معرفی و دانلود کتاب هیولاهایی که لایق‌شان هستیم

معرفی کتاب هیولاهایی که لایق‌شان هستیم

از هیچ، هیچ حاصل نمی‌شود؛ کتاب هیولاهایی که لایق‌شان هستیم نوشته‌ی مارکوس سجویک، داستان نویسنده‌ای است که در تلاش برای نوشتن، به مرز جنون رسیده. او که قصد نوشتن ترسناک‌ترین رمان عمرش را دارد، در مسیر خلق اثر رنج زیادی می‌کشد، تا سرانجام از عمق وجودش همان هیولایی که لیاقتش را دارد، زاده شود. این کتاب روایتی از وحشت، خلاقیت و تاریکی ذهن بشر با رویکردی خلاقانه نسبت به فرانکشتاین مری شلی است.

درباره‌ی کتاب هیولاهایی که لایق‌شان هستیم

در کتاب هیولاهایی که لایقشان هستیم (The Monsters We Deserve) اثر مارکوس سجویک (Marcus Sedgwick)، شخصیت داستان نویسنده‌ایست که در اوج یاس و ناامیدی به کلبه‌ای متروکه در کوه‌های آلپ پناه می‌برد تا شاید از پس این تنهایی ارادی و عذابی که به خود تحمیل کرده، بتواند روح نویسندگی‌اش را بیدار کند و محض رضای خدا چندخطی هم که شده بنویسد. اما او خوب می‌داند که تا وقتی از درون خالی باشد و چیزی در درونش شکل نگرفته باشد، نمی‌تواند یک استفراغ تمام‌عیار از افکارش روی کاغذ داشته باشد... او می‌داند که بدون درد، عفونت، خشم و دچارشدن نمی‌تواند قدم از قدم بردارد و حتی یک خط هم بنویسد.

هرچند گاهی یک تلنگر هم برای آغاز طوفان کافی است و شبی که وزش باد دفترچه‌ی کثیف و به‌هم‌ریخته‌ی نویسنده را ورق می‌زند، چشمانش روی جملاتی از یک صفحه‌ی پراکنده‌ی دفتر میخکوب می‌ماند؛ توی آن صفحه با خط خرچنگ قورباغه‌ی خودش نوشته بود: «تو که از آن کتاب متنفری بهتر نیست نابودش کنی؟» بله دقیقاً بهتر بود تمام آن خزعبلات که به خیال خودش می‌نوشت نابود شوند؛ اما آن لحظه‌ی به‌خصوص همین جمله مثل یک کشیده، تلنگری شد که برای برداشتن اولین قدم لازم است.

و از اینجاست که هیولای قصه‌اش ذره‌ذره جان می‌گیرد و ساخته می‌شود تا جایی که دیگر نمی‌توان تشخیص داد که او در صفحات کتاب حضور دارد یا همین‌الان زیر گوش نویسنده در حال نفس‌کشیدن است. نویسنده می‌داند که دنیا از وحشت پر شده و او باید با این واقعیت کنار بیاید که داستان‌های آبکیِ به‌اصطلاح ترسناکش دیگر پشیزی برای کسی اهمیت ندارد؛ اما دیر شده... و او حالا مخلوق هیولایی‌ست که با دستان خودش به این دنیا فراخوانده است...

این کتاب با طرح سؤالاتی عمیق درباره خلاقیت و مسئولیت‌های نویسنده، خواننده را به چالش می‌کشد. آیا نویسنده، کنترل کاملی بر داستان خود دارد؟ یا زمانی که چیزی را خلق می‌کند، دیگر اختیار آن را از دست می‌دهد؟ کتاب همچنین به موضوع خودشناسی و ترس‌های درونی می‌پردازد و این سؤال را مطرح می‌کند که آیا هیولاهای واقعی، بیرون از ما وجود دارند یا درون خودمان؟

مارکوس سجویک در این کتاب، ادای دینی زیبا به شاهکار مری شلی داستان فرانکشتاین دارد و داستان را با المان‌های کلاسیک گوتیک آمیخته است. او با رویکردی متافیکشنی، مفهوم نویسندگی را از نو بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه آثار ادبی می‌توانند تأثیری پایدار بر نویسندگان و خوانندگان بگذارند. فضای تاریک و مه‌آلود کوه‌های آلپ، حس انزوا و وحشت را به‌خوبی منتقل می‌کند. نثر سجویک شاعرانه و تفکربرانگیز است و ریتم داستان، خواننده را در دنیای ذهنی و روان‌شناختی شخصیت اصلی غرق می‌کند.

