معرفی و دانلود کتاب نوشتن در باب روانکاوی

معرفی کتاب نوشتن در باب روانکاوی

کتاب نوشتن در باب روانکاوی نوشته‌ی اما پیتچولی، پی یر لوییجی رُسی و آنتونیو آلبرتو سِمی، مجموعه‌ای است از مقالات که به اشتراکات بین ادبیات و روانکاوی می‌پردازد. این کتاب شامل نظریات چندین روانکاو از سراسر جهان است که هر کدام به شیوه‌ی خاص خودشان اظهارنظر می‌کنند که نوشتن چطور می‌تواند هم ابزاری درمانی باشد و هم ابزاری برای درک روان انسان. نویسندگان در این مقالات به موضوعاتی ازجمله نوشتن به‌مثابه‌ی درمان، دغدغه‌های اخلاقی برای نویسندگان و تکامل متون روانکاوانه می‌پردازند.

درباره‌ی کتاب نوشتن در باب روانکاوی

کتاب نوشتن در باب روانکاوی به قلم اما پیتچولی (Emma Piccioli)، پی‌یر لوییجی رُسی (Pier Luigi Rossi) و آنتونیو آلبرتو سِمی (Antonio Alberto Semi)، مجموعه مقالاتی است تأمل‌برانگیز، راجع‌به ارتباطی که بین روانکاوی و ادبیات وجود دارد. این نویسندگان در کتاب نوشتن در باب روانکاوی (Writing in Psychoanalysis) نظریات روانکاوهای مختلفی را گردآوری کرده‌اند. این روانکاوها در این مورد متفق‌القول هستند که نوشتن علاج درد و راهی برای درک بهتر روان انسان است. کتاب نوشتن در باب روانکاوی مجموعه‌ای کاربردی و درخشان است. این کتاب قصد دارد تا گفتمان و مکالمه میان روانکاوهایی را که نظرات متفاوتی در این زمینه دارند، بهبود و پرورش دهد و خواننده را به تعمق وامی‌دارد.

اما پیتچولی، پی‌یر لوییجی رسی و آنتونیو آلبرتو سمی به موضوعات متفاوتی از جمله گفت‌وگوی تحلیلی تا متنی که منتشر شده، اصول اخلاقی نویسنده‌ها، روانکاوی، نوشتار درمانی و... می‌پردازند. در فصل نوشتار درمانی می‌خوانیم که پاتریک ماهونیِ روانکاو معتقد است روان‌شناسی خودتحلیلی، اساساً نوشتار درمانی بوده و روی پتانسیل درمانیِ نوشتن تأکید داشته است. در بخش اصول اخلاقی برای نویسندگان، چنان‌که از عنوانش مشخص است، می‌خوانیم که دغدغه‌های اخلاقی نویسندگان، به‌ویژه در حوزه‌ی روانکاوی، چه چیزهایی هستند و در فصل مرتبط با تجربیات و تأملات یک خواننده‌ی آثار روانکاوی می‌خوانیم که فاستا پترلا، که خود نیز روانکاو است، نگرش‌های خود را به‌عنوان یک خواننده‌ی متون روانکاوی ارائه می‌دهد و روی چالش‌ها و فرصت‌های خاصی که در حین تفسیر این متون به وجود می‌آید، تعمق می‌کند. او استدلال می‌آورد که تجربیات و سوگیری‌های شخصی می‌تواند روی خوانش و درک فرد از ادبیات روانکاوانه تأثیر بگذارد.

این کتاب در مجموع، رویکردی بین‌رشته‌ای به درک نقش نوشتن در روانکاوی دارد. نویسندگان این اثر، بین روان‌شناسی و نظریه‌ی ادبی پل می‌زنند و نگرش‌های ارزشمندی را در اختیار روانکاوها و پژوهشگران قرار می‌دهند. مجموعه جستارهای گردآوری شده در کتاب نوشتن در باب روانکاوی، همگی روی اهمیت روایت، اخلاق و خلاقیت در روانکاوی تأکید مؤکد دارند. اکنون می‌توانید این کتاب را با ترجمه‌ی مهدیه زارع که به یاری انتشارات راه طلایی چاپ و منتشر شده است، تهیه کنید.

