معرفی و دانلود کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه

معرفی کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه

متیو ابوت عقیده دارد فیلم‌های کیارستمی نه‌تنها ایده‌های فلسفی را به نمایش می‌گذارند؛ بلکه مانند یک اثر واقعی فلسفی عمل می‌کنند. او در کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه از آرای فیلسوفانی چون ویتگنشتاین، کاول، آگامبن، هایدگر و دکارت بهره می‌برد و فیلم‌های اخیر این کارگردان فقید ایرانی را از طعم گیلاس تا «مثل یک عاشق» تحلیل می‌کند.

درباره‌ی کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه

هر کسی که یک فیلم از عباس کیارستمی دیده باشد، بدون‌شک تا مدت‌ها ذهنش درگیر آن فیلم خواهد ماند. گویی آثار کیارستمی طلسمی برای افسون مخاطب دارند و این طلسم، هیچ‌گاه آن‌ها را رها نخواهد کرد. متیو ابوت (Mathew Abbott) که استاد فلسفه‌ی دانشگاه فدراسیون استرالیاست، مانند بسیاری دیگر از تماشاگران به این افسون گرفتار شد. او کوشید آثار این فیلم‌ساز فقید ایرانی را با آرای فیلسوفانی چون کاول، دکارت و ویتگنشتاین مطابقت دهد. و نتیجه کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه (Abbas Kiarostami and Film-Philosophy) شد.

منتقدان زیادی در سراسر جهان، درباره‌ی فیلم‌های قدیمی کیارستمی مانند سه‌گانه‌ی کوکر یا طعم گیلاس سخن گفته‌اند. متیو ابوت تصمیم می‌گیرد در کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه درباره‌ی فیلم‌هایی بنویسد که کمتر منتقدی در دنیای انگلیسی‌زبان به سراغ آن‌ها رفته بود. اغلب این آثار از کارهای اخیر عباس کیارستمی بودند. فیلم‌هایی چون «شیرین»، «کپی برابر اصل» و «مثل یک عاشق». فیلم‌هایی که ابوت برای تحلیل فلسفی برگزیده،‌ پشت‌سرهم ساخته شده‌اند و ازاین‌رو می‌توان پیوند میان آن‌ها را راحت‌تر بررسی کرد. دلیل دیگری که ابوت برای گزینش فیلم‌های کیارستمی عنوان می‌کند، پختگی او در آثار اخیرش است. نویسنده عقیده دارد فیلم «طعم گیلاس» نقطه‌عطفی در کارنامه‌ی هنری این کارگردان ایرانی حساب می‌شود، از لحاظ زیبایی‌شناختی، با آثار پیشین او تفاوت دارد و عمق علاقه‌ی کیارستمی را به معماهای فلسفی جهان نشان می‌دهد.

در متن کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه دو درون‌مایه‌ی اصلی را می‌بینیم: وقتی واقعیت را در فیلم‌ها نشان می‌دهیم چه اتفاقی می‌افتد و چگونه فیلم‌ها مشکل ما را در فهمیدن «جهان» حل می‌کنند. متیو ابوت باور دارد که فیلم‌ها صرفاً آرای فلسفی ازپیش‌موجود را نشان نمی‌دهند؛ بلکه حامل نوع خاصی از تفکر هستند. تفکری که مخصوص فیلم‌هاست. دغدغه‌ی اصلی ابوت در باب مسائل فلسفی، مفاهیم انتزاعی و پرسش‌هایی است که کیارستمی آن‌ها را در فیلم‌هایش به نمایش می‌گذارد. او بیشتر به این موضوع می‌پردازد که چگونه فیلم‌ساز از تکنیک‌های کارگردانی و فیلم‌نامه‌نویسی برای گیج کردن تماشاگر و دوری او از اثر استفاده می‌کند؛ اما در نهایت پیوندی عمیق میان تماشاگر و فیلم می‌سازد.

متیو ابوت در هفت فصل کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه آثار این کارگردان را از فیلم «باد ما را خواهد برد» تا «مثل یک عاشق» بررسی می‌کند و مرحله به مرحله پیشرفت عباس کیارستمی در کارگردانی را در هر فیلم نشان می‌دهد. ابوت در هر فصل بر یک فیلم و یک نظریه‌ی فلسفی تمرکز می‌کند و روش‌های کارگردان ایرانی را در فهماندن مطلب به مخاطب، سردرگم کردن او یا پیش‌ بردن بحث‌های فلسفی پی می‌گیرد.

