معرفی و دانلود کتاب در این تیمارخانه

معرفی کتاب در این تیمارخانه

کتاب در این تیمارخانه نوشته‌ی جواد مجابی روایت افکار ذهن مشوش نویسنده‌ای است که در پی شناخت دوباره‌ی خانواده‌اش سرگردان شده و رویارویی با واقعیت‌هایی تکان‌دهنده، نگاه او را به خود و خانواده‌اش زیرورو می‌کند. نویسنده در این رمان با نثری فاخر و بهره‌گیری از متون ادبی کهن روایت تازه‌ای خلق می‌کند که مسائل تاریخی و اجتماعی نمود پررنگی در آن دارد.

درباره‌ی کتاب در این تیمارخانه

جواد مجابی در رمان در این تیمارخانه از زندگی نویسنده‌ای می‌گوید که از کودکی در کنار پدربزرگ و مادربزرگش زندگی کرده و شناخت اندکی از پدر و مادرش دارد. او به‌عنوان راوی رمان از سرگذشت خود می‌گوید و شرح آن را از دوران عاشقی و ازدواجش با زنی عجیب آغاز می‌کند. این نویسنده که ذهنش به تشویش‌های بسیاری آلوده است، در زندگی‌اش نتوانسته موفقیت‌های ادبی کسب کند و حتی موفق نشده رمانی بنویسد که از ارزش ادبی قابل‌قبولی برخوردار باشد.

یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های فکری قهرمان رمانِ در این تیمارخانه این است که بتواند پدر و مادرش را بشناسد، او از پدرش فقط یک عکس دارد و مادرش را هم تنها چند بار در زندگی‌اش دیده است. تنها چیزی که از مادرش می‌داند این است که شاعر بوده و از شهرت و محبوبیت برخوردار بوده است.

به‌این‌ترتیب با این سؤال که چرا مادرش او را رها کرده، وارد مسیر جستجوگری می‌شود. در این مسیر، درگیر پاسخ‌گویی به پرسش‌های دیگری هم می‌شود، اینکه دلیل جدایی همسرش چه بوده است؟ درنهایت این مسیر طولانی او را به بازشناسی آدم‌های زندگی‌اش می‌رساند؛ آدم‌هایی که یا آن‌ها را در پیچ‌وخم زندگی گم کرده و یا با اینکه کنارشان زیسته، نتوانسته است، حقیقت درونشان را ببیند.

جواد مجابی با بهره‌گیری از متون کهن فارسی، به گفته‌ی خودش از این رمان کُلاژی ساخته تا به‌موازات شرح پریشانی‌های ذهن راوی، تکرار مکرر تاریخ را به مخاطب نشان دهد. نویسنده‌ی رمان در این تیمارخانه معتقد است که داستان این رمان به شکل تمثیلی، جامعه و تاریخ و فرهنگ یک مملکت را به تصویر می‌کشد و به این شکل علاوه‌بر استفاده از نگاه روان‌شناختی به عادات ذهنی و تردیدهای قهرمان رمان، نگاه اجتماعی و تاریخی خود را نیز پیش چشم مخاطب می‌آورد.

این اثر داستانی قابل‌تأمل با تلاش انتشارات سرشناس ققنوس در دسترس مخاطبان علاقه‌مند قرار گرفته است.

کتاب در این تیمارخانه برای چه کسانی مناسب است؟

تمامی شیفتگان رمان و روایت‌های داستانی‌ که از خواندن ماجراهایی که با تاریخ و مسائل اجتماعی گره خورده‌اند، لذت می‌برند، رمان در این تیمارخانه نیز توجهشان را به خود جلب خواهد کرد.

در بخشی از کتاب در این تیمارخانه می‌خوانیم

«عمری بر کناره می‌رفتیم و آرزو را کرانه پیدا نبود.» این را نوشته بودم، نپسندیدم، خط زدم. خود را به‌جای آدمی موهوم گذاشتن و وضعیتی مجعول را وصف‌کردن کاری بود که رسم و عادت ادیبان شده بود و من نیز به عادت مایل بودم انجام دهم، اما چیزی در سرم می‌گفت بگذار این کار را ساده‌دلان انجام دهند، از این احوال ساختگی چیزی عاید تو و مخاطب احتمالی‌ات نمی‌شود.

پس پرسیدم از خود، وضعیتی که ساختگی نیست کدام است؟

جوابی دم‌دست نداشتم؛ اما این را می‌دانستم که در این سرزمین چیزهای ساختگی غلبه دارد بر امور واقعی. تک‌وتوک آدم‌هایی که به وصف واقعه واقعی می‌پرداختند چندان آن را با خیالات و تأملات خود می‌آمیختند که اصل مطلب در آن توصیف گم می‌شد و واقعیت از خیال تمییز داده نمی‌شد. از وقتی که سینمای مستند دیده می‌شود می‌توان دانست که ما اهل نوشتن چقدر در چیزهایی که می‌بینیم خواسته و ناخواسته دخل‌وتصرف می‌کنیم.

این را اعتراف کنم که من از اولِ کار نوشتن تمایلی به وصف واقعیت یا ثبت واقعه نداشتم، شاید هم استعدادش را نداشتم. هر چیز تخیلی برایم واقعی‌تر بود، چون تمثیل و بیان رمزی به گمانم آن‌سوی وقایع را نشان می‌داد. چرا می‌خواستم این چیز را نبینم و فراسویش را ببینم. عادتی تاریخی بود که خیلی‌ها در این سرزمین گرفتارش بودند و لابد برای این کار دلیلی هم می‌شد سراغ کرد. فارغ از هر دلیلی این‌طور نگاه‌کردن غیرمستقیم را دوست‌تر داشتم، عین دید زدن پدربزرگ از سوراخ کلید.