معرفی و دانلود کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888

معرفی کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888

کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888 رمانی تاریخی برای مخاطب کودک و نوجوان است که توسط لارن تارشیس نوشته شده. در این کتاب، ما با جان هِیلِ 11 ساله آشنا می‌شویم که برای پیدا کردن خواهرش مجبور می‌شود در کولاکِ شدید از خانه بیرون بزند و به‌دنبال او بگردد. این کتاب یکی از عناوین مجموعه‌ی من زنده ماندم است.

درباره‌ی کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888

در تاریخ 12 ژانویه‌ی سال 1888، برف و بوران پیش‌بینی‌نشده و سهمگینی، آمریکا را در برگرفت. علت اصلی خطرناک بودن این برف و بوران این بود که در روزی نسبتاً گرم اتفاق افتاد و بسیاری از مردم آمادگی مقابله با آن را نداشتند. کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888 (I Survived the Children's Blizzard 1888) به این کولاکِ خطرناک که یکی از مرگبارترین حوادث طبیعی در آمریکا بوده است می‌پردازد.

داستان کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888، حول پسربچه‌ی 11 ساله‌ای به نام جان هیل شکل گرفته است. جان به همراه خانواده‌اش اخیراً از شهر شیکاگو به ایالت داکوتا آمده‌اند و این پسربچه‌ی 11 ساله که به زندگی در روستا و مزرعه عادت ندارد، هنوز هم نتوانسته دوستان زیادی پیدا کند. اما مواجهه‌ی این پسربچه با یک مارِ زنگی، باعث می‌شود بین بچه‌ها محبوبیت پیدا کند و بتواند با پیتر، اِسوِن و رکس دوست شود.

چرخش دراماتیک کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888، زمانی اتفاق می‌افتد که در یک روز نسبتاً گرم و بدون هیچ هشدار قبلی، برف و بورانِ شدیدی ناحیه‌ی زندگی جان را در بر می‌گیرد. این کولاک شدید که بعدها، «کولاک کودکان» نام گرفت منجر به باریدن بیش از 3 متر برف می‌شود و جان و دوستانش در مدرسه محبوس شوند. در همین زمان است که جان متوجه می‌شود، خواهرِ کوچک‌ترش قبل از شدت گرفتن برف و بوران برای بازی بیرون رفته بود. جان مجبور می‌شود برای پیدا کردن خواهرش مدرسه را ترک کند و واردِ کولاک سرد و خطرناکِ بیرون شود.

نویسنده‌ی کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888، لارن تارشیس (Lauren Tarshis)، کتاب را با زبانی ساده نوشته و به‌ خوبی توانسته ترس‌ها و اضطراب‌هایی که جان هیل تجربه می‌کند را برای خواننده تصویر کند. او در انتها و پس از پایان داستان، فصلی را به پرسش و پاسخ‌های مرتبط با این کولاکِ مرگبار اختصاص داده تا مخاطب اطلاعات بیشتری در این باره کسب کند.

کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888 که تصویرگری آن را اسکات داوسن برعهده داشته، توسط مریم رئیسی ترجمه شده و انتشارات پرتقال آن را منتشر کرده است.

درباره‌ی مجموعه‌ی من زنده ماندم

من زنده ماندم (I Survived) در حقیقت یک مجموعه‌داستان درباره‌ی کودکان و نوجوانانی است که از حوادث مختلف جان سالم به در برده‌اند. اولین مجلد این مجموعه (کشتی تایتانیک، 1912) در سال 2010 منتشر شد و خوانندگان زیادی در سراسر دنیا پیدا کرد. نویسنده در هر یک از کتاب‌های این مجموعه یکی از عجیب‌ترین و تلخ‌ترین حوادث تاریخی را توصیف می‌کند و با این کار شما را با زوایای دیگری از تاریخ آشنا می‌سازد.

نکوداشت‌های کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888

• این داستان از آغاز تا پایان، سرشار از هیجان است. (The Children’s Book Review)
• داستان و شخصیت‌های این کتاب، یک سفرِ داستانی رضایت‌بخش را برای خواننده در پی خواهند داشت. (Publishers Weekly)
• با اینکه این کتاب اختصاصاً برای پسربچه‌ها نوشته نشده، کاملاً آن‌ها را راضی خواهد کرد. (Common Sense Media)
• ماجراهای جان، پسربچه‌هایی که به طنز، جوک و صحنه‌های اکشن علاقه‌مند هستند را به خود جذب خواهد کرد. (Kirkus Reviews)
• این کتاب، به مخاطب در مورد خانه‌های چمنی، زندگی پیشگامان آمریکایی و دشواری‌های کشاورزی ناشی از حمله‌ی ملخ‌ها نکات فراوانی را آموزش خواهد داد. (Historical Novel Society)

کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888 برای چه کسانی مناسب است؟

مخاطبین اصلی کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888 کودکان و نوجوانانی هستند که به داستان‌های ماجراجویانه و داستان‌های تاریخی علاقه‌مند هستند. از طرف دیگر، کودکان و نوجوانانی که به داستان‌هایی که از واقعیت الهام گرفته شده‌اند علاقه دارند نیز از خواندن این کتاب لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب من زنده ماندم: کولاک، 1888 می‌خوانیم

فِرَنی، خواهر کوچک‌تر جان، ناپدید شده بود.

جان و فرنی در راه مدرسه بودند. نیمی از مسیر پنج‌کیلومتری مزرعه تا مدرسه را پیاده رفته بودند. رد قدیمی چرخ‌های گاری را که از میان علف‌های طلایی بلند میان‌بر زده بود، دنبال می‌کردند.

فرنی پنج‌ساله بپربپرکنان جلوتر می‌رفت. جان حواسش به موهای طلایی بافته‌شده‌ی خواهرش بود که مثل دو بال زردرنگ پرنده‌ای شادمان بالا و پایین می‌شدند. ناگهان فرنی از دیدش خارج شد.

جان سرعتش را زیاد کرد و دوروبر را گشت. سخت می‌شد میان علف‌ها را دید؛ آن‌قدر بلند بودند که گردن جان را قلقلک می‌دادند. اگر اسب تک‌شاخی آنجا روی دو پایش هم بلند می‌شد، جان نمی‌توانست ببیندش.

داد زد: «فرنی! کجایی؟»

باد فِشی کرد و علف‌ها جنبیدند.

هیچ خبری از فرنی نبود.

جان آه کشید. لابد خواهرش دوباره مشغول بازی محبوبش بود، یعنی قایم‌باشک. هروقت جای مناسبی برای مخفی شدن پیدا می‌کرد، همان‌جا می‌نشست و دیگر تکان نمی‌خورد.