معرفی و دانلود کتاب صوتی در ستایش بطالت

معرفی کتاب صوتی در ستایش بطالت

کتاب صوتی در ستایش بطالت از شما می‌خواهد که بخش اعظمی از عمرتان را به بطالت بگذرانید. می‌گویید چرا؟ به این کتاب که اثری از برتراند راسل، نویسنده‌ی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل، است گوش بدهید! ‌او در این کتاب دلایل مهمی می‌آورد و می‌گوید کار فشرده و زیاد نتیجه‌ای به جز فرسودگی و افسردگی ندارد.

درباره‌ی کتاب صوتی در ستایش بطالت

«این حرف که بگوییم کار جوهر مرد است، عین این است که بگوییم بردگی جوهر مرد است». کار تنها بخشی از زندگی ماست، نه تمام آن، اما سیستم فعلی جهان به گونه‌ای چیده شده که کار را تمام هدف ما جا بزند و کل عمرمان را تصاحب کند. ما حتی در اوقاتی که مشغول استراحت هستیم هم از کار خلاصی نداریم. می‌شود گفت استراحت می‌کنیم که بتوانیم روز بعد دوباره سر کارمان حاضر شویم. این اساس شکل‌گیری اثری است که پیش رو دارید. این اثر، یعنی کتاب صوتی در ستایش بطالت (In Praise of Idleness) توسط برتراند راسل (Bertrand Russell) به رشته‌ی تحریر درآمده است و به شما نشان می‌دهد که بیکار بودن بر خلاف تصور عموم، نه تنها بد نیست، بلکه به شما فرصت می‌دهد که هرچه بیشتر درباره‌ی خودتان و جهان فکر کنید و زندگی بهتری برای خودتان بسازید.

کتاب صوتی در ستایش بطالت می‌گوید ما بیش از حد برای کار ارزش قائل می‌شویم و همین ارزش بخشیدن افراطی، به نوعی ایدئولوژی طبقه‌ی مسلط است. برتراند راسل در این کتاب توضیح می‌دهد که طبقه‌ی مرفه جامعه توان بی‌نهایتی را برای کار متصور است و با تشویق انسان‌ها به هرچه بیشتر کار کردن، می‌خواهد آن‌ها را بیش از پیش استثمار کند و در نتیجه ارزش مادی بیشتری از آن‌ها بیرون بکشد تا خود فربه‌تر شود. به عقیده‌ی راسل قدرتمندان آحاد جامعه را به فشرده‌کاری وامی‌دارند و از آن‌ها می‌خواهند که به‌جای جیب خودشان، به فکر جیب اربابانشان باشند.

برتراند راسل در کتاب صوتی در ستایش بطالت، کار را در دو دسته طبقه‌بندی می‌کند. دسته‌ی اول انجام دادن کار است و دومی صدور فرمان انجام دادن کار به دیگران. دسته‌ی اول ناخوشایند است و همیشه درآمد کمتر از ارزشی که خلق می‌کند، با خود به همراه دارد، اما دومی خوشایند است و پردرآمد. دسته‌ی دوم با خود رفاه و فراغتی به ارمغان می‌آورد که به بهای جان کندن و بیمار شدن دیگران میسر می‌شود.

از نظر نویسنده کاهش ساعات کار، باعث فراهم آوردن شغل برای باقی افراد جامعه می‌شود و به این ترتیب شاخص بیکاری را پایین می‌آورد. در عین حال سلامتی جسمی و روانی را بالا می‌برد و تاثیرات مثبت دیگری نیز با خود به همراه دارد. میزان کار پیشنهادی برتراند راسل در این مقاله حداکثر چهار ساعت در روز است.

نسخه‌ی اصلی کتاب صوتی در ستایش بطالت نخستین بار در سال 1935 نوشته شد. نسخه‌ی حاضر را علی جعفری به فارسی ترجمه کرده و نشر هرست روانه‌ی بازار کتاب ایران نموده است. نشر صوتی واوخوان این کتاب را با گویندگی محسن کاکاوند در اختیار شما قرار داده است.

