معرفی و دانلود کتاب درس‌های شکسپیر درباره روانکاوی

معرفی کتاب درس‌های شکسپیر درباره روانکاوی

دوروتی تی. گرونز و جروم ام. گرونز در کتاب درس‌های شکسپیر درباره روانکاوی، به اشتراکاتی که نمایشنامه‌های شکسپیر با نظریه‌های روانکاوی دارد، می‌پردازد. نویسندگان این کتاب به این طریق، نگرش‌های جدیدی به رفتار و شرایط بشر را به خوانندگان ارائه می‌کنند. نویسندگان با تحلیل متنیِ دقیق، نظریه‌ی ادبی و روان‌شناختی را به یکدیگر متصل و فضای خالی بین‌شان را پر می‌کنند.

درباره‌ی کتاب درس‌های شکسپیر درباره‌ روانکاوی

دوروتی تی. گرونز و جروم ام. گرونز (Dorothy T. Grunes & Jerome M Grunes) در کتاب درس‌های شکسپیر درباره‌ روانکاوی، از آثار شکسپیر استفاده کرده‌اند تا درک و فهم ما را راجع‌به اینکه انسان بودن چه معنا و مفهومی دارد، گسترش دهند. نویسندگان اثر، در کتاب درس‌های شکسپیر درباره‌ی روانکاوی (What Shakespeare Teaches Us About Psychoanalysis) با بررسی موشکافانه‌ی آثار شکسپیر همچون اتللو، تاجر ونیزی، رومئو و ژولیت، ژولیوس سزار، تیتوس آندرونیکوس و شاه لیر، نگرش خواننده را به رفتار، احساسات و شرایط بشر از نقطه‌نظر روانکاوی تغییر می‌دهد. دوروتی تی. گرونز و جروم ام. گرونز همچنین از این طریق مفاهیم روان‌شناختی را واکاوی کرده و چشم‌انداز منحصربه‌فردی را در ارتباط با روان انسان فراهم می‌آورد.

نویسندگان کتاب درس‌های شکسپیر درباره‌ روانکاوی، شخصیت‌ها و روایت نمایشنامه‌های مذکور شکسپیر را با دقت واکاوی کرده و بررسی می‌کنند که چطور روی جنبه‌های رفتاری، احساسی و شرایط روحی بشر اثر می‌گذارند. با وارسی این آثار، این دو نویسنده نشان می‌دهند که درک و فهم شکسپیر از روان انسان چقدر با نظریه‌ی روان‌شناختی همخوانی دارد. این کتاب به‌گونه‌ای است که پژوهشگران ادبی و روانکاوها می‌توانند به یک اندازه از آن بهره بجویند. رویکرد بین‌رشته‌ای که در این اثر وجود دارد، نه‌تنها درک ما از آثار شکسپیر را بیشتر می‌کند، بلکه چشم‌اندازهای ارزشمندی برای آن‌هایی که به رفتار و ذهن بشر علاقه‌مندند، به ارمغان می‌آورد. این کتاب اکنون با ترجمه‌ی نسرین دورقی‌زاده که به همت انتشارات راه طلایی چاپ و منتشر شده، در اختیار شما دوستداران به آثار شکسپیر و حوزه‌ی روانکاوی قرار گرفته است.

نکوداشت‌های کتاب درس‌های شکسپیر درباره‌ روانکاوی

• دوروتی تی. گرونز و جروم ام. گرونز به خوبی توانسته‌اند تمام نگرش‌های روانکاوی را روی آثار نمایشنامه‌نویس بزرگ، ویلیام شکسپیر، پیاده کنند. بدون اینکه باعث شوند، آثارش ساده جلوه کند. (دکتر آرنولد گولدبرگ، نویسنده)
• دوروتی تی. گرونز و جروم ام. گرونز خودشان را کاملاً‌ وقت نوشتن این اثر کرده‌اند و ایده‌های تأمل برانگیز بسیاری راجع‌به مفاهیم ادبی و روانشناختی را در کتابشان آورده‌اند. (دیوید بوینگتون، ویراستار کتاب آثار کامل شکسپیر)

کتاب درس‌های شکسپیر درباره‌ روانکاوی برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب هم به افرادی که به نقد ادبی و نقد روانکاوانه و نمایشنامه علاقه دارند، خصوصاً به آثار ویلیام شکسپیر، قویاً توصیه می‌شود و نیز به آن‌هایی که به روانکاوی و مفاهیم آن علاقه دارند.

