معرفی و دانلود کتاب بعدا

معرفی کتاب بعدا

کتاب بعدا به قلم استیون کینگ درباره‌ی جوانی است به نام جیمی کانکلین که موهبتی ویژه دارد. او می‌تواند مرده‌ها را ببیند و با آن‌ها ارتباط برقرار کند. در طول این رمان می‌خوانیم که این توانایی برای او هم موهبت است و هم آفت جان. زمانی که این توانایی جیمی را با اسرار و خطرات ماورایی درگیر می‌کند، باید از تمام هوش و ذکاوتش برای زنده‌ ماندن استفاده کند. این کتاب در زمره‌ی پرفروش‌ترین آثار نیویورک تایمز و ساندی تایمز قرار دارد.

درباره‌ی کتاب بعدا

استیون کینگ (Stephen King) در کتاب بعداً (Later)، داستان را از زبان جیمی کانکلین روایت می‌کند؛ پسری جوان که از کودکی یک موهبت خارق‌العاده داشته. او قادر است مرده‌ها را ببیند و با آن‌ها ارتباط برقرار کند، ولی این رازی است که مادرش، تیا، از او قول گرفته تا آن را فاش نکند. جیمی از توانایی خودش در ایجاد ارتباط و تعامل با مرده‌ها آگاه می‌شود و می‌فهمد که آن‌ها قادر به دروغ گفتن نیستند و راهی جز بیان حقیقت ندارند. این توانایی ابتدا برای جیمی وهمناک است، زیرا مرده‌ها غالباً کارهایی ناتمام دارند یا نیازهایشان به طور کامل رفع نشده است؛ همین موضوع باعث می‌شود تا جیمی تصاویری از دوران حیات و مرگشان را به‌وضوح ببیند و از نزدیک آن را لمس کند. اما به‌تدریج با کمک مادرش یاد می‌گیرد که چطور این توانایی را مدیریت کند.

در ادامه‌ی داستان می‌خوانیم، تیا که مدیربرنامه‌ی یک دفتر نشریه است، نمی‌تواند از پس خرج و مخارج و بزرگ کردن جیمی بربیاید. زمانی هم که نویسنده‌ی پرفروش، رجیس توماس، قبل از تمام‌ کردن کتاب آخرش فوت می‌کند، اوضاع دفتر نشر تیا به‌هم می‌ریزد و به بحران می‌خورد. ازاین‌رو، تیا تصمیم می‌گیرد برای یافتن پایان کتاب این نویسنده‌ی فوت‌شده، از موهبت پسرش استفاده کند. او درنهایت موفق می‌شود کسب‌وکارش را سر پا نگه دارد. در این حین، لیز داتون، کارآگاهی که رابطه‌ی نزدیکی هم با تیا دارد، متوجه موهبت جیمی می‌شود. او به لحاظ اخلاقی شخصیتی مبهم دارد و تصمیم می‌گیرد تا برای حل پرونده‌های جنایی از توانایی جیمی استفاده کند. لیز به‌زور از جیمی می‌خواهد تا به او در حل پرونده‌ها کمک کند و ازاین‌رو، جیمی درگیر اوضاع خطرناکی می‌شود.

قصه‌ی کتاب بعداً، جایی اوج می‌گیرد که لیز برای کمک‌ گرفتن از جیمی در پرونده‌ای بسیار خطرناک، به او باج می‌دهد. این پرونده درباره‌ی یک بمب‌گذار است که قبل از فاش کردن محل بمب‌گذاری آخرش، خودکشی می‌کند. اکنون، توانایی جیمی برای پیداکردن مکان بمب‌گذاری به امری حیاتی بدل می‌گردد. جیمی متوجه می‌شود که بعضی از روح‌ها پس از مرگ می‌توانند پلیدی خود را حفظ کنند و قوی‌تر و شرورتر شوند. این روح پلید نیز همان روح بمب‌گذار است که باعث می‌شود جیمی در شرایطی خوفناک قرار بگیرد.

استیون کینگ در کتاب بعداً، از اینکه جیمی کانکلین چطور توانسته چنین موهبتی را به دست بیاورد، حرفی نمی‌زند و اطلاعاتی به خواننده ارائه نمی‌کند. همین امر به اسرارآمیزتر شدن اثر کمک می‌کند و مخاطب را مجاب می‌کند تا ذهنش را روی پیامدها و دوراهی‌های اخلاقی‌ای که چنین قدرتی سر راه آدم می‌گذارد، متمرکز کند تا اینکه بخواهند در پی منبع و منشأ آن باشند. این کتاب را اکنون می‌توانید با ترجمه‌ی مهتا عافیت‌طلب که به همت نشر البرز چاپ و منتشر شده است، تهیه کنید.

