معرفی و دانلود کتاب زائر افسون شده

معرفی کتاب زائر افسون شده

کتاب زائر افسون شده به قلم داستان‌نویس شهیر و توانمند روسی، نیکلای لسکوف، نگاشته شده و زندگی پرماجرای مردی به نام ایوان سیوِریانیچ فلیاگین را روایت می‌کند. مرد، خود راوی قصه است و رویدادهای زندگی‌اش را از جوانی تا میان‌سالی بازگو می‌کند. در این روایت‌ها، به‌تدریج تصویری از جامعه‌ی روسیه‌ی قرن نوزدهم شکل می‌گیرد.

درباره‌ی کتاب زائر افسون‌شده

کتاب زائر افسون‌شده (The Enchanted Pilgrim) ‌رمانی است از نیکلای لسکوف (Nikolai Leskov) که خواننده را به سفری پرفراز و نشیب در دل روسیه‌ی قرن نوزدهم می‌برد. این داستان، روایتگر زندگی ایوان سیوِریانیچ فلیاگین، رعیتی ساده‌دل است که زندگی پرچالش خود را برای دیگران بازگو می‌کند. او از رام کردن اسبان تا غلبه بر افسون زن‌ها، تعمید کودکان و ستیز با ابلیس، داستان‌هایی هیجان‌انگیز برای تعریف کردن دارد.

مادر ایوان سیوریانیچ فلیاگین در کودکی او، سرنوشت دیگری را برای پسرش خواهان بوده است. او نذر کرده تا ایوان به راه خدا بپیوندد و به خدمت او درآید و راهی صومعه شود، اما ایوان از این سرنوشت می‌گریزد و راه دنیا را پیش می‌گیرد. او در جوانی به سربازی می‌رود و در میدان جنگ شجاعت و دلیری فراوانی از خود نشان می‌دهد. اما در ادامه‌ی داستان، تحولات روحی و معنوی عمیقی در ایوان رخ می‌دهد. او به دنبال یافتن معنای زندگی و رستگاری، راهی سفری پرفراز و نشیب شده و در این مسیر با چالش‌ها و وسوسه‌های متعددی رودررو می‌شود.

نیکلای لسکوف با زبان منحصربه‌فرد و پرتکلفش، در ارائه‌ی تصویری دقیق از جامعه‌ی روسیه‌ی آن زمان موفق عمل کرده است. این پیچیدگی زبانی به ترجمه نیز راه می‌یابد و مترجمانِ زبان‌های مختلف را وامی‌دارد تا با افزودن پانویس‌ها، دلیل معادل‌سازی واژگانشان را توضیح دهند. ظریف بودن جزئیات و ملموس بودن شخصیت‌ها، عواملی هستند که رمان زائر افسون‌شده را به یکی از بهترین‌های ادبیات روسیه تبدیل می‌کنند. شاید نیکلای لسکوف دیرتر از آنچه لیاقتش بود به شهرت نزد مردم کشور خویش و دیگر کشورها رسید، اما لسکوف کسی است که ماکسیم گورکی، او را استاد زبان روسی خود می‌خواند، لئو تولستوی او را نویسنده‌ای برای آینده خطاب می‌کند و آنتون چخوف این شخصیت را به‌عنوان نویسنده‌ی موردعلاقه‌اش در نظرش می‌گیرد.

حال این نویسنده‌ی چیره‌دست به پرورش شخصیتی می‌پردازد که برخی گمان می‌برند از شخصیت درونی خودش وام گرفته و در واقع زائر افسون‌شده، خود لسکوف است. او این داستان افسانه‌ای را در کشوری به تصویر می‌کشد که ترکیبی از سربازان و راهبان، رعیت‌ها و شاهزادگان و خیل کثیری از کولی‌ها جمعیتش را تشکیل می‌دهند. کتاب زائر افسون‌شده تجلی‌دهنده‌ی مفاهیمی مانند ایمان، رستگاری، گناه، بخشش، عشق و ناامیدی است. این رمان در عین سرگرم‌کنندگی، خواننده را به غور در احساسات عمیق انسانی وامی‌دارد.

ایوان در طول داستان، در جست‌وجوی معنای زندگی و رستگاری است. او از مسیری که مادرش برای او مقدر می‌کند خارج می‌شود، اما درنهایت پس از رهایی از مرگی محتوم، به سمت صومعه کشیده می‌شود. ابتدا به نظر می‌رسد که شیفتگی‌‎های معنوی کارش را به اینجا کشانده و خود نیز این را باور می‌کند، اما در نهایت علت اصلی را کشف می‌کند: گرسنگی و بی‌خانمانی!

