معرفی و دانلود کتاب هم راز

معرفی کتاب هم راز

خود را برای یک سفر دریایی هیجان‌انگیز آماده کنید. جوزف کنراد، نویسنده‌ی کتاب هم راز، در این اثر داستانیِ کوتاه خود، ما را سوار بر کشتی می‌کند و به قلب اقیانوس می‌برد تا شاهد قصه‌ی کاپیتان تازه‌کاری باشیم که از اعمال و افکار خود مطمئن نیست و همین مسئله، موجب می‌شود دست به انتخاب‌هایی بزند که این سفر را رازآلود و پیچیده می‌کند.

درباره‌ی کتاب هم راز

به‌ محض اینکه شروع به خواندن کتاب هم راز (The Secret Sharer) می‌کنیم، بی‌آنکه متوجه شویم، جوزف کنراد (Joseph Conrad) ما را از ساحل آرام تصورات ساده‌‎ی خود به زندگی و انسان، خارج می‌سازد و بر کشتی‌ای سوار می‌کند که سفرها و ماجراهایش ما را با سویه‌های فلسفی و روان‌شناختی وجود انسان مواجه می‌کند. وی این داستان را بر اساس حادثه‌ای واقعی که در سال 1881 رخ داده، نوشته است. داستان هم راز ابتدا در سال 1910 میلادی، در مجله‌ی هارپر‌ منتشر شد و بعدها در سال 1912، در مجموعه‌ی داستان‌های کوتاه «دریا» به انتشار رسید.

کاپیتان تازه‌کاری که خود را تنها غریبه‌ی روی کشتی‌اش می‌بیند، باید با غربت حاکم بر فضای کشتی کنار بیاید تا اقتدارش را حفظ کند و در حضور دیگران موجه به‌نظر برسد. در شبی تاریک، مردی که ماهیتش برای کاپیتان شبیه به یک معما می‌ماند، شناکنان خود را به کشتی می‌رساند و داستان را پیچیده‌تر می‌کند. او یک مجرم است، اما کاپیتانِ تنهای کتاب هم راز به قلم جوزف کنراد، با او احساس هم‌ذات‌پنداری می‌کند. سرنوشت این کشتی پس از این اتفاق چه می‌شود؟ آیا دیگران نیز حضور این غریبه را به همان نحوی که کاپیتان با آن روبه‌رو شده، احساس می‌کنند؟

جوزف کنراد در این اثر کوتاه و نمادین خود، مانند دیگر آثارش، چالش‌های روان‌شناختی انسانِ قرن‌بیستمی را در تعامل با خودش و دیگری به تصویر کشیده است. کتاب هم راز ما را با دوگانگی‌های شخصیتی خودمان مواجه می‌کند؛ کسی که هستیم و کسی که می‌توانیم باشیم. این داستان تاکنون به دست صاحب‌نظران زیادی مورد نقد و بررسی قرار گرفته و یکی از پربحث‌ترین آثار جوزف کنراد محسوب می‌شود. کتاب هم راز، زمانی خلق شد که نظریات روان‌کاوی، تأثیر زیادی بر فضای فکری جامعه و نویسندگانی چون کنراد گذاشته بود. بنابراین، مطالعه‌ی آن و تحلیل شخصیت‌هایش، می‌تواند ما را با برخی از نگاه‌های استعاری موجود در فضای ادبیات و به‌ویژه در داستان‌های این نویسنده، آشنا کند.