جوایز و افتخارات کتاب بعداً

• از پرفروش‌ترین کتاب‌های ساندی تایمز؛
• کتاب منتخب آمازون؛
• برنده‌ی جایزه‌ی آئودی برای بهترین کتاب صوتی رازآلود (2022)؛
• نامزد جایزه‌ی گودریدز برای بهترین رمان ترسناک (2021)؛
• از کتاب‌های پرفروش واشنگتن پست؛
• از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز.

نکوداشت‌های کتاب بعداً

• ترکیبی از داستاین کارآگاهی و داستانی هیجان‌انگیز. (نیویورک تایمز)
• سبک نوشتاری استیون کینگ در کتاب بعداً همانند آثار قبلی‌اش، سلیس، صریح و مهیج است. این اثر جنایی به شدت جذاب است و بعضی از خطوط آن نفستان را بند می‌آورند. شما تحت کنترل یک راوی ماهر هستید. (واشنگتن پست)
• استیون کینگ در این کتاب نیز سبک پر از تعلیق و پیچیدگی خود را به نمایش گذاشته است. یک داستان هول‌انگیز و مهیج. (مجله‌ی وومنز وُرلد)
• کتاب بعداً یک اثر ترسناک و همچنین یک اثر هیجان‌انگیز درست است که یک نویسنده‌ی ماهر در این ژانر آن را نوشته. (گاردین)
• قصه‌ای رضایت‌بخش درباره‌ی مواجهه با شیاطین؛ چه شیاطینی که می‌توانیم ببینیم و چه شیاطینی که در دل تاریکی پنهان هستند. (فوروارد ریویوز)

کتاب بعداً برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به ژانر ترسناک، معمایی - جنایی علاقه دارید و خصوصاً از طرفداران دوآتشه‌ی استیون کینگ و سبک نوشتاری او هستید، بی‌تردید از خواندن این اثر لذت خواهید برد.

در بخشی از کتاب بعدا می‌خوانیم

حالا وقت صحبت دربارۀ لیز داتون است. پس با ما باشید.

او تقریباً هم‌قد مامان بود با موهای مشکی که تا روی شانه‌اش می‌رسید (البته وقتی که مثل پلیس‌ها دم‌اسبی نمی‌بست) و از آنهایی بود که بچه‌های سال چهارمی مدرسه می‌گفتند خیلی جیگره. لبخند مهربان و چشم‌های طوسی بامحبتی داشت. البته وقتی عصبانی می‌شد آن چشم‌ها مثل روز سردی در ماه نوامبر سرد و بی‌روح می‌شدند.

از او خوشم می‌آمد چون گاهی مهربان می‌شد، مثل آن وقتی که دهانم خشک شده بود و برایم باقیماندۀ نوشابه‌اش را آورد، آن هم بدون اینکه خودم از او بخواهم (مامان که سرگرم زیرورو کردن داستان توماس بود). همچنین گاهی‌اوقات برایم ماشین‌های کوچولو می‌آورد تا در کلکسیونم بگذارم و بعضی وقت‌ها هم روی زمین کنارم می‌نشست و با هم بازی می‌کردیم. گاهی بغلم می‌کرد و موهایم را به‌هم می‌ریخت و آن‌قدر قلقلکم می‌داد که جیغ‌زنان التماس می‌کردم بس کند یا اینکه از خنده خودم را خیس می‌کردم... همیشه می‌گفت بازم آبیاری کردی؟

و گاهی هم از او خوشم نمی‌آمد به‌خصوص بعد از سفرمان به آن کلبه که چند بار دیدم به دیدۀ شک و تردید دارد مرا ورانداز می‌کند. آن موقع هیچ محبتی در چشم‌های طوسی‌اش نبود. یا وقت‌هایی که به من می‌گفت اتاقم نامرتب است که البته واقعاً هم بود، ولی برای مامان مهم نبود. لیز همیشه می‌گفت: «عصبیم می‌کنه. تموم عمرت می‌خوای همین‌قدر نامرتب باشی جیمی؟» همچنین همیشه می‌گفت من برای اینکه شب‌ها چراغ‌خواب اتاقم را روشن بگذارم زیادی بزرگ شده‌ام اما مامان این بحث را تمام کرد و گفت: «چه‌کارش داری؟ هروقت وقتش برسه خودش این عادت رو ترک می‌کنه.»