معرفی و دانلود کتاب اتوپیا در رمانتیسم سیاه: جستاری در ادبیات رمانتیک آمریکا

معرفی کتاب اتوپیا در رمانتیسم سیاه: جستاری در ادبیات رمانتیک آمریکا

میلاد روشنی‌پایان در جستارهای کتاب اتوپیا در رمانتیسم سیاه، قصد دارد انگاره‌ی اتوپیا را در مکتب رمانتیسم آمریکایی بازیابد. در این کتاب آثار نویسندگان دوران‌ساز ادبیات آمریکا مانند رالف والدو امرسون، ادگار آلن پو، هرمان ملویل و ناتانیل هاثورن بررسی می‌شوند.

درباره‌ی کتاب اتوپیا در رمانتیسم سیاه

هنگامی که جان وینتروپ و گروه پیوریتن‌ها به ایالت ماساچوست رسیدند، می‌خواستند بر اساس کتاب مقدس، یک مدینه‌ی فاضله به وجود آورند. «ما همیشه باید در نظر داشته باشیم که چشم همه‌ی مردم به ماست.» وینتروپ و دیگر همراهانش با تکرار این جمله از انجیل متی،‌ عزم خود را جزم کردند که ملتی جدید را پایه‌گذاری کنند که الگوی دیگر کشورها باشد. سراسر تاریخ آمریکا نشان‌دهنده‌ی اشتیاق مردم به ایجاد یک اتوپیاست؛ آرمان‌شهری که در آن همه برابر هستند، فضیلت مهم‌ترین نقش را دارد و شرارت هیچ جایی در میان مردم ندارد. میلاد روشنی‌پایان در اولین فصل از کتاب اتوپیا در رمانتیسم سیاه، مفهوم اوتوپیا را از دیدگاه تامس مور و دیگر فیلسوفان غربی بررسی می‌کند.

نویسنده در مقدمه‌ی کتاب عنوان می‌کند که دغدغه‌اش در این کتاب «تاریخ ادبیات» نیست و بیشتر قصد دارد که توپوگرافی اتوپیا را در رمانتیسم آمریکایی بجوید. همان‌طور که گفتیم، فصل اول کتاب اتوپیا در رمانتیسم سیاه به آرای فیلسوفان اروپایی در باب اتوپیا اختصاص دارد. میلاد روشنی‌پایان در فصل دوم، به‌سراغ یکی از قله‌های ادبیات آمریکا، رالف والدو امرسون می‌رود. جنبش رمانتیسم از اوایل قرن نوزدهم در اروپا پدید آمده بود و با کوشش‌های امرسون، در اواسط این قرن به آمریکا هم رسید. از دیدگاه امرسون، سه ضلع مثلث رمانتیسم عبارت بودند از: خود، طبیعت و جامعه. آثار سبک رمانتیسم انسان را با خود روبه‌رو می‌کند، یگانگی‌اش با طبیعت را به او نشان می‌دهد و اتحاد او با دیگر انسان‌ها را شکل می‌دهد. این سویه‌ی روشن و متعالی رمانتیسم، در آثار امرسون نمودار می‌گردد. اما دیگر شخصیت‌های برجسته‌ی مکتب رمانتیسم، تعریف امرسون را دگرگون کردند.

ادگار آلن‌پو، هرمان ملویل و ناتانیل هاثورن سه فردی هستند که جریان رمانتیسم سیاه را به وجود آوردند و سه ضلع مثلث امرسون را تغییر دادند. آن‌ها معتقد بودند که ذات بشر به‌جای تمایل به کمال و تعالی، به‌سوی شر و خودویرانگری جذب می‌شود. فصل سوم کتاب اتوپیا در رمانتیسم سیاه مختص ادگار آلن‌پو است؛ کسی که به ضلع «خود» در مثلث امرسون حمله کرد. هرمان ملویل از دیگر چهره‌های رمانتیسم سیاه، در کتاب موبی دیک، یکی از خودویرانگرترین شخصیت‌های تاریخ ادبیات را به تصویر می‌کشد که با طبیعت نیز سر ستیز دارد. میلادی روشنی‌پایان معتقد است که ملویل در این اثر، به ضلع «طبیعت» می‌تازد و آن را ویران می‌کند.

