معرفی و دانلود کتاب علیه تفسیر

معرفی کتاب علیه تفسیر

کتاب علیه تفسیر مجموعه‌ای از نوشته‌ها و مقاله‌های برجسته‌ی سوزان سانتاگ است. این مقالات شامل نقد و بررسی‌هایی می‌شود که او در سال‌های 1962 تا 1965 به رشته تحریر در آورده و در نشریات مختلف چاپ کرده است.

موضوع این مقالات شامل تحولات مهم ادبیات و هنر، تفکرات و نظریه‌های ارائه شده در قرن بیستم توسط نظریه پردازان مختلفی چون کامو، سارتر، ساروت، گدار و...، تحلیل و نقد آثار ادبی، فیلم و هنرهای تجسمی می‌شود.

کتاب علیه تفسیر (Against interpretation, and other essays) در سال 1967 نامزد جایزی ملی کتاب آمریکا (National Book Award Finalist for Arts and Letters) شده است.

درباره کتاب علیه تفسیر:

به طور معمول آن چه به عنوان نقد بر یک اثر نوشته می‌شود مختص به یک موقعیت زمانی خاص است و با گذشت زمان کاربرد اصلی خود را ندارد و تنها به عنوان سندی تاریخی می‌توان از آن استفاده کرد. کتاب علیه تفسیر بر اساس معیار‌های مختلفی با آن چه که به طور معمول «نقد» نامیده می‌شود، تفاوت دارد و مطالب آن تا به امروز دست اول و کاربردی به نظر می‌رسد.

مطالعه مقالات نویسنده این کتاب باعث نمی‌شود که شما نسبت به موضوع مورد نظر که ممکن است یک مفهوم باشد یا یک اثر هنری دچار قضاوت شوید، بلکه صرفا آن عاملی را که باعث شکل گیری مفهوم یا اثری هنری شده و تفکری را که باعث پیدایش یک قضاوت و انتقاد می‌شود، بررسی و تحلیل می‌کند. سانتاگ شما را دعوت می‌کند تا هم به مسائل جزئی یک موضوع توجه کنید و هم به کلیات آن، به این ترتیب ذهنتان ورزیده‌تر می‌شود.

کتاب علیه تفسیر مناسب چه کسانی است؟

این کتاب به علاقه‌مندان به فلسفه هنر و نقد آثار ادبی و هم چنین کسانی که آثار سوزان سانتاگ را دنبال می‌کنند، پیشنهاد می‌شود.

با سوزان سانتاگ بیشتر آشنا شویم:

سوزان رزنبلت یا سوزان سانتاگ (Susan Sontag)، نویسنده، فیلم ساز، فعال سیاسی و نظریه پرداز آمریکایی، در سال 1933 در نیویورک متولد شد. او در هفده سالگی با فیلیپ ریف جامعه شناس و نویسنده آمریکایی ازدواج کرد. فرزند آن‌ها، دیوید ریف هم بعدها نویسنده و روزنامه نگار شد و ویراستاری آثار مادرش را به عهده گرفت. سانتاگ در دانشگاه‌های برکلی و شیکاگو در رشته‌های فلسفه، ادبیات و رمان نویسی به تحصیل ادامه داد. او در سال 2004 به دلیل ابتلا به سرطان خون در گذشت.

سوزان سانتاگ در دوران فعالیت حرفه‌ای خود جوایز و افتخارت بسیاری کسب کرده که از جمله آن‌ها می‌توان به نامزدی جایزه ملی انجمن منتقدان کتاب (National Book Critics Circle Award) در سال 1978، برنده شدن جایزه کتاب ملی (National Book Award) در سال 2000 و جایزه ادبیات آستوریاس (Prince of Asturias Awardon Literature) در سال 2003 اشاره کرد.

در بخشی از کتاب علیه تفسیر می‌خوانیم:

سارتر در وجود و عدم خود را به عنوان روان‌شناسی تراز اول معرفی می‌کند کسی در رده‌ی داستایفسکی، نیچه، و فروید. نقطه‌ی تمرکز رساله‌ی بودلر تحلیل کار و زندگی‌نامه‌ی بودلر به عنوان متونی است که از منظر بیماری شناسانه ارزش یکسانی دارند و آشکار کننده‌ی ژست‌های بنیانی روان هستند. اما چیزی که قدیس ژنه را حتی از رساله‌ی بودلر جذاب‌تر (و البته در عین حال غیر قابل کنترل‌تر) می‌کند آن است که سارتر، از رهگذر اندیشه درباره‌ی ژنه، به ورای مفهوم کنش به‌مثابه‌ی شیوه‌ای برای صیانت روان‌شناختی از خویشتن گذر کرده است. سارتر از رهگذر ژنه بارقه‌ای از خودآیینی امر زییایی‌شناختی را مشاهده کرده است. به بیان دقیق‌تر، او بار دیگر رابطه‌ی میان ساحت زیبایی‌شناختی و آزادی را که کانت به شکلی کم و ‌بیش متفاوت به آن پرداخته بود عرضه می‌کند. هنرمندی که موضوع قدیس ژنه را تشکیل می‌دهد در روان‌شناسی مستحیل نشده است. آثار ژنه در این‌جا به عنوان نوعی آیین نجات و مناسک آگاهی تفسیر شده است. اینکه این مناسک در اساس خصلتی خود ارضا‌گرانه دارند، به شکلی عجیب با موقعیت تناسب دارد. مطابق با نگاه فلسفه‌ی اروپایی از دکارت به این سو، فعالیت اصلی آگاهی خلق جهان به شمار می‌آید. حالا، یکی از هواداران دکارت خلق جهان را به مثابه‌ی شکلی از جهان زایی یا استمناء تفسیر کرده است.

سارتر به درستی جاه‌طلبانه‌ترین کتاب ژنه از نظر روحانی یعنی مناسک خاک سپاری را به عنوان «تلاشی عظیم برای استحاله‌ی جوهری (transubstantiation)» توصیف می‌کند. ژنه توضیح می‌دهد که او چگونه کل جهان را به قالب جسد معشوق بی‌جان خویش، ژان دکارنَن، و این جسد جوان را به قضیب خویش استحاله بخشیده است.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه ی مترجم
چند نکته در باب فواید و مضاّرِ سوزان سانتاگ برای ما
یک یادداشت و چند تشکر
یک
علیه تفسیر
درباره ی سبک
دو
هنرمند به مثابه ی رنجبرِ نمونه وار
سیمون وی
یادداشت های کامو
مردانگیِ میشل لیریس
انسان شناس به مثابه ی قهرمان
نقد ادبی گئورگ لوکاچ
قدیس ژنه ی سارتر
ناتالی ساروت و رمان
سه
یونسکو
تأملاتی درباره ی قائم مقام
مرگ تراژدی
رفتن به تئاتر، و چیزهای دیگر
مارا / ساد / آرتو
چهار
سبک معنوی در فیلم های روبر برسون
گذران زندگیِ گدار
تخیل فاجعه محور
مخلوقات آن چنانیِ جک اسمیت
موریلِ رنه
یادداشتی درباره ی رمان ها و فیلم ها
پنج
تقوای بدون محتوا
روانکاوی و زندگی در برابر مرگِ نورمن براون
هپنینگ: هنر همجواری رادیکال
یادداشت هایی درباره ی «کمپ»
یک فرهنگ و حساسیت