معرفی و دانلود کتاب راه خانه

معرفی کتاب راه خانه

کتاب راه خانه دربرگیرنده‌ی هفت داستان از هفت نویسنده‌ی زن ساکن آمریکاست. برخی از نویسندگان این مجموعه مانند ربکا سرل و کریستین هارمل از بقیه‌ی نویسندگان در سطح جهانی بیشتر شناخته شده‌اند. داستان‌های این مجموعه با وجود فضاهای مختلف، همه یک مضمون را در خود جای داده‌اند: من راه خانه را گم کرده‌ام، آن راهی که مرا به مادرم می‌رسانْد! شما در این کتاب با زنان و دخترانی آشنا می‌شوید که از گذشته‌های پردرد می‌آیند تا چیزی به شما بیاموزند: شفا در ارتباط با مادر است، نه لزوماً مادر بیولوژیک و بیرونی، بلکه آن مادر مهربان درونی که شفقتی بی‌قیدوشرط دارد.

درباره‌ی کتاب راه خانه

اگر از الن سیزو (Hélène Cixous) منتقد و فمنیست فرانسوی بپرسید «نوشتار زنانه چیست؟» احتمالا جواب بلندبالایی به شما خواهد داد به درازای کتاب‌هایش. برایتان خواهد گفت که زنان در نوشتارشان به تجربه‌های شخصی متکی‌اند و چندان خود را متعهد به سنت داستان‌گویی کلاسیک نمی‌کنند، آنچنان که روایات غیرخطیْ آن‌ها را به بیان منظورشان نزدیک می‌کند. الن سیزو همچنین مثال‌های فراوانی برایتان خواهد آورد که زنان زبان شاعرانه دارند و بسیار بهتر از نویسندگان مرد می‌توانند در بیان جزئیات و توصیف موفق باشند. این محقق همچنین توجهتان را جلب خواهد کرد به تضادهای دوگانه در نوشتار زنان، پررنگ‌ترینش همان تضادهای جنسیتی است که زنان عمری با آن گلاویزند. اگر از مصاحبت با سیزو سیراب شدید و خواستید پرسش «نوشتار زنانه چیست» را بار دیگر تکرار کنید،‌ بر شما باد خواندن کتاب راه خانه! کتابی شامل هفت داستان کوتاه از هفت نویسنده‌ی معاصر که دغدغه‌هایی مشابه شما دارند، اما کمی لطیف‌تر، کمی زنانه‌تر!

سه داستان از هفت داستان این مجموعه به نویسندگان آمریکایی اختصاص دارد. ربکا سرل (Rebecca Serle) نویسنده‌ی تلویزیونی شناخته‌شده‌ای است که رمانس‌های او در میان پرفروش‌ترین‌های آمازون و نیویورک تایمز قرار دارند. پیش‌تر کتاب «شام با آدری هپبورن» از او مورد استقبال گسترده‌ی مخاطبان فارسی زبان قرار گرفته است. او در داستان «شعبده‌باز (The Magician)» ورود مخاطب را به یک زندگی به‌هم‌ریخته‌ی عجیب تبریک می‌گوید: زندگی زنی باردار که مادرِ مسنِ شعبده‌بازش برنامه‌های عجیب و جدیدی در سر دارد.

دیگر نویسنده‌ای که مخاطب فارسی‌زبان در کتاب راه خانه با آن آشنا می‌شود، کریستینا مک موریس (Kristina McMorris) است. او که بیشتر با رمان «فروخته شده در دوشنبه» به مقام نویسنده‌ی پرفروش نائل آمده بود، در «داستان پاپی (Poppy's Story)» به سراغ یک معلم مهربان می‌رود، معلمی که در سال‌های دهه‌ی 60 میلادی ثابت می‌کند همچنان می‌توان احساساتی اصیل یافت.

در میان نویسندگان کتاب راه خانه، کریستین هارمل (Kristin Harmel) معروف‌ترین است. رمان تاریخی او به اسم «کتاب نام‌های گمشده» روایتی تحسین‌شده درباره‌ی جنگ جهانی دوم است. این نویسنده‌ی پرفروش نیویورک تایمز در داستان «راه خانه (The Road Home)» به سراغ زنی فرانسوی می‌رود که بعد از بزرگ کردن یک یتیم در جنگ جهانی، حالا باید او را به خانواده‌ی یهودی‌الاصلش تحویل بدهد. غلیان احساسات مادرانه باعث می‌شود او نتواند به‌راحتی از این موقعیت خارج شود و داستان در همین راستا شکل می‌گیرد.