نشر پیدایش کتاب هیولاهایی که لایق‌شان هستیم را با ترجمه‌ی فرزین سوری منتشر کرده و در اختیار علاقه‌مندان قرار داده است.

نکوداشت‌های کتاب هیولاهایی که لایق‌شان هستیم

• این رمان با ظرافتی چشمگیر و زیبا نوشته شده و شاید بهتر باشد در جلسه‌ای اتمسفرش این فضای رازآلود را می‌طلبد، خوانده شود. (گاردین)
• بسیار زیبا، هوشمندانه و بی‌نهایت تاریک. (نیکولا دیویس، نویسنده)
• این کتاب به زیبایی نوشته شده و حس ترس را به بهترین شکل ممکن انتقال می‌دهد. (SFX)
• عمیقاً درگیرکننده و به سبک ادبیات گوتیک وحشتناکی ارائه شده است. این کتاب احتمالاً تا به امروز یکی از بهترین کتاب‌هایی است که در این ژانر خوانده‌ام و البته خواندنش را هم برای طرف‌داران این ژانر ضروری می‌دانم. (خبرنامه کودکان Askews)

کتاب هیولاهایی که لایق‌شان هستیم برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب در ژانر فانتزی و ترسناک برای رده‌ی سنی 12 سال به بالا مناسب است. اگر از طرف‌داران داستان‌های گوتیک، فلسفی و روان‌شناختی و وحشت هستید یا شما هم کسی هستید که می‌نویسید و در رؤیای نویسنده شدن می‌سوزید، احتمالاً بتوانید با این کتاب ارتباط تنگاتنگی برقرار کنید. این داستان سراسر مه و احساسات مالیخولیایی و وهم‌آلود است، امیدواریم که از خواندن آن لذت ببرید.

در بخشی از کتاب هیولاهایی که لایق‌شان هستیم می‌خوانیم

قرار است که تمام مدت را به گردش در کوهپایه‌ها و دشت‌ها و قایقرانی در دریاچه بگذرانند؛ اما انفجار آتش‌فشانی در سوی دیگر جهان، برنامه‌هایشان را به هم می‌ریزد و هوا را برای این دست تفریحات نامساعد می‌کند. باران هر روز به قوت بیشتری می‌بارد؛ روز پس از روز را در زندان خانه به دامن شعر و شیرینی و آن کارهای دیگر پناه می‌برند.

ساعت‌ها را به صحبت و غر و قدم‌زدن می‌گذرانند و ایده‌های افسارگسیخته را پرورش می‌دهند و تا لبه‌های انسانیت را ملعبه‌ی بازی‌های فکری‌شان می‌کنند. کتاب می‌خوانند. قصه‌های ارواح را با هم بازخوانی می‌کنند؛ قصه‌های ارواح آلمانی که به فرانسوی ترجمه شده را با هم می‌خوانند.

تا اینکه یک شب لرد بایرون اعلام می‌کند که هر کدام موظف هستند که قصه‌ی ارواحی بنویسند. ابتدا همگی موافقت می‌کنند، ولی پرسی شلی و بایرون خود از همه زودتر از این بازی خسته می‌شوند. شاعرند و ردیف‌کردن جملات داستانی نقطه‌ی قوتشان نیست. کلر نویسنده نیست؛ حتی تلاش هم نمی‌کند چیزی بنویسد. پولیدوری هرچند نویسنده نیست، از تلاش نمی‌ماند. نسخه‌ی اولیه‌ی داستانی را می‌نویسد که بعدها گسترشش داده و تحت نام ومپایر به چاپ می‌رساند. اولین کار بلند داستانی که درمورد آن هیولای نامرده‌ی وحشت‌انگیز نوشته می‌شود. بایرون در نوشته شدن داستان بی‌تأثیر نیست.

می‌ماند مری که اول چیزی به ذهنش نمی‌رسد، چیزی نمی‌نویسد، روزها از پس هم می‌گذرند، تا اینکه در حالتی میان خواب و بیداری، تصویری به ذهنش هجوم می‌آورد از «رهروی راه علوم خفیه‌ی شنیع که در برابر آنچه به‌هم‌دوخته زانو زده است.»

و این‌چنین هیولایی زاده می‌شود.