معرفی و دانلود کتاب درباره عکاسی

معرفی کتاب درباره عکاسی

کتاب درباره عکاسی اثر سوزان سانتاگ به نقش عکاسی در جوامع مدرن و تغییر یا تحکیم وضع موجود در ملت‌های امروز می‌پردازد. این کتاب مجموعه‌ای از مقالات است که در خلال نقد هنر عکاسی و اهدافی که این هنر برای آن به کار گرفته می‌شود، نقبی به سیاست، جامعه‌شناسی و فرهنگ جوامع گوناگون می‌زند. این کتاب حتی پس از دهه‌ها همچنان یکی از کتاب‌های اثرگذار این حوزه است و جایزه‌ی حلقه‌ی ملی منتقدان را از آن خود کرده.

درباره‌ی کتاب درباره‌ی عکاسی

بعضی از علایق هستند که میان انسان‌های عصر مدرن مشترکند، یکی از آن‌ها عکاسی است. این هنر از آن جهت میان همه‌ی اقشار و ملل طرفدار دارد که میل به جاودانگی را در بشر ارضا می‌کند. شما حتی اگر در فن عکاسی هیچ تبحری نداشته باشید باز هم می‌توانید با دوربین گوشی‌تان عکس بگیرید تا لحظه‌ی خوشی و ناخوشی‌تان را تا ابد جاودانه کنید. اما این تمام ماجرا نیست. اگر کتاب درباره‌ی عکاسی (On Photography) از منتقد و مولف مشهور آمریکایی، سوزان سانتاگ (Susan Sontag)، را بخوانید درخواهید یافت که عکاسی پیچیده‌تر از چیزی است که فکر می‌کنید.

هنگام عکاسی، شما به خیال خودتان در حال جاودانه کردن لحظه‌اید، اما واقعیت این است که اتفاقی که حین فرآیند عکاسی می‌افتد تحت کنترل ما نیست. به عقیده‌ی سوزان سانتاگ شما با عکاسی بخشی از واقعیت را به‌صورت تکه‌تکه ضبط می‌کنید، این به این معناست که آیندگان تنها به لحظه‌ای دسترسی دارند که شما برای آن‌ها بر جای گذاشته‌اید. از منظر سانتاگ این موضوع تحریف واقعیت است. اینکه چقدر با دیدگاه‌های این نویسنده در کتاب موافق باشید بحث دیگری است اما حداقل دستاورد خواندن کتاب درباره‌ی عکاسی تمرین تفکر انتقادی است.

در روزگاری که پست‌های خوشحال اینستاگرام یا تصاویر سیاه ایکس (توییتر سابق) قادرند جهان‌بینی آدمی را تغییر دهند، یادآوری اینکه زاویه‌دید عکاس و نوع عکس‌برداری‌اش تا چه اندازه سرنوشت‌سازند می‌تواند تلنگر خوبی برای کاربران باشد.

کتاب درباره‌ی عکاسی درواقع دربرگیرنده‌ی مجموعه‌ای از مقاله‌های سوزان سانتاگ درباره‌ی فلسفه‌ی عکاسی است. لحن سانتاگ در این مقالات صریح است. او برای بیان تاملات خودش کمتر دست به حاشیه‌گویی و مقدمه‌پردازی می‌زند. از منظر او عکاسی به دو جهت به کار گرفته می‌شود: برای توده‌ی مردم تا احساساتشان در جهت میل و خواست حاکمان شکل بگیرد و برای حاکمان که هرطور بخواهند توده را کنترل کنند. تصاویر از منظر سانتاگ مصرف می‌شوند تا انتخاب‌های سیاسی عوام شکل بگیرند و صاحبان قدرت در راس هرم باقی بمانند.

به‌طورکلی سوزان سانتاگ منتقدی بود که دامنه‌ی اندیشه‌اش از موضوعات عکاسی فراتر می‌رفت. اگرچه او ادامه‌ی مباحثش درباره‌ی عکاسی را در کتاب قابل‌تامل «نظر به درد دیگران» پی گرفته است اما دغدغه‌هایش به این حوزه محدود نمی‌شوند. او یک اندیشمند فمنیست محسوب می‌شود که در حوزه‌های دیگر از جمله سیاست و مسائل زنان هم قلم زده است.

کتاب درباره‌ی عکاسی به ترجمه‌ی مجید اخگر تحت حمایت نشر بیدگل منتشر شده است.

جوایز و افتخارات کتاب درباره‌ی عکاسی

• برنده‌ی جایزه‌ی حلقه‌ی ملی منتقدان کتاب در حوزه‌ی نقد (1977)؛
• جزو بیست کتاب برگزیده‌ی منتقدان نیویورک تایمز؛
• کتاب پرفروش آمازون.

