معرفی و دانلود کتاب آیین خاکسپاری

معرفی کتاب آیین خاکسپاری

زنی جوان در ایسلند قرن نوزدهم محکوم به اعدام شده است. آیا راه نجاتی پیش پای او وجود دارد؟ کتاب آیین خاکسپاری نوشته‌ی هانا کنت، یک رمان تاریخی جذاب و تکان‌دهنده است که پس از انتشار در سال 2013 به سرعت مورد توجه منتقدین قرار گرفت.

درباره کتاب آیین خاکسپاری:

هانا کنت (Hannah Kent) در اولین رمان خود، یک ماجرای تاریخی واقعی را بدل به داستانی خواندنی و تأثیرگذار نموده است.

آیین خاک‌سپاری (Burial Rites) درباره‌ی سرگذشت زنی جوان به نام آگنس ماگنوس‌داتر است که در ایسلند قرن نوزدهم زندگی می‌کند. او به جرم قتل محکوم به اعدام شده است؛ با این حال پیش از اجرای حکم، باید مدتی را همراه با خانواده‌ای سرشناس در منطقه‌ای دورافتاده به سر بَرد که دوران کودکی‌اش را آنجا پشت سر گذاشته است.

هیچ‌کدام از اهالی این خانواده و ناحیه، از حضور زنی جنایتکار در نزدیکی خود احساس رضایت نمی‌کنند. فقط کشیش محلی‌ست که آغوش خویش را به سوی او گشوده؛ او ماگنوس را بنده‌ای گناهکار می‌داند که نیازمند آمرزش و هدایت است.

با وجود این، با گذشت زمان اوضاع تغییر می‌کند. حال روایت‌هایی دیگر از زندگی آگنس به گوش می‌رسد. آیا او به راستی یک جانی خطرناک است؟ آیا آنچه درباره‌اش گفته می‌شود عین حقیقت است؟ اگر نه، آیا می‌توان در نجاتِ زندگی آگنس جوان کوشید...؟

دشواری قضاوتِ اخلاقی و موقعیتِ سخت و تبعیض‌آمیز زنان در اجتماع، از مهم‌ترین مضامین مطرح شده در کتاب آیین خاک‌سپاری‌اند. همچنین باید گفت که زبان شاعرانه‌ی کنت در این رمان، بسیار با فضای تاریخیِ اثر هماهنگ است.

جوایز و افتخارات کتاب آیین خاک‌سپاری:

- برنده جایزه صنعت کتاب استرالیا
- برنده جایزه ادبی کتاب ویکتوریا به انتخاب خوانندگان
- نامزده جایزه کتاب اول گاردین
- نامزد جایزه کتاب ملی
- نامزد جایزه داستان زنان
- نامزد جایزه Barry برای رمانِ اول
- بهترین داستان تاریخی به انتخاب گودریدز

نکوداشت‌های کتاب آیین خاک‌سپاری:

- بسیار قدرتمند. با شخصیت‌هایی پیچیده و به‌یادماندنی. (نیویورکر)
- تلخ و زیبا. کنت داستانی سخت را با مهارتی غیرعادی بازگو می‌کند. (واشنگتون پست)
- این یک صدای جدید و اصیل در ادبیات است؛ همراه با درکی عمیق از زبان. اولین رمان کنت یک گوهر تمام‌عیار است. (Geraldine Brooks)
- نخستین اثر هانا کنت به راستی برجسته است. هر جمله‌ی آن به قدری زیبا بود که نمی‌خواستم تمام شود. (Madeline Miller)
- کنت هنرمندانه واقعه‌ای تاریخی را بازسازی کرده است. (San Francisco Chronicle)

کتاب آیین خاک‌سپاری مناسب چه کسانی است؟

مطالعه‌ی این اثر را به طرفداران رمان‌های تاریخی پیشنهاد می‌کنیم.

با هانا کنت بیشتر آشنا شویم:

وی نویسنده‌ی استرالیایی (متولد سال 1985) است. نخستین رمان او، آیین خاک‌سپاری (2013)، با استقبال گسترده‌ی خوانندگان و منتقدین مواجه شد و جوایز ادبی فراوانی را نصیبش کرد. از هانا کنت کتاب دیگری نیز با عنوان مردم خوب (2016) به چاپ رسیده است.

در بخشی از کتاب آیین خاک‌سپاری می‌خوانیم:

من لب باز نمی‌کنم و خاموش می‌مانم. می‌خواهم تا پیوستگی‌ام را با جهان بِبُرم، تا قلبم را به زنجیر کشم، تا آن‌چه را تاکنون از من به تاراج برده نشده است، برای خود نگه‌دارم. نمی‌خواهم بگریزم. من خود راستینم را نگه می‌دارم و دست‌هایم را سفت به دور دیده‌ها، شنیده‌ها و هر آن‌چه حس کرده‌ام می‌پیچم تا آنان را از گزند یاوه‌گویان و دزدان دور نگه‌دارم. هیچ فراموش نمی‌کنم، تا هنگامی‌که از شستن و داس زدن و پختن دست‌هایم پرخون بود، شعرها برایم سروده می‌شد؛ داستانی که با همه‌ی هستی در قلبم حسش می‌کنم. می‌خواهم هر آن‌چه برایم مانده است را با خود در آب فروبرم. آن‌جا اگر زبان باز کنم، سخنانم در حباب‌های هوا خواهند ماند و دیگر کسی نخواهد توانست از آن‌ها سودی ببرد. آنان یک روسپی، زنی دیوانه، آدم‌کش و زنی که خون را بر سبزه‌ها می‌چکانَد و با دهانی سرشار از آلودگی می‌خندد، خواهند دید. آن‌ها خواهند گفت: «آگنس» و کارتُنَک را می‌بینند؛ جادوگری گرفتار آمده در تورهای تارهای پرسرگذشت خویش، گرچه آن‌ها می‌توانستند بره‌ی ترسانی به‌ دام‌ افتاده در میان کلاغ‌ها را ببینند که بع‌بع‌کنان مادرش را جست‌وجو می‌کرد. آنان مرا نمی‌بینند. من آن‌جا نخواهم بود.

هنگامی‌که دستیار کشیش تورواردور جانسون از کلیسا گام به بیرون نهاد، هوای سرد و نمناک عصرگاهی با چهره‌اش برخورد کرد و آهی کشید. بیش از یک ماه از پیشنهاد بلوندال برای کمک به آن زن زندانی گذشته بود، بااین‌همه، هر روز بیش‌ازپیش پذیرش این پیشنهاد را در خود به چالش کشیده بود. چندی بود که او هر بامداد با دل‌شوره از خواب برمی‌خاست، پنداری تازه از یک کابوس دهشتناک بیدار شده باشد. دیگر هرگاه برای نیایش به‌سوی کلیسای کوچک بریدابولستادور پیاده به راه می‌افتاد، یا هنگامی‌که برای دمی کوتاه در تنهایی گوشه‌ای می‌نشست، نگرانی و دل‌شوره بر او چیره می‌شد و پیکرش از خستگی‌ پدید آمده از اندیشه‌های گوناگون به لرزه می‌افتاد. امروز نیز همان‌گونه بود. هم‌چنان‌که بر نیمکت سخت کلیسا نشسته بود و به دست‌هایش خیره شده بود، پی برده بود که دوست دارد بیمار باشد... یک بیماری سخت، تا بهانه‌ای برای نرفتن به کورنسا داشته باشد. این دودلی و گرایش به فدا کردن تندرستی‌اش برای گریز از پیمانی که بسته بود، او را می‌ترساند.