در بخشی از کتاب درس‌های شکسپیر درباره روانکاوی می‌خوانیم

راتر از خوب و بد، ما بر شرارت یاگو تمرکز کرده‌ایم. او قهرمان واقعی است. مونولوگ‌های او چندین‌برابر مونولوگ‌های اتللوست و او در بیشتر نمایشنامه روی صحنه است. به همان اندازه که ضدقهرمان است، با هوش و زبان والای خود و نشاطی که در مدیریت توطئه‌های فراوانش دارد، ما را مجذوب خود می‌کند. او حتی پس از افشا شدن رازش نزد اتللو، ویژگی قهرمان‌گونۀ خود را حفظ می‌کند. او از خود دفاع نخواهد کرد. جملۀ «من همانم‌ که هستم» به‌وضوح خودفریبی است. اگر او و ما زمان بیشتری داشتیم، اعمالش ادامه می‌یافت، زیرا از بازی با حسادت اتللو و تقوای دزدمونا پشیمان نیست. او نه فرشته‌ای است که مانند شیطان سقوط کرده باشد و نه هرگز از دردهای جهنم رنج خواهد برد. او بازیگر است. فاوست یوهان ولفگانگ فون گوته صرفاً می‌خواهد جوان و زبردست باشد و از مهار روشنفکری رهایی یابد. اینکه مارگارت باکره‌ای بافضیلت و مقدس بود، دغدغۀ او نبود. او می‌توانست به همین راحتی با دیگری فسق کند. یاگو فضیلت را می‌بیند و چون هست به آن حمله می‌کند. او با دوگانگی قربانیان خود بازی می‌کند و قدرت فرضی آن‌ها را به نقص شخصیت تبدیل می‌کند.

او در نمایشنامه تنها کسی است که اصل و نسب ندارد. مور از آفریقا، دزدمونا از ونیز و کاسیو از فلورانس آمده‌اند، اما یاگو از کجا سر برآورده است؟ در آغاز، به نظر می‌رسد حسادت او نسبت به کاسیو او را در سفری برای انتقام تهییج کرده است، اما وقتی خود اتللو در معرض دید قرار می‌گیرد، این موضوع از بین می‌رود. یاگو به‌سرعت شک به خود در مور را تشخیص می‌دهد و به آن یورش می‌برد و انسان خودساخته را نابود می‌کند. زیرا اتللو جنگجو و عاشق، برده و ارباب است. یاگو آدمی بدسگال و مایۀ دردسر است که دبلیو اچ. اودن از او با تعبیر «جوکر عملی» یاد می‌کند (اودن، 1962، ص246). بااین‌حال او نه کمیک است و نه تراژیک. یاگو شخصیتی است که هرگز در درام یونان و روم باستان ظاهر نشده بود. در چارچوب این تراژدی انتقام‌جویانه، چگونه می‌توان حضور امیلیا را توضیح داد؟ درحالی‌که او به‌کلی هرزه است، برخلاف اتللو، به نظر می‌رسد نفس آرمانی خود را در دزدمونا حفظ کرده است (فروید، 1914c، ص67-102)

فهرست مطالب کتاب

دربارۀ نویسندگان
‌پیشگفتار نویسندگان
مقدمه: سخنی درباب نمایشنامه و روانکاوی
فصل اول: متافیزیک و متاروانشناسی شر در اتللو
فصل دوم: مادران در شکسپیر، غایب و حاضر
فصل سوم: استتار و انکار در تاجر ونیزی و رومئو و ژولیت
فصل چهارم: تصورات خود در ژولیوس سزار
فصل پنجم: جنون و مرگ خود در تیتوس آندرونیکوس
فصل ششم: آیندۀ یک توهم‌گرا
فصل هفتم: آموزه‌های شکسپیر درباب والدین سالخورده و فرزندان بالغشان در شاه لیر
خاتمه
منابع