معرفی و دانلود کتاب ترس از کاغذ

معرفی کتاب ترس از کاغذ

کتاب ترس از کاغذ، اثر نویسنده‌ی ایتالیایی، سوزانا تامارو داستانی برای کودکان و نوجوانان است. نویسنده در این کتاب، قصه‌ای را بر مبنای تفاوت دیدگاه‌های پسربچه‌ای با والدینش، روایت می‌کند. در این داستان شخصیت اصلی که پسری هشت‌ساله است، دچار بیماری ترس از کاغذ شده و والدین او می‌خواهند هرطور که شده، او را درمان کنند. قابل ذکر است که متن اصلی داستان به زبان ایتالیایی در پایان کتاب ضمیمه شده است.

درباره‌ی کتاب ترس از کاغذ

سوزانا تامارو (Susanna Tamaro) نویسنده‌ و فیلم‌ساز پرکار ایتالیایی است که برای برخی از آثارش جوایز و افتخاراتی نیز کسب کرده است. او هم برای بزرگسالان می‌نویسد و هم در حوزه‌ی ادبیات کودکان آثاری دارد. از آثار ترجمه‌شده‌ی او به فارسی می‌توان به کتاب‌های «آنجا رو که دل تو را می‌خواند»، «دل به من بسپار» و «هر واژه یک بذر است» اشاره کرد. کتاب ترس از کاغذ (Papirofobia) یکی از داستان‌های اوست که به مخاطبان کودک و نوجوان اختصاص دارد.

نویسنده در کتاب ترس از کاغذ دو موضوع اصلی را محور داستان قرار داده و روایتی آفریده که پیرنگ آن، به‌نوعی، در زندگی اغلب کودکان ونوجوانان زمینه‌هایی دارد. یکی از این موضوعات اختلاف علاقه‌ها و دیدگاه‌های والدین و فرزندان است و موضوع دیگر، علاقه نداشتن نوجوانان به مطالعه و خواندن کتاب. او در این داستان، از موضوع دوم با عنوان ترس از کاغذ یاد می‌کند.

نام کتاب به بیماری پاپیروفوبیا (Papyrophobia) یا همان ترس از کاغذ اشاره دارد. فردی که دارای این بیماری باشد، به‌نحوی غیرمنطقی از برخی انواع کاغذ (مانند کاغذ سفید، کاغذ خیس، کاغذ پاره، ...) یا همه‌ی کاغذها می‌ترسد. او ممکن است از دست زدن به کاغذ، نوشتن بر روی آن، نگاه کردن به آن، یا صدای مچاله کردن کاغذ بترسد و دچار اضطراب فراوان شود. نویسنده در کتاب ترس از کاغذ، این بیماری را به شخصیت اصلی داستان نسبت می‌دهد.

داستان از روز تولد هشت‌سالگی لئوپولدو آغاز می‌شود. او بسیار به دویدن و ورزش کردن علاقه دارد، اما والدینش فقط کتاب می‌خوانند و هیچ‌وقت از شهر بیرون نمی‌روند. به همین سبب تنها موقعیت مناسب او برای دویدن، زنگ‌های ورزش مدرسه است. او مدت‌هاست آرزو دارد که برای تولدش یک جفت کفش کتانی هدیه بگیرد. اما والدینش هرسال به او کتاب می‌دهند. وقتی لئوپولدو هدیه‌ی تولد هشت‌سالگی‌اش را باز می‌کند و متوجه می‌شود که باز هم کتاب است، عصبانی می‌شود و برای ساعاتی به اتاقش می‌رود. گسستی که بین علایق او و خانواده‌اش وجود دارد، مدت‌هاست که آن‌ها را بسیار آزار می‌دهد. به همین سبب، پیش از این، والدینش او را پیش روانشناسی برده و متوجه شده بودند که او بیماری ترس از کاغذ دارد. زیرا نمی‌تواند به صفحات سفید کاغذ که نقش‌هایی سیاه دارند نگاه کند و این مسئله او را دچار اضطراب و ترس می‌کند. به همین سبب تصمیم گرفته بودند که به شیوه‌ی خودشان او را درمان کنند. اما حالا اوضاع از آنچه که بود، بدتر شده است. لئو در روز تولدش، ساعاتی را در اتاق می‌گذارند و به مشکلاتش فکر می‌کند. نهایتاً به این سوال می‌رسد که اصلاً چرا باید کتاب خواند؟ او در هنگام شام، این سوال را با والدینش مطرح می‌کند و منتظر پاسخ آنان می‌ماند.

داستانِ دوزبانه‌ی ترس از کاغذ، نوشته‌ی سوزانا تامارو توسط هاله ناظمی ترجمه شده و در انتشارات کتاب دانیال به چاپ رسیده است.

کتاب ترس از کاغذ برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای کودکان و نوجوانان 9 تا 16 سال مناسب است.

در بخشی از کتاب ترس از کاغذ می‌خوانیم

از آن روز به بعد، پدر و مادر لئوپولدو برای درمان ترس از کاغذ او، تدابیری جدی به کار گرفتند. تلویزیون را در یک کیسه زباله‌ی سیاه با یک زنجیر و سه قفل مهر و موم کردند. هر روز صبح مامان نوک انگشت‌های او را با مداد سیاه می‌کرد، تا اگر در مدرسه گیم بازی کند بفهمد. بعد، وقتی لئوپولدو، که زیر بار کوله‌اش خم شده بود، از پله‌ها پایین می‌رفت، فریاد می‌زد: "وای به حالت اگر دستات پاک بشه".

اگر تدابیر آن‌ها تنها همین بود، لئوپولدو باز هم می‌توانست دوام بیاورد. چون تلویزیون و گیم برایش چندان اهمیتی نداشت. اما دردسر واقعی برنامه‌ی روزانه‌ای بود که پدر برایش گذاشته بود.

پدر به محض باخبر شدن از آن بیماری شوم گفت: "هم سن تو که بودم، دست کم نصفِ وزن خودم کتاب خونده بودم و حالا در سی سالگی، با افتخار می‌تونم بگم مجموع کتاب‌هایی که تا الان خونده‌ام دست کم، ده برابر وزن خودمه. اگه تو به خاطر بیماری نمی‌تونی کتاب بخونی، پس باید درمان بشی. برای درمان یه آدم مریض چه کار باید کرد؟ باید مرتب، سر وقت بهش دارو داد؛ در مورد تو هم همین‌طوره".

به‌این‌ترتیب، قرار گذاشت که لئوپولدو روز را با یکصد گرم مطالعه شروع کند. هفته‌ی اول روزی یکصد گرم، هفته دوم دویست گرم، هفته‌ی سوم سیصد گرم، و الی آخر. اگر این مراحل رعایت می‌شد پیش از تابستان بی تردید به یک کیلوگرم مطالعه در روز می‌رسید و این طوری درمان می‌شد.