معرفی و دانلود کتاب در ستایش بطالت

معرفی کتاب در ستایش بطالت

برتراند راسل فیلسوف، جامعه‌شناس و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات، در کتاب در ستایش بطالت با دیدگاهی نو و متمایز از عقاید رایج، به مسئله‌ی کار، بیکاری و اوقات فراغت پرداخته است. راسل در این کتاب ارزشمند مسائل مهم فلسفی را به زبانی ساده و قابل‌فهم بیان می‌کند تا خواننده با مطالعه‌ی آن، دیدگاهش نسبت به بیکاری و بطالت را تغییر دهد و از زندگی‌اش لذت ببرد.

معرفی کتاب در ستایش بطالت

برتراند راسل (Bertrand Russell)، فیلسوف، نویسنده و جامعه‌شناس مشهور انگلیسی، در کتاب در ستایش بطالت (In Praise of Idleness) به مطالعه‌ی موضوع بطالت و بیکاری به‌عنوان یک ارزش می‌پردازد. او معتقد است که بطالت می‌تواند به‌عنوان یک ارزش، اثرات مثبتی را بر زندگی ما بگذارد. راسل به این نتیجه می‌رسد که کاهش زمان کار، زمینه‌های شغلی را برای افراد دیگر جامعه نیز فراهم می‌کند و در نتیجه ما جامعه‌ای سرزنده و شادتر خواهیم داشت.

برتراند راسل در کتاب در ستایش بطالت معتقد است که باور به فضیلت کار باعث شرارت‌های بزرگی در جهان مدرن شده و راه سعادت بشریت در کاهش ساعات کار است. این فیلسوف بزرگ، کار را تنها بخشی از زندگی انسان‌ها در نظر می‌گیرد و آن‌ را از اهداف اصلی زیستن خط می‌زند. کتاب الهام‌بخش در ستایش بطالت به ما یاد می‌دهد که ارج‌نهادن به کار، حاصل تفکر طبقه‌ی مرفه جامعه است. این طبقه می‌خواهد که با ترغیب انسان‌ها به کار بیشتر، آن‌ها را استثمار کند.

برتراند راسل در کتاب عمیق در ستایش بطالت استدلال می‌کند که تنها چهار ساعت کار روزمره برای گذران زندگی افراد جامعه کافی است. در نتیجه‌ی کاهش ساعات کار، مردم می‌توانند باقیِ اوقاتشان را به تفریح و لذت‌ بردن از زندگی اختصاص دهند. این کتاب که در سال 1935 منتشر شده است، با زبانی ساده و قابل‌درک مفاهیم عمیق فلسفی راسل را بیان می‌کند.

کتاب در ستایش بطالت توسط علی جعفری به فارسی ترجمه شده و انتشارات هرست آن را منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب در ستایش بطالت

• اندیشه‌ای هوشمندانه که در همه‌ی زمان‌ها تأثیرگذار و گویا است. (مجله‌ی لیسِنر)
• تمام صفحات این کتاب تفکر و دیدگاه شما را به چالش می‌کشد. (روزنامه‌ی ساندی‌ تایمز)
• کتابی پر از افکار غنی و اثرگذار که نظرات اندیشمندان گوناگون را به چالش می‌کشد. (روزنامه‌ی گاردین)

کتاب در ستایش بطالت برای چه‌کسانی مناسب است؟

از آن‌جایی که کتاب در ستایش بطالت مسائل فلسفی و جامعه‌شناختی را با زبانی بسیار ساده بیان کرده است، برای تمام افرادی که می‌خواهند خودشان را از شرِ دیدگاه منفی نسبت به بطالت و بیکاری خلاص کنند، مفید خواهد بود.

با برتراند راسل بیشتر آشنا شویم

برتراند راسل (1872-1970) را به‌نوعی می‌توان یک همه‌چیزدان به حساب آورد. راسل علاوه بر اینکه فیلسوف و جامعه‌شناس سرشناسی بود، در ریاضی، علوم‌ سیاسی، منطق و ... نیز سررشته داشت. راسل فعالیت‌های گسترده‌ای برای برقراری صلح در جهان انجام داد و به‌ خاطر یک‌ عمر کوشش ادبیِ انسان‌دوستانه، موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل ادبیات شد.

راسل که تمام عمرش را در بریتانیا زندگی کرد، اصلیتی ولزی داشت. او در جوانی به تحصیل در دانشگاه کمبریج پرداخت و سپس به دانشکده‌ی ترینیتی رفت و در زمینه‌ی ریاضیات و فلسفه به تحصیل و پژوهش مشغول شد. راسل که یکی از مهم‌ترین فیلسوفان قرن بیستم به شمار می‌رود، آثار مهم و تأثیرگذاری نیز در علوم منطق و ریاضی به رشته‌ی تحریر درآورده. نظریات او تأثیرات مهمی بر علوم نوینی مانند هوش‌مصنوعی، رایانه، علوم شناختی و ... گذاشت.

راسل در طول زندگی‌اش به مطالعه و نظریه‌پردازی در علوم متفاوتی پرداخت و از او مقالات و کتاب‌های بسیار زیادی منتشر شده است. از مهم‌ترین کتاب‌های برتراند راسل می‌توان به کتاب «چرا من مسیحی نیستم» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب در ستایش بطالت می‌خوانیم

در غرب راه‌های جور واجوری برای مقابله با این معضل هست. بخش عمده‌ای از تولید سرانه به جیب افراد تک و توکی می‌رود که بسیاری از آن‌ها قد سر سوزن کار نمی‌کنند. اما دریغ از اینکه یک قدم در راه عدالت اجتماعی برداریم. چون هیچ سیستم نظارت مرکزی بر فرآیند تولید وجود ندارد، تا دل‌تان بخواهد چیزهایی تولید می‌کنیم که طالب ندارد. عده زیادی از نیروی کار را عاطل و باطل می‌گذاریم، چون می‌توانیم با ریختن کار سر عده‌ای دیگر، قید بقیه را بزنیم. اگر این روش‌ها هم توفیر نکند، عیبی ندارد، جنگ راه می‌اندازیم. عده‌ای را سرگرم ساختن مواد منفجره قوی می‌کنیم و عد‌ه‌ای را هم مأمور منفجر کردن این مواد. درست لنگه کودکانی که تازه آتش بازی را کشف کرده‌اند. با معجونی از این فوت و فندها موفق می‌شویم، به هزار زور، این حرف را پیش ببریم که آدمیزاد بالا برود پایین بیاید، باید از گُرده‌اش کار کشید.

در شوروی، چون عدالت اقتصادی بیشتر و نظارت مرکزی بر فرآیند تولید قوی‌تر است، معضل را این جوری نمی‌توان حل کرد. راه حل منطقی این است که اول بگذاریم مایحتاج و رفاه ابتدایی برای همه جور شود، بعد رفته رفته ساعات کاری را کم کنیم و بگذاریم تا مردم انتخاب کنند که این بار فراغت بیشتری می‌خواهند یا درآمد بیشتر. منتها، از بس که در گوش مردم خوانده‌اند کار و زحمت والاترین جوهر مرد است، بعید است بهشتی که حاکمیت از آن دم می‌زند پُر از فراغت و کار اندک باشد. بلکه برعکس هر روز سراغ حربه‌ای تازه می‌روند تا فراغت امروز را فدای بهره‌وری فردا کند. تازگی‌ها، مطلبی خواندم که در آن مهندسان روسی فکری اساسی کرده بودند. گفته بودند با ایجاد سدی بر دریای کارا، می‌توان آب دریای سفید و سواحل شمالی سیبری را گرم کرد.