معرفی و دانلود کتاب دریا دریا زندگی

معرفی کتاب دریا دریا زندگی

کتاب دریا دریا زندگی اثر نویسنده‌ی معاصر چینی، مای جیا است که در آن زندگی یک سرهنگ بیرون‌آمده از ارتش، از دیدگاه یک کودک روایت می‌شود. مکان رخدادها در این کتابِ برنده‌ی جایزه‌ی ادبی شی نای چین، روستایی در جنوب چین در دهه‌ی 50 و 60 میلادی است. نویسنده این اثر را با الهام از دوران کودکی و روستای زادگاهش به رشته‌ی تحریر درآورده.

درباره‌ی کتاب دریا دریا زندگی

کتاب دریا دریا زندگی (Life Is Like Ocean) داستان زندگی مردی است که هم احساس احترام را در شما برمی‌انگیزد و هم احساس ترحم را. مای جیا (Mai Jia) درباره‌ی نحوه‌ی خلق چنین شخصیتی می‌گوید که در سال 1976 که معابد متروکه شده بودند و دیگر کارایی سابق را نداشتند، مردم روستا تصمیم گرفتند که آن را به یک مدرسه تبدیل کنند. وظیفه‌ی کودکان این بود که خرت‌وپرت‌ها را از معبد به روستا ببرند. در همان رفت‌وآمد از معبد به روستا و برعکس، مای جیا مردی چهل‌ساله را می‌بیند که سطلی پر از فضولات انسانی بر دوش دارد و از تپه‌ها بالا و پایین می‌رود. این مرد عرق‌کرده که به نظر می‌رسید از طبقات فرودست جامعه باشد، کمری راست و گام‌هایی استوار داشت. نویسنده اذعان می‌کند که چنین شخصی را نمی‌شناخته؛ اما هم‌کلاسی‌هایش به او می‌گویند که آن مرد زمانی برای خودش کسی بوده و در ارتش خدمت می‌کرده. زمانی که برای جنگ به کره‌ی شمالی می‌رود، آلت مردانگی‌اش مجروح می‌شود و به یک خواجه تبدیل می‌شود. و این چنین است که جرقه‌ی شخصیت اصلی کتاب دریا دریا زندگی، در ذهن نویسنده شکل می‌گیرد.

مای جیا با داستان‌های جنایی و معمایی شناخته می‌شود و به او لقب جان لوکاره و دن براون چینی داده‌اند. کتاب‌های «کشف رمز» و «در تاریکی» از او به فارسی برگردانده شده‌اند. اما این بار مای جیا تصمیم می‌گیرد به‌سراغ ژانر متفاوتی برود و خودش را در آن محک بزند. او اعتقاد دارد که بیشتر مردم او را با رمان‌های معمایی‌اش می‌شناسند و در جهان نیز همه او را با چنین کتاب‌هایی به خاطر می‌آورند. متأسفانه بعضی از افراد رمان‌های این ژانر را ادبیات حساب نمی‌کنند و چنین آثاری را عامه‌پسند می‌دانند. مای جیا نیز با علم به این موضوع، بر آن می‌شود که اثری متفاوت با کتاب‌های قبلی‌اش خلق کند. کتاب دریا دریا زندگی حاصل چنین تصمیمی است. او قصد دارد با این کتاب با ادبیات معمایی خداحافظی کند و به دوران کودکی و زادگاهش بازگردد و رمز انسانیت را بگشاید.

کتاب دریا دریا زندگی پوچی زندگی انسان را آشکار می‌کند؛ اما مخاطب در پایان به این نتیجه می‌رسد که زندگی کردن شجاعتی می‌خواهد که به این پوچی غلبه می‌کند. مای جیا اعتراف می‌کند که اندکی خصومت نسبت‌به زادگاهش دارد؛ اما همیشه تصمیم داشته کتابی بنویسد که او را با زادگاهش آشتی دهد. او کودکی‌ای پر از کابوس داشته و برای فرار از آن به ادبیات پناه آورده است. وی بعد از رسیدن به شهرت و ثروت، با پدرش قطع رابطه می‌کند و زمانی با پدرش آشتی می‌کند که دیگر دیر شده بوده. به همین دلیل شاید این اثر ادای دین مای جیا باشد به پدرش. مخاطب در پایان اثر می‌پذیرد که باید با رنج آشتی کرد و عاشق سرنوشت خود شد.

رمان دریا دریا زندگی در محافل ادبی چین واکنش‌های متفاوتی به همراه داشت. به‌طوری‌که چند مقاله‌ی پژوهشی درباره‌ی شخصیت‌های داستان نویسنده در چین منتشر شده است و دو جایزه‌ی مهم ادبی چین به مای جیا تعلق گرفته است. بعضی از منتقدان اعتقاد دارند که سرهنگ نماد قهرمانی در جامعه‌ی سنتی چین است که مردم هم به او و افتخاراتش نیاز دارند و هم از او متنفرند. از آن‌جایی که داستان از زبان یک کودک روایت می‌شود، عده‌ای تصور دارند که همدردی راوی با سرهنگ باعث شده که کتاب دریا دریا زندگی به داستانی قهرمان‌محور تبدیل شود.