نکوداشت‌های کتاب در ستایش بطالت

• نظریه‌ای خردمندانه که در تمام زمان‌ها تأثیرگذار و گویا است. (مجله‌ی لیسِنر)
• کتاب در ستایش بطالت طرز فکر و دیدگاه شما را کاملا زیر و رو می‌کند. (روزنامه‌ی ساندی‌ تایمز)
• اثری پر از افکار غنی و تاثیرگذار که نظرات اندیشمندان گوناگون را زیر سوال می‌برد. (روزنامه‌ی گاردین)

کتاب صوتی در ستایش بطالت برای چه کسانی مناسب است؟

اگر از آن دسته افرادی هستید که باید دائماً خودتان را مشغول نگه دارید تا احساس بدی پیدا نکنید، این کتاب ساده و خوش‌خوان برای شماست! ‌

در بخشی از کتاب صوتی در ستایش بطالت می‌شنویم

این همان چیزی است که دولت برده‌پرور، جوهر مرد می‌نامد. جوهری که کارکرد اصلی خود را یکسره از دست داده است. تعجبی ندارد که نتیجه فاجعه‌بار است. چطور است مثالی بزنیم. فرض کنید همزمان، تعدادی افراد به سوزن‌سازی اشتغال دارند. آن‌ها به فرض با هشت ساعت کار در روز به اندازه نیاز دنیا سوزن می‌سازند. حالا کسی آمد و اختراعی کرد که بشود با همان تعداد افراد، دو برابر سوزن ساخت. دنیا به این میزان سوزن نیاز ندارد. سوزن هم آن‌قدر ارزان است که بعید است اگر ارزان‌تر هم فروخته شود، باز هم کسی بخواهد بخرد. عقل سلیم می‌گوید، برای اینکه آب از آب تکان نخورد، ساعت کار افرادی که در کارخانه‌های سوزن‌سازی اشتغال دارند، به چهار ساعت کاهش یابد. اما در دنیای حاضر به این کار می‌گویند بیعاری. این افراد باید هشت ساعت کار کنند، باید بیش از اندازه سوزن بسازند، باید تعدادی از کارخانه‌داران به خاک سیاه بنشینند و باید درست نصف افرادی که در کارخانه‌های سوزن‌سازی اشتغال دارند، از کار بی‌کار شوند. اندازه فراغت در این دو حالت یکی است، با این تفاوت که در حالت دوم نصف افراد علاف هستند و نصف دیگر چنان گرفتار کارند که وقت سر خاراندن ندارند. در این حالت، قطع یقین، این فراغت مفت و مسلم، به جای اینکه مایه خوشبختی بشود، مایه بدبختی می‌شود. این دیگر خریت محض است.

ثروتمندان از شنیدن این حرف که فقرا هم باید فراغت داشته باشند، تُرش می‌کنند. در انگلستان، اوایل قرن نوزدهم، هر فرد به طور معمول روزی پانزده ساعت کار می‌کرد. کودکان هم گاهی همین اندازه کار می‌کردند، ولی اغلب دوازده ساعت در روز. وقتی عده‌ای فضول که خود را نخود هر آش می‌کنند، گفتند ساعت کار بفهمی نفهمی زیاد است، شنیدند که کار جلوی میگساری بزرگسالان و شیطنت کودکان را می‌گیرد. بچه که بودم، تازه به کارگران شهری حق رای داده بودند و دولت هم تعطیل رسمی اعلام کرده بود که حسابی به دماغ طبقه‌ی اعیان برخورده بود. یادم هست از زبان دوشس پیری شنیدم: «تعطیلی به چه درد فقیرها می‌خورد؟ آن‌ها باید کار کنند» حالا آدم‌ها تودارتر شده‌اند، ولی حرف دلشان همان است و مسبب بسیاری از نابسامانی‌های اقتصادی ما.

فهرست مطالب کتاب صوتی