه دستی بگرفته است بر آتش از دور
زیبنده نیست چشمۀ جان را سترونی
عشق است که سازد شدنی ناشدنی را
با آبِ طلا سرد نگردد جگر داغ
گردنِ ما ز موست نازک‌تر
کوچِ کمال
بحرِ طوفان در بغل
خلوتِ جانانه
خود شده‌ام هم‌سخن خویشتن
شفای عاجل
می‌کند پرده‌دری در حرم بی‌درباد
بی دمِ تیغ نخوابد عطش قربانی
ذکرِ هوالمحبوبی
آخرین کس
رنگین کمانِ داغ
قصّۀ آواره‌گی
در اوجِ بی‌خودی
نزدیک‌ترین راه
جز غم هجران غمی سر در گریبانم نکرد
برای دوزخی اَعراف در حکم ارم باشد
عسکری نبید
ازلی پیشه
نقطۀ پایان ندارد قصۀ آغاز ما
کیمیای می
ما را چو نیست بیمِ سر اهل قلم شدیم
تهمتنانِ خودشکن
آماجِ بلا
بهار عارفان
آیه‌های زمینیِ چشمش
آن ‌قدر فیض توان بُرد که قابل باشی
لاهیج هم نبیند دیگر به خود حزینی
شوخیِ جانان
حمد و ثنای علی‌ (ع)
بی‌عشق نپاید به جهان هیچ بنایی
نغمۀ آزادی
بر سرِ گفتار حق
غزل‌خوانِ توام تا هستم‌ای عشق
دلِ بوریایی
عشق نهانی
درین چمن
شب
دو قیامت به یک زمان ظلم است
ضامنِ آهو
از همه بی‌خویش‌تر
مشو از عیب پا غافل
حاصلِ شب زنده‌داری
عشّاق را نمانده دگر شوقِ سوختن
عرقِ سعیِ شما
مرو اِلّا به فتوای ضرورت از وطن بیرون
محشری بود ز جوشِ شهدا کرمانشاه
سروِ سیستان
زمزمِ بی‌ادعا
شانۀ زلفِ سخن
چو خود بستودنی هستی، مرا بستوده‌ای‌ای دوست
هندِ بی‌دلی
دیوانِ میرشکّاک