در دنیایی که مهاجرت و درهم ادغام شدن ملیت‌ها یک جریان اثرگذار و یک دغدغه‌ی بین‌المللی است، نویسندگان ادبیات دیاسپورا که زیست چندفرهنگی را تجربه کرده‌اند حرف‌های بیشتری برای گفتن دارند. در میان هفت نویسنده‌ی این کتاب، چهار نویسنده به جریان ادبیات مهاجرت تعلق دارند. اولین نویسنده، آنجی کیم (Angie Kim)، یک نویسنده‌ی کره‌ای‌الاصل است که در نوجوانی به آمریکا مهاجرت کرده. این نویسنده‌ی مهاجر در بسیاری از مجله‌های مهم در ژانرهای داستانی و غیرداستانی قلم زده است که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به نیویورک تایمز و واشنگتن پست اشاره کرد. داستان «مناسبت برنامه‌ریزی شده (A Planned Occasion)» از این نویسنده داستان مینا، زن مهاجر کره‌ای، است که برخلاف خواست خانواده‌اش در سال‌های جوانی با مردی غیرکره‌ای ازدواج کرده است.

چارمین ویلکرسون (Charmaine Wilkerson) نویسنده‌ی مهاجر دیگری است که داستان «سیل (Deluge)» به قلم او در کتاب راه خانه وجود دارد. پیشینه‌ی کارائیبی- آمریکایی او و سال‌ها کار به‌عنوان روزنامه‌نگار باعث شده تا تجربیات منحصربه‌فرد خود در فضای چندفرهنگی را در قالب کلمات بیان کند. سیل داستان دختری است که پس از مرگ مادرش با حقیقتی هولناک مواجه می‌شود: او فرزند این خانواده نبوده است.

ایتاف رام (Etaf Rum) سومین نویسنده‌ی مهاجر این کتاب است. علی‌رغم اینکه او چندان در ایران شناخته‌شده نیست، در آمریکا برای رمان‌هایش جوایزی را از جمله کتاب سال عرب- آمریکایی از آن خود کرده است. خاستگاه فلسطینی این نویسنده و زیستن در یک خانواده‌ی سنتی عرب او را چنان به مسئله‌ی محدودیت زنان در این فرهنگ حساس کرده که قلمش را وقف نوشتن درباره‌ی زنان این جامعه کرده است. داستان «سرزمین مادری (Mother Country)» درباره‌ی یک دختر مهاجر نسل دوم است که نمی‌خواهد شبیه مادر و مادربزرگ‌هایش مطیع فرهنگ مردسالار باشد. او می‌خواهد آزادانه نفس بکشد، کاری که مادرش هرگز انجام نداده بود.

جامعه‌ی دیاسپورای هندی- آمریکایی بارها ثابت کرده‌ که نویسندگان قدرتمندی دارد که هربار می‌توانند مخاطب را با روایت‌هایی نو غافلگیر کنند. سجل بادانی (Sejal Badani) یکی از همین نویسندگان اثرگذار است که داستان «روزهای پیش از ما (The Days Before Us)» را در مجموعه‌ داستان راه خانه دارد. مخاطب در این داستان با آتم آشنا می‌شود؛ زنی که علی‌رغم ازدواج عاشقانه با جک، حالا زندگی زناشویی‌اش را در لبه‌ی پرتگاه می‌بیند. داستان «روزهای پیش از ما» داستان یک گذشته‌ی دنباله‌دار است، گذشته‌ی دنباله‌دار زنی که به یک زندگی جدید پناه آورده.

وجه مشترک هر هفت نویسنده‌ای که داستان‌های کوتاهشان در کتاب راه خانه آمده است، قلم توانای آن‌ها در نوشتن رمان علاوه‌بر داستان کوتاه است. همه‌ی این نویسندگان رمان‌هایی در ژانرهای مختلف دارند که شهرت خود را مرهون آنانند. مخاطب فارسی زبان اگرچه برای خواندن رمان‌های ارزشمند این نویسندگان باید صبور باشد (یا به اصل انگلیسی آن‌ها مراجعه کند)، اما می‌تواند با خواندن کتاب راه خانه شمایی کلی از تفکر و قلم هر نویسنده را به دست بیاورد.