در نکوداشت کتاب نوشتن در باب روانکاوی

• گرچه این کتاب بر عمل نوشتن و روانشناسی آن تمرکز دارد، ولی نگرش‌های تازه و ارزشمندی به نحوه‌ی نظام‌مندشدن ذهن، عملکرد مغز هنگام تنهایی و مشکلات روابط بین فردی نیز دارد. (دکتر اتِل اسپکتِر پرسون)

کتاب نوشتن در باب روانکاوی برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب را به تمام نویسندگان، ویراستاران و اعضای گروه ویرایشی و همچنین روان‌درمانگران و کسانی که به خواندن آثار روانشناسی و روانکاوی علاقه دارند، توصیه می‌کنیم.

در بخشی از کتاب نوشتن در باب روانکاوی می‌خوانیم

می‌دانیم که سبک نوشتار نویسنده تا حدی به تخیلات شخصی او بستگی دارد. اما نوشتن فضایی است برای ابراز خودبزرگ‌بینی نویسنده، چه مشروع (مثلاً ابراز خشم) و چه غیرمشروع. همان‌طور که از نوشته‌های فروید آموخته‌ایم، نثر ادبی و نثر علمی در روانکاوی به شکلی خاص با یکدیگر ‌ترکیب می‌شوند و هر دو تا حدودی ضروری هستند. علم ایده‌آل به دنبال حقیقتی است که خودش را ثابت می‌کند. اما در روانکاوی به‌دلیل ماهیت حدسی آن، دستیابی به چنین علمی ممکن نیست. با توجه به این نکات، کار خواننده بسیار پیچیده است. قضاوت فرد خواننده نباید خیلی شخصی باشد و نباید تحت تأثیر دیدگاه‌های شخصی خودش دربارۀ درمان و تحلیل قرار بگیرد. درکل، هم نویسنده و هم خواننده باید بدانند که مخاطب متن چه کسی است. اگر قرار است مقاله به دست متخصصان یا افراد حاضر در یک حرفۀ بخصوص بیفتد، استفاده از اصطلاحات تخصصی می‌تواند پذیرفته باشد. اما در قبال کسانی که بخشی از این سیستم نیستند (غیرمتخصصان) نیز مسئولیتی وجود دارد. من در نقش نویسنده، همیشه غیرمتخصصان را در نظر می‌گیرم.

در حالت ایده‌آل، یک مقاله باید در سطوح مختلف قابل خواندن باشد چراکه برخی از غیرمتخصصان ممکن است از عدم درک متن عصبانی شوند و برخی دیگر تحت تأثیر ابهام متن قرار بگیرند. همیشه ممکن است کسی پوچی پشت متن را آشکار کند و بگوید پشت چنین ظاهر فریبنده‌ای هیچ محتوای خاص و به‌دردبخوری وجود ندارد. البته بهتر است کسی که چنین انتقادی می‌کند، راه‌حل‌هایی برای حل آن نیز پیشنهاد دهد.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
فصل اول: خیال‌پردازی‌های نویسنده‌ای منزوی
فصل دوم: روانکاوی، نوشتاردرمانی
فصل سوم: از گفت‌وگوی تحلیلی تا متنی که منتشر شد
فصل چهارم: نوشتن در روانکاوی
فصل پنجم: «اصول اخلاقی» برای نویسندگان؟
فصل ششم: تجربیات و تأملات یک «خوانندۀ» روانکاوی
فصل هفتم: ارزیابی متن‌های روانکاوی و سناریوهای غیرواقعی که نوشته‌هایشان به وقوع می‌پیوندد: بررسی‌های یک ویراستار
فصل هشتم: دیدگاه‌های روانکاوانه از واقعیت و سبک‌های نوشتاری