صالح نجفی که خود مجموعه‌ی فیلم به مثابه‌ی فلسفه را به نگارش درآورده، به پیشنهاد سعید باقرزاده، مدیر نشر لگا، وظیفه‌ی ترجمه‌ی کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه را بر عهده گرفت.

در نکوداشت‌ کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه

• کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه پژوهشی تأثیرگذار و گویا درباره‌ی یکی از مهم‌ترین فیلمسازان سینمای جهان است. متیو ابوت نه‌تنها آثار کیارستمی را با ظرافت و بصیرت تحلیل می‌کند؛ بلکه اهمیت فلسفی سینما را با روشی بدیع و قدرتمند نشان می‌دهد. (رابرت سینربرینک، استاد دانشگاه ماکاری)

کتاب عباس کیارستمی و فیلم – فلسفه برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه برای هر کسی است که به سینما و فلسفه عشق می‌ورزد.

در بخشی از کتاب عباس کیارستمی و فیلم - فلسفه می‌خوانیم

اجازه دهید بروم به‌سراغ یکی از سکانس‌های محوری فیلم شیرین که درست پس از دقیقه‌ی 42 روی می‌دهد، زمانی که ملکه‌ی محتضر با شیرینِ آشفته‌حال از لذّات و آلام دنیا می‌گوید و به او که قرار است به‌زودی بر تختِ شاهی بنشیند آخرین توصیه‌ها را می‌کند. بخشی از غرابت این سکانس ناشی از ناهمخوانی‌های گاه‌وبیگاه میان واکنش تماشاگران و روایت فیلمی‌ست که می‌بینند و از طریق گفت‌وگو بین شیرین و عمه‌اش، ملکه‌ی محتضر، پیش می‌رود. آدم لاجرم از خود می‌پرسد: آیا آنچه در فیلم می‌گذرد واقعاً ارزش این‌همه اشک‌ریختن دارد؟ آن‌هم نه اشک‌ریختن یکی دو هنرپیشه‌ی زن: همه‌ی آنان یا رک‌وراست گریه می‌کنند یا چشم‌هایشان خیسِ اشک است. ملکه در آستانه‌ی مرگ است ولی ما تازه به نیمه‌ی داستان رسیده‌ایم: راه درازی تا لحظه‌ی اوج دراماتیک و تراژیک آن مانده، نکته‌ای که لابد هر آدم آشنایی با قراردادهای قصه‌ی عاشقانه‌ی تراژیک (یا کارهای نظامی گنجوی که یکی از بزرگ‌ترین شاعران پارسی‌گوی است) می‌داند. و البته فیلمی که این زنان سرگرم تماشای آنند به‌وضوح ضعیف و احساساتی و از جنس ملودرام‌های ساده و بی‌بهره از پیچیدگی است. حواس‌تان به این نکته هم باشد که کیارستمی عمداً در این‌جا بازیگرانی سرشناس برگزیده است، برخلاف روال معمولش در به‌کارگیری بازیگران تازه‌کار و/یا غیرحرفه‌ای. آیا این آدم‌های فرهیخته و دنیادیده _ که مخاطبی ایرانی اکثرشان را بلافاصله به‌جا می‌آورد_ واقعاً این‌چنین تحت‌تأثیر چنین فیلمی قرار گرفته‌اند (برای مثال، به حالات چهره‌ی ترانه علیدوستی در مدت حضورش روی پرده نظر کنید که مشخصاً غلوّآمیز و آزارنده است)؟ نکته این نیست که جواب این سؤال منفی است: نکته این است که این سؤال از آن رو مطرح می‌شود که کیارستمی اجازه نمی‌دهد تماشاگر پرده‌ای را که این زنان به تماشایش نشسته‌اند ببیند. ما نمی‌دانیم ایشان چه می‌بینند، پس از کجا باید بدانیم واکنش ایشان به آنچه می‌بینند بجاست یا نابجا؟

فهرست مطالب کتاب

مقدمه: عباس کیارستمی و فیلم _ فلسفه
1: باد ما را خواهد برد: شک‌گرایی سینمایی
2: ای‌بی‌سی آفریقا: ظهور و ظاهر
3: ده: هر آنچه برای دانستن هست
4: پنج: تصنّع و امر عادی
5: شیرین: انجذاب و تماشاگری
6: کپی برابر اصل: کمدی تجدید فراش در عصرِ بازتولیدپذیری دیجیتال
7: مثل یک عاشق: تعلیق باور
نمایه