درست است که داستان‌ها هریک متعلق به حال‌وهوا و جغرافیای ویژه‌ای هستند اما در نگاه زنانه و توجه به بحران‌هایی که زنان در سراسر جهان می‌توانند با آن‌ها درگیر باشند مشترکند. از این جهت مخاطب می‌تواند خود را به‌جای هر زن قرار دهد و طیف گسترده‌ای از احساسات را تجربه کند. این کتاب با ترجمه‌ی ستاره سیدین به همت نشر گویا به مخاطبان مشتاق ارائه شده است.

کتاب راه خانه برای چه کسانی مناسب است؟

عمده‌ترین مخاطبان این کتاب آنانی هستند که به ادبیات زنان در سراسر جهان علاقه‌مندند. اگر به خواندن داستان‌هایی کوتاه و خوش‌خوان از زبان بانوان راوی علاقه‌مندید این اثر باید در صدر کتاب‌های مورد علاقه‌تان قرار بگیرد.

در بخشی از کتاب راه خانه می‌خوانیم

یک‌بار وقتی شش یا هفت سالم بود گفتی: «زن بودن مصیبت بزرگی است. روزی معنی این حرفم را می‌فهمی.»

این حرف برمی‌گردد به قبل از روزی که در آشپزخانه‌ نشسته بودیم و همه چیز بینمان خراب شد؛ به ابتدای کار، وقتی هنوز سعی داشتم دنیایمان را، تو و جایگاهت را، خودم و خودت را بشناسم.

پس چرا حالا یاد آن حرف‌ها افتاده‌ام؟ حالا که خیلی روی آینده تمرکز کرده‌ و از ته‌ دل می‌خواهم گذشته را پشت سر بگذارم.

شاید به این دلیل است که افکار آینده در واقع خاطره هستند.

محققان بر این باورند که ما خاطرات گذشته‌ی خود را بازسازی می‌کنیم تا تصویری از آینده بسازیم.

تصویربرداری از مغز با استفاده از اف.ام.آر.آی به محققان این امکان را می‌دهد تا فعالیت مغز افراد را حین به‌یادآوردن گذشته و تصور آینده مشاهده کنند. کارل اسپونار مشاهده کرد فعالیت مغز در طول هر دو کار تقریباً به طور کامل همپوشانی دارد. شاید به همین دلیل وقتی آینده‌ام را تصور می‌کنم تنها تصویری که می‌بینم تویی.

امروز صبح که چمدانم را می‌بستم تا به دیدنت بیایم به آهنگ «سرزمین شیرینم» گوش کردم. آهنگی که قبلاً در آن آپارتمان نقلی‌مان در بروکلین برایمان می‌خواندی. همه‌ی ما نه نفر مثل ساردین تو هم چپیده بودیم. یادت است؟

برایمان خواندی «آرزویم همیشه این بود که به تو، سرزمین مادری‌ام برگردم و تا قیامت با تو بمانم.»

تنها و برهنه در اتاق‌خواب جدیدم، با دیوارهای سفید و پنجره‌ای بلند، این آهنگ را زمزمه کردم و چندتکه لباس از کمدم در آوردم: جین آبی، پیراهن مشکی، پولیوری گشاد که داخلش گم می‌شدم. اتاق بوی گل یاس و رنگ تازه می‌دهد. مدتی طولانی فقط آن‌جا ایستادم و به تو فکر کردم. باران ملایمی می‌بارید و پشت پنجره بخار گرفته بود. نمی‌دانستم آیا از ماندن در آمریکا پشیمانی یا نه؟ اگر اوضاع بین ما تغییر می‌کرد آیا جسارت برگشت به فلسطین را داشتی؟ اگر همدیگر را می‌بخشیدیم؟

فهرست مطالب کتاب

مناسبت برنامه‌ریزی شده: آنجی کیم
سیل: چارمین ویلکرسون
سرزمین مادری: ایتاف رام
راه خانه: کریستین هارمل
داستان پاپی: کریستینا مک موریس
شعبده‌باز: ربکا سرل
روزهای پیش از ما: سجل بادانی