یکی از معروف‌ترین آثار ناتانیل هاثورن، کتاب «داغ ننگ» است. کتابی که در آن فساد و ریاکاری برملا می‌گردد. هاثورن بیش از هر نویسنده‌ای به تاریخ اجتماعی آمریکا توجه نشان می‌داد و می‌کوشید نسبت میان «خود» و «جامعه» را در آثارش نمایان سازد. پس تعجبی ندارد اگر او به ضلع «جامعه» حمله کند و آن را مورد انتقاد قرار دهد.

میلاد روشنی‌پایان در آخرین فصل، همه‌ی مطالب را جمع‌بندی می‌کند و با این کار به ذهن خوانندگان نظم می‌دهد. کتاب اتوپیا در رمانتیسم سیاه را انتشارات ققنوس به انتشار رسانده است.

کتاب اتوپیا در رمانتیسم سیاه برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به نقد ادبی و ادبیات آمریکا علاقه دارید، کتاب اتوپیا در رمانتیسم سیاه را بخوانید.

در بخشی از کتاب اتوپیا در رمانتیسم سیاه: جستاری در ادبیات رمانتیک آمریکا می‌خوانیم

اما نزد امرسون، زیستن صرفاً زندگی در امور پیش‌پاافتاده‌ی روزمره‌ و آلوده به فایده‌گرایی‌ها و طمع‌ورزی‌های مادی نیست، بلکه زندگی کردن، زیستن با طبیعت و تأمل در آن است. امرسون این تأمل را نوعی آن‌سوتر رفتن از دنیای مادی می‌داند که لازمه‌ی آن استفاده از قوه‌ی شهود است. به این معنا، فلسفه‌ی تعالی‌گرای امرسون دعوت به نوعی اندیشه‌ی شهودی است که از دل زندگی بیرون می‌آید، اما چنین اندیشه‌ای از پدیدارهای حسانی جهان می‌گذرد تا هسته‌ی پنهان یگانگی را در پسِ پشت آن‌ها بیابد. این شهود، که برخلاف آنچه امرسون می‌اندیشید معنایی مطلقاً غیرکانتی دارد، ابزاری در ذهن متفکر است تا به واسطه‌ی آن پشت اجزای کثیر و ناهمگن پیرامون کاویده شود و اندیشه به کمال موسیقایی یگانگی راه یابد. امرسون در مقاله‌ی «دایره‌ها» (1841) هیچ مرزی برای فراروی این شهود نمی‌شناسد. فراتر از دایره‌ی محدود شناختِ حسیْ دایره‌ای دیگر وجود دارد که ذهنِ اندیشمند به آن می‌رسد و پس از آن نیز دایره‌ای دیگر و باز دایره‌ای دیگر. هیچ مرز و محدودیتی در کار نیست چرا که «حد، یگانه گناه است» و رسیدن به حدود یک اندیشه پایان دلسپاری به دریاهای بی‌کران و توقف مصلحتی در ساحل است. همان‌طور که امرسون در مقاله‌ی «فرانفس» (1841) با طنین نوافلاطونیِ منسوخی شرح می‌دهد، این فرارویِ بی‌مرز آن‌قدر ادامه می‌یابد تا نفس انسانی در یک فرانفسِ متعال ادغام شود.

فهرست مطالب کتاب

درآمد
آمریکا: پیدایش و گشایش اتوپیا
تعالی در منطق اگزوتوپیا: رالف والدو امرسون
فروپاشی در ژرفای دیسنتوپیا: ادگار آلن پو
سفیدی بی‌پایان در آتوپیا: هرمان ملویل
شقاوت بازگشت در رتروتوپیا: ناتانیل هاثورن
چکیده‌ای پس از پایان: مسخ اتوپیا
گاهشمار تاریخ و ادبیات آمریکا (تا زوال رمانتیسم)
کتابنامه