نکوداشت‌های کتاب درباره‌ی عکاسی

• یک تحلیل درخشان و عالی از تغییرات عمیقی که تصاویر عکاسی‌شده در دنیای ما و طرز نگاهمان به جهان در 140 سال اخیر ایجاد کرده‌اند. (واشنگتن پست)
• هر صفحه از کتاب درباره‌ی عکاسی سوالات مهم و هیجان‌انگیزی را درباره‌ی سوژه‌ی آن برمی‌انگیزد و این سوالات را در بهترین شکل ممکن مطرح می‌کند. (نیویورک تایمز)
• کتابی با اصالت و اهمیت بسیار... همه‌ی بحث‌ها و تحلیل‌های آینده درباره‌ی نقش عکاسی در رسانه‌های جمعی در پی این کتاب خواهند آمد. (جان برگر)
• هزار عکس ارزش یک کلمه‌ی سانتاگ را ندارد. (رابرت هیوز)
• بعد از سانتاگ، عکاسی باید نه‌تنها به‌عنوان نیرویی در هنر بلکه به‌عنوان یکی از ابزارهای سرنوشت‌ساز در جوامع جهانی شناخته شود. (نیوزویک)
• به نظر من این کتاب روشن‌کننده‌ترین و بااصالت‌ترین مطالعه در موضوع عکاسی است. (نیویورکر)

کتاب درباره‌ی عکاسی برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای همه‌ی علاقه‌مندان به عکاسی، به‌خصوص منتقدان این حوزه الهام‌بخش است. خواندن این کتاب را همچنین به دوست‌داران سوزان سانتاگ و مخاطبین آثار نقد هنری توصیه می‌کنیم.

در بخشی از کتاب درباره عکاسی می‌خوانیم

به خاطر سپردنِ موفقیت‌های افرادی که عضوی از خانواده (و همین‌طور سایر گروه‌های اجتماعی) فرض می‌شوند، قدیمی‌ترین کاربرد همگانیِ عکاسی است. دست‌کم یک قرن است که عکس عروسی نیز به اندازه‌ی فرمول‌های کلامیِ تجویز شده، بخشی از این مراسم به شمار می‌آید. دوربین همراه همیشگی زندگی خانوادگی است. طبق پژوهشی جامعه‌شناسانه در فرانسه، بیشتر خانواده‌ها دوربین دارند، اما در خانواده‌های بچه‌دار احتمال اینکه حداقل یک دوربین وجود داشته باشد دو برابر بیشتر از خانواده‌های بدون بچه است. اگر کسی از فرزندش عکس نگیرد، به ویژه در دوران خردسالی، این امر به عنوان نشانه‌ای از بی‌قیدی والدین درک می‌شود، دقیقاً همان‌طور که حاضر نشدن در جلسه‌ی عکس فارغ‌التحصیلی ژستی حاکی از شورش دوره‌ی جوانی است.

هر خانواده به کمک عکس‌ها، نوعی مجموعه پرتره‌ی گاه‌شمارانه برای خود به وجود می‌آورد ___ مجموعه‌ی قابل حملی از تصاویر که گواه درون‌پیوستگیِ خانواده است. تا زمانی که عکس‌هایی گرفته و عزیز داشته شوند، چندان اهمیتی ندارد که از چه فعالیت‌هایی عکس‌برداری می‌شود. عکاسی دقیقاً زمانی در کشورهای صنعتی‌شونده‌ی اروپا و امریکا به مناسکی برای زندگی خانوادگی تبدیل می‌شود که خودِ نهادِ خانواده دگرگونی‌های دردناکی را از سر می‌گذراند. درست زمانی که خانواده‌ی هسته‌ای، آن واحدِ برآمده از هراسِ فضاهای بسته، از مجموعه‌ی بزرگ‌ترِ خانواده (های سنتیِ گسترده) کنده شد، عکاسی هم برای بزرگداشت و بازیابیِ نمادینِ تداومِ تهدیدشده و گستردگیِ در حال نابودیِ زندگی خانوادگی، پا به میدان گذارد. عکس‌ها، این خطوط و انگاره‌های شبح‌گون، امکان حضور نشانه‌گونِ خویشاوندانِ پراکنده شده را فراهم می‌کنند. مضمون اصلیِ یک آلبوم عکس خانوادگی عموماً خانواده‌ی گسترده (extended family) است ___ و غالباً این تنها چیزی است که از آن باقی ‌مانده است.

فهرست مطالب کتاب

در غار افلاطون
امریکا، چنان‌که از میان عکس‌ها دیده شود، به‌تیرگی
اشیاء مالیخولیایی
وجه قهرمانیِ دیدن
انجیل‌های عکاسی
جهانِ تصویر
گزیده‌ی مختصری از نقل‌قول‌ها
تأملاتی درباره‌ی ماهیت تاریخیِ تصویر فوتوگرافیک
یادداشت‌ها