حامد وفایی، استاد ادبیات چینی دانشگاه تهران، ترجمه‌ی این کتاب را بر عهده داشته است. مای جیا بعد از سفری به ایران، حق چاپ آثارش را به انتشارات ققنوس واگذار می‌کند و کتاب دریا دریا زندگی را نیز برای ترجمه به این نشر پیشنهاد می‌دهد. مصادف شدن چاپ این کتاب با همه‌گیری ویروس کرونا باعث شد که این رمان به زبان‌های دیگر ترجمه نشود و ترجمه‌ی فارسی کتاب، به پیشتاز دیگر ترجمه‌ها تبدیل شود. تا به امروز ترجمه‌ی انگلیسی و فارسی کتاب منتشر شده است.

مای جیا درباره‌ی نام کتاب عقیده دارد که این نام را نمی‌توان به آسانی به هر زبانی ترجمه کرد. در واقع نام کتاب عبارتی چینی است که در این زبان نیز کارکردی محدود دارد و در مناطقی از جنوب چین به کار می‌رود. حامد وفایی در مقدمه‌ی رمان دریا دریا زندگی توضیح می‌دهد که این عبارت ضرب‌المثلی است با این مضمون که زندگی انسان مانند تلاطم‌های دریاست.

جوایز و افتخارات کتاب دریا دریا زندگی

• جایزه‌ی نویسنده‌ی برجسته‌ی سال از جشنواره‌ی ادبی جنوب چین در سال 2020
• جایزه‌ی بهترین داستان بلند چینی در چهارمین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی شی نای آن

در نکوداشت‌ کتاب دریا دریا زندگی

• رمان دریا دریا زندگی بسیار دلچسب است. طرح داستان ماهرانه، تعلیق‌های به‌جا و روایت‌های لایه‌لایه از ویژگی‌های این کتاب هستند. مای جیا در این کتاب از خودش نیز پیشی می‌گیرد. امکان ندارد شخصیتی چون سرهنگ در عالم واقع حضور داشته باشد؛ اما نویسنده آن را به گونه‌ای خلق کرده که انگار دوست همه‌ی ماست. (مو یان، برنده‌ی نوبل ادبیات)

کتاب دریا دریا زندگی برای چه کسانی مناسب است؟

کسانی که به رمان‌های واقع‌گرایانه و سبک رئالیسم علاقه دارند، از خواندن کتاب دریا دریا زندگی لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب دریا دریا زندگی می‌خوانیم

پدر آدمى غیرقابل پیش‌بینى بود، تا آن زمان حتى در جلسه‌هاى کمون‌هاى تولید هم هیچ‌گاه سخنرانى نکرده بود، فقط همان‌طور ساکت توى خودش بود و سیگارش را دود مى‌کرد؛ در خانه هم خیلى کم سخن مى‌گفت، حرف هم که مى‌زد صدایش از سر و صداى باد شکم کمتر بود. اما یک وقت فکر نکنى او مثل ترقه‌هاى عمل‌نکرده و بى‌خاصیت بود، خیر، او مثل مین‌هاى زمینى بود، چاشنى‌اش روى زمین پیدا بود و فقط کافى بود با آن ور بروى تا صدایش بلند شود. این‌که چرا ماده‌ببر صدایش مى‌زدند چنین داستانى داشت: آتشش تند بود و مشتش گره‌کرده. حداقلش من این‌طور فکر مى‌کردم. ماده‌ببر یعنى ببر مادر، که در حفاظت از توله‌اش بادى که علف‌ها را تکان مى‌دهد هم به گرد او نمى‌رسد، به‌شدت وحشى. حال چه کسى راضى به رفاقت با چنین آدمى بود؟ اجنه هم راضى نبودند. پدر در روستا دوستى نداشت، فقط سرهنگ بود، که همیشه رابطه‌اش با او خوب بود. پدربزرگ مى‌گفت: «آسمان و زمین هم دست به دست هم دهند نمى‌توانند این دو را از هم جدا کنند.»

هر دو متولد یک سال و یک ماه و از همان کودکى هم‌بازىِ هم بودند، رفیق گرمابه و گلستان، تخم پرنده‌ها را در لانه‌هایشان جابه‌جا مى‌کردند، حلزون‌ها را انگولک مى‌کردند، جیرجیرک مى‌گرفتند و بزرگ مى‌کردند، از سر و کول هم بالا مى‌رفتند و از این و آن چیز مى‌دزدیدند، به هیچ صراطى مستقیم نبودند و روى اعصاب همه راه مى‌رفتند، رفقایى صاف و ساده، شیطان و بى‌سروپا. در سیزده‌سالگى، هر دو با هم نزد یک استاد نجارىِ دونگ یانگى، به نام اوستا وانگ، رفته و حرفه‌ی نجارى آموخته بودند، بعد از سه چهار سال، کارگاه نجارى شده بود مثل خانه‌شان، در ظرف‌هایش غذا مى‌خوردند و بر تخت‌هایش مى‌خوابیدند، هرچه مى‌گذشت احساسشان به هم عمیق و عمیق‌تر مى‌شد، درست مثل دو برادر، ارتباطى نزدیک و گرم. پدربزرگ مى‌گفت: «این‌ها حتى یک سیگار را بایست از وسط نصف مى‌کردند یا نوبتى مى‌کشیدند.»