نیکلای لسکوف در کتاب زائر افسون‌شده، به شیوه‌ى وقایع‌نگاران قدیم کوشیده است تا دردهاى بزرگ کشور را مانند یک شاهد بى‌غرض بیان کند، بدون اینکه از جوانب مضحکِ برخى رفتارها و اعتقادات سطحى چشم بپوشد. این رمان هم از حیث زبانی و ادبی و هم از نظر اشاره به واقعیات اجتماعی و بیان انتقادات سیاسی، رمانی مهم و حائز اهمیت شمرده می‌شود. این کتاب همچنین با گاه‌شمار مختصر تاریخ ادبیات روسى و سیری در آثار نویسنده به قلم والتر بنیامین همراه شده است.

نشر ماهی رمان زائر افسون‌شده را با ترجمه‌ی حمیدرضا آتش‌برآب چاپ و منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب زائر افسون‌شده

• داستانی خیال‌انگیز مانند افسانه و دیوانه‌وار مثل زندگی! (آلیس مونرو)
• قصه‌های نیکلای لسکوف سورئال، گیرا، خشن اما کمیک هستند. (مارگارت اتوود)
• می‌توان نیکلای لسکوف را پادشاهی میان داستان‌نویسان روسی دانست. (The Quarterly Conversation)
• هرکس که به تاریخ روسیه‌ی قبل از انقلاب بلشویکی علاقه‌مند است، خوشحال خواهد شد که با لسکوف در این سفر تاریخی همراه شود. (The Scotsman)
• بدون لسکوف، نه میخائیل بولگاکف، نه آنتون چخوف و نه حتی گارسیا مارکز سر بر نمی‌آوردند. لسکوف داستان‌سرایی است که زندگی را به تصویر نمی‌کشد، بلکه آن را با تمام شگفتی، وحشت و جادو می‌آفریند. (آلبرتو مانگول)

کتاب زائر افسون‌شده برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به داستان‌های روسی و ادبیات کلاسیک از این اثر استقبال خواهند کرد.

در بخشی از کتاب زائر افسون شده می‌خوانیم

هیچ دلم نمى‌خواست از آن‌ها جدا شوم، اما چاره‌اى نبود. همین‌طور با عجله رفتم و خداحافظى هم نکردم، از در که زدم بیرون، ماندم که حالا کجا باید بروم؟ به‌راستى هم خیلى وقت بود که از پیش ارباب‌هایم فرار کرده بودم و بى‌قرار مى‌گشتم و هنوز هم جاى ثابتى پیدا نکرده بودم . . . اول گفتم بس است، مى‌روم و خودم را تحویل مى‌دهم، اما باز فکر کردم حالا که پولى به دستم آمده است رفتن پیشِ پلیس کار درستى نیست، چون پلیس تمام پول‌ها را از من مى‌گیرد. پس بروم و دست‌کم قدرى از این پول‌ها را خرج کنم، مثلاً بروم مهمان‌خانه و یک چاى مفصل با نان شیرمال بخورم. پس به محوطه‌ى بازار رفتم و در سالنى نشستم و مدتى نوش جان کردم تا عاقبت دیدم که اصلاً نمى‌شود ادامه داد و رفتم بیرون قدم بزنم. رفتم به آن‌طرف رودخانه‌ى سورا، به استپى که اسب‌ها را رمه رمه در آن‌جا نگه مى‌داشتند و تاتارها در کنار آن رمه‌ها خیمه زده بودند. همه‌ى خیمه‌هاشان مثل هم بود. فقط یکى‌شان خیلى رنگارنگ بود و عده‌ى زیادى از ارباب‌ها در اطرافش مشغول آزمایش اسب‌هاى تازى بودند. آدم‌هاى جورواجور، نظامى و غیرنظامى و ملاکان، که همه به مناسبت برپایى بازار سال گرد هم آمده بودند و چپق دود مى‌کردند. در وسط هم یک مرد تاتار با اندامى لاغر و کشیده و ظاهرى محترم و سنگین روى نمد رنگارنگى نشسته بود و خلعت یکدستى به تن داشت و عرق‌چین زربافى به سر. نگاهى به اطرافم انداختم و مردى را دیدم که در مهمان‌خانه کنار من چاى مى‌خورد. از او سؤال کردم که این تاتار باوقار چه‌کاره است که به‌تنهایى در جلوى همه نشسته است؟ و آن مرد جواب داد: «چه‌طور؟ مگر او را نمى‌شناسى، او خان جنگر است.»