بهاره تقی ‌زاده حمید، با ترجمه‌ی شیوا و هنرمندانه‌ی خود، این اثر را که توسط انتشارات نیماژ منتشر شده، خواندنی‌تر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب هم راز

• عزت، آبرو، وفاداری و خیانت، ازجمله مضامینی هستند که در سرتاسر داستان هم راز تکرار می‌شوند. (ژوسلین بینز)
• کتاب هم راز به قلم جوزف کنراد، یک شاهکار روان‌شناختی است که باید خوانده شود. (لارنس گریور)
• داستان هم راز، نمایشی از مواجهه‌ی انسان است با قسمت تاریک خودش. (ادوارد سعید)

اقتباس‌های سینمایی از کتاب هم راز

• فیلم چهره‌به‌چهره (Face to Face) محصول سال 1952، به کارگردانی جان برام (John Brahm) و برتانی ویندست (Bretaigne Windust) با اقتباس از داستان هم راز به قلم جوزف کنراد ساخته شد. در این فیلم، بازیگران مطرحی چون جیمز میسون به ایفای نقش پرداختند.
• فیلم عاشقانه و هیجان‌انگیز هم راز (Secret Sharer) محصول سال 2014، به کارگردانی پیتر فوداکوفسکی (Peter Fudakowski) نیز که در جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم ملون به نمایش در آمد، با اقتباس از همین اثر ساخته شد.

کتاب هم راز برای چه کسانی مناسب است؟

دوست‌داران داستان‌های روان‌شناختی و همچنین برترین داستان‌های کوتاه تاریخ ادبیات جهان، حتماً از مطالعه‌ی کتاب هم راز، به قلم جوزف کنراد، لذت وافری خواهند برد.

در بخشی از کتاب هم راز می‌خوانیم

کناره‌ی کشتی کمربند ماتی از سایه را بر تلألؤ شیشه‌ای و تیره‌ی دریا ایجاد کرده بود. و من یک‌مرتبه چیزی کشیده و پریده‌رنگ را دیدم که در فاصله‌ی خیلی نزدیک به نردبان شناور بود. پیش‌از آنکه بتوانم حدسی بزنم، پرتویی کم‌رنگ از نوری که به نظر می‌رسید ناگهان از سمت بدن عریان یک مرد بازتابیده، بر بستر آرمیده‌ی آب، گذرا و خاموش چون بازی آذرخش تابستانه در آسمان شب، برای لحظه‌ی کوتاهی به چشمم خورد. نفس‌هایم بریده‌بریده بود و در همان حین و پیشِ چشمان خیره‌ام، یک جفت پا، ران‌هایی کشیده، و کمری عریض و کبود تا گردن را دیدم که با درخششی مُرده‌وار غوطه‌ور بودند. او با یک دستِ غرقه در فرازوفرود ریز امواج، به آخرین پله‌ی نردبان چنگ زده بود. آنچه می‌دیدم همه‌چیز داشت به‌جز سر. لاشه‌ای بی‌سر! سیگار با صدای کم و تِپ‌مانندی که در آن سکون و سکوتِ مطلقِ زیر طاق آسمان به‌وضوح شنیده می‌شد، از شکاف دهانم که از حیرت باز مانده بود، بیرون افتاد.

لحظه‌ای گمان کردم که صورتش را بالا گرفت؛ شمایلی بیضی‌شکل، پریده‌رنگ و مبهم در دلِ سایه‌ی کناره‌ی کشتی. اما حتی آن موقع هم به‌سختی توانستم فُرمِ سرِ مومشکی‌اش را تشخیص دهم. بااین‌حال، همان صحنه هم برای القای وحشت و حسی از انجماد که در تمام سینه‌ام پیچیده و آن را پر کرده بود، کفایت می‌کرد. زمان ابراز تعجب و حیرتِ بیهوده هم نبود. تنها کاری که کردم این بود که از دکَلی کوچک بالا رفتم و تا جایی که می‌توانستم از نرده‌ی کشتی به بیرون خم شدم تا هرچه بهتر بتوانم آن معمایی را که در پهلوی کشتی شناور بود، ببینم. مَرد، مانند شناگری درحال استراحت به نردبان طنابی آویزان شده بود و تلألؤِ آب با هر تکانی اطراف دست‌وپاهایش به بازی درمی‌آمد؛ خود او در آن میان پریده‌رنگ، نقره‌گون، و ماهی‌مانند به نظر می‌رسید.

او درست مثل یک ماهی لال و بی‌صدا باقی مانده بود و هیچ حرکتی برای بیرون‌آمدن از آب انجام نمی‌داد.