معرفی و دانلود کتاب روزی که زندگی کردن آموختم

معرفی کتاب روزی که زندگی کردن آموختم

کولی به کف دست او خیره می‌شود و پیش‌بینی شومی را به زبان می‌آورد: پایان زندگی او نزدیک است. لوران گونل در کتاب روزی که زندگی کردن آموختم، داستان مردی را روایت می‌کند که دیدگاهش به زندگی در یک روز دگرگون می‌شود. این رمان پرفروش و فلسفی دریافت ما از زندگی، مرگ و معنای زندگی را به چالش می‌کشد.

درباره‌ی کتاب روزی که زندگی کردن آموختم:

روزی، جاناتان در حال قدم زدن در اسکله‌ای در سان‌فرانسیسکو بود که ناگهان یک کولی دست او را گرفت و خواست از بخت و اقبالش بگوید و زندگی جاناتان، از آن زمان به بعد، دیگر هرگز مثل قبل نشد... کتاب روزی که زندگی کردن آموختم (The Day I Learned to Live) داستان جاناتان را روایت می‌کند که پس از این اتفاق به یاد آورد زندگی چیزی بیشتر و فراتر از روزمرگی‌هاست.

لوران گونل (Laurent Gounelle) در این رمان فلسفی و روان‌شناسانه که بر اساس یافته‌های علمی است شرایطی را برای ما به تصویر می‌کشد که می‌خواهیم چیزی را نادیده بگیریم اما انکار آن غیرممکن است. در این وضعیت است که انسان به خود برمی‌گردد و می‌کوشد، با کاوش در خود، دیدگاهش را نسبت به زندگی تغییر دهد.

رمان روزی که زندگی کردن آموختم نور تازه‌ای به وجود و روابط ما با دیگران می‌اندازد و هوای تازه‌ای را وارد زندگی ما می‌کند. این کتاب، که از پرفروش‌ترین رمان‌های فرانسوی در سال 2016 بود، نخستین بار در سال 1396 به فارسی ترجمه و تاکنون بارها تجدید چاپ شده است.

کتاب روزی که زندگی کردن آموختم برای چه کسانی مناسب است؟

اگر علاقه‌مند به رمان‌های فلسفی و روان‌شناسانه هستید و دوست دارید کتابی بخوانید که تا مدت‌ها ذهن شما را به خود مشغول کند، این کتاب را از دست ندهید.

با لوران گونل بیشتر آشنا شویم:

نویسنده‌ی کتاب حاضر، علاوه‌بر نویسندگی، روان‌شناس و متخصص خودیاری نیز هست. لوران گونل، با سفر در سرتاسر جهان در طول سال‌ها، با انسان‌های مختلفی ارتباط برقرار کرده و به مطالعه‌ی رفتار انسان پرداخته است.

گونل تابه‌حال چندین کتاب منتشر کرده است که جملگی با استقبال مخاطبان روبه‌رو شده‌اند، کتاب‌هایی مانند: مردی که می‌خواست خوشبخت باشد، تو را به سرزمین ممکن‌ها می‌برم، و تو خواهی یافت گنجی را که در تو خفته است و...

جملات برگزیده‌ی کتاب روزی که زندگی کردن آموختم:

- کسی که فرمانروای وجود خویش است از فرمانروای جهان قدرتمندتر است.
- انسان موقعیت‌های اندکی برای درک وجود خویش دارد.
- در صلح با خودم، در ارتباط با دیگران.
- خوب زندگی کردن یعنی بدون افسوس مردن.

در بخشی از کتاب روزی که زندگی کردن آموختم می‌خوانیم:

«مرگ اون‌قدرها هم وحشتناک نیست. می‌دونی، هر کسی از مرگ یه تصور و درباره‌ی اون اعتقادات خاصی داره. حتی اگر تعبیر و تفسیر مذهبی رو کنار بگذاریم، دلایل بیشتری هست که مرگ یه گذره. گذری به حالت دیگه، به شکل دیگه‌ای از زندگی. چرا خیال کنیم که جز ماده چیزی نیستیم و آخرش به گرد و غبار تبدیل می‌شیم؟ حتی اون مبلغین بزرگ مذهبی که این دید ماده‌گرایی رو نسبت به زندگی دارند از دلیل آوردن عاجزند. درحالی‌که برعکس، شواهد بسیار زیادی در مورد همگراها وجود داره، کسانی هستند که مرگ بسیار نزدیک رو حس کردند. همۀ اون‌ها از یه حالت راحتی، عشق، زیبایی و نور حرف می‌زنند و به همین دلیل هیچ‌کدومشون دیگه از مرگ ترس و واهمه‌ای ندارند.»

«آره، من چندتا از مواردش رو خوندم.»

«خیلی‌ها هستند که به یه کمای طولانی فرو می‌رن. حالتی تقریباً نیمه‌مرده از لحاظ مغزی و بعد به‌طرز عجیبی به زندگی برمی‌گردند و می‌تونند به‌طور دقیق چیزایی که در اون حالت دور و برشون اتفاق افتاده رو شرح بِدن، مثلاً حرفای دکتر یا کسایی که اونجا بودند و حتی بعضی وقتا اتفاقات توی یه اتاق دیگه رو. بسیاری از جرّاحا اقرار کردن که از بیمارایی که عملشون کردند بعد از به هوش اومدن چیزای بسیار دقیقی از رفتارا و صحبت‌های حاضرین و حتی اشیاء موجودِ اتاق کناری شنیدند. اتاقی که هرگز داخلش نبودند. این قضیه حتی برای دانشمندا و برای مادی‌گراها پیش اومده. حالا بگذریم که گاهی چیزی رو که بعد اتفاق می‌افتاده هم پیش‌بینی کردند.»

پیش از آنکه به گفته‌اش ادامه دهد، خندید.

«البته بدون شک نمی‌شه به سادگی از این تجربیاتی که اتفاق افتاده نتیجه‌گیری کرد، ولی وسوسه‌انگیزه که فکر کنیم روح ما که غالباً با مغز یکی دونسته شده اون‌طور هم که خیال می‌کنیم توی جسممون حبس نشده و می‌تونه از اون بیرون بیاد و بالاخره یه روز به کلی جسممون رو ترک کنه.»