معرفی و دانلود کتاب مشعلی بر فراز خاموشی‌ها

معرفی کتاب مشعلی بر فراز خاموشی‌ها

کتاب مشعلی بر فراز خاموشی‌ها نوشته‌ی مریم غیاثی فراهانی، داستان عاشقانه و دلنشینی است که با بیانی ساده و روان شما را مجذوب خود خواهد کرد.

در بخشی از کتاب مشعلی بر فراز خاموشی‌ها می‌خوانیم:

در این هوای نسبتاً سرد باد سردی می‌وزد. حال عجیبی دارم به مسافت خانه تا این‌جا که فکر می‌کنم، گویی در خود فرو می‌ریزم. در عین ناتوانی در خاموشی به جای قلم مشعلی در دستانم است با شعله‌ای به اندازه نور یک شمع بر دفتر خاطرات که من را با خود به سفر در گذشته بسیار دور می‌برد.

سال 1946 در کافه مولن یک شب سرد زمستانی مردی با قدی بلند، موهایی خرمایی پیراهنی سفید و شلواری مشکی که کمربند قرمز پهنی روی آن بسته مشغول نواختن ویلون است. اهل اسپانیاست که با مهارتی خاص می‌نوازد. کنار سن دور یک میز چهار نفر مشغول گپ ‌زدن هستند. سالن به رنگ‌ قرمز است و شمع‌های روشن روی میزهای سالن سوسو می‌زنند گویی با صدای ویلون مشغول رقص آتش هستند.

صدای مرد جوانی که بر سر همان میز شنیده می‌شود که می‌گوید: عمو جان خیلی متشکرم که من را به این‌جا آوردید. مطمئناً شب خوبی خواهیم داشت.

جناب سرهنگ مردی بسیار موقر و شیک‌ پوش است که موهای اطراف گوشش سفید شده است، با صدای آرام در جواب ایمانو می‌گوید: امشب هم شبی است! امیدوارم به تو، همسرت و دوستم خوش بگذرد. خوب بگو ایمانو فعلاً که قصد برگشت نداری؟

ایمانو در جواب به عمویش می‌گوید: تا بیستم ژانویه در این‌جا می‌مانم و از وجود شما و زن عمو جان لذت می‌برم و شاید بتوانم پس از اخذ مدرک دکترا به اینجا بیایم و همین جا مشغول کار شوم. ‌

گارسن به میز نزدیک می‌شود و می‌گوید: دستور غذا می‌دهید؟

صحبت ایمانو قطع می‌شود و همگی به منوی غذا نگاه می‌کنند. مرد ویلون‌زن این بار با صدای بلند‌تر و با همراهی ارکستر آهنگ رقص آتش را می‌نوازد. صدای کف‌زدن سالن را به حد انفجار می‌رساند که ناگهان زنی که رهبر گروه هنرمندان اسپانیایی است با قدی بلند، گیسوانی مشکی و لباسی به رنگ قرمز با چین‌های متعدد و تزئین تور مشکی، با چشمانی درشت هم‌چون دو قطعه بر چهره او که نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند روی سن می‌آید و به خود، برادرش لوموندو و گروه به زبان اسپانیایی خود را ماریا دِستودِ خوزه می‌نامد. با آهنگی پرشور غوغائی به راه می‌اندازند حجم که روح و شعف این صحنه است بزرگ‌تر از محیط کافه مولن است. گویی سرنوشت بازی خود را شروع کرده است. زن به میز جناب سرهنگ نزدیک می‌شود، ایمانو که در دل غوغایی شورانگیز دارد به احترام نیم‌خیز می‌شود و با چشمانی نافذ و مملو از شعف به چشمان زن می‌نگرد و زن هم از گلدان روی میز گلی برداشته به ایمانو می‌دهد. عمو لبخندی می‌زند و می‌گوید: ایمانو مثل اینکه از تو خوشش آمده است. ایمانو خجالت می‌کشد و سرش را پایین می‌اندازد گروه رقصان می‌آیند و ماریا که رهبرگروه است در بین دیگران چون گوهری ‌شب‌تاب می‌درخشد.