معرفی و دانلود کتاب مشت به هوا

معرفی کتاب مشت به هوا

جو، برایان و فیلیسیتی، سه شخصیت اصلی کتاب مشت به هوا هر کدام در شرایط اجتماعی، زندگی شخصی و اوضاع روحی متفاوتی به سر می‌برند و به سبب تنها نقطه اشتراکی که با یکدیگر دارند در یک بیمارستان کنار هم جمع شده‌اند: آن‌ها هر سه در حال مرگ هستند و تلاش می‌کنند همراه با عزیزان و خانواده‌هایشان معنا و نتیجه‌ی این حقیقت را درک کنند و بپذیرند. این نمایشنامه که به قلم مایکل ایوان کریستوفر نوشته شده در سال 1977 برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر شد.

درباره‌ی کتاب مشت به هوا

کتاب مشت به هوا (The Shadow Box) یکی از شناخته‌شده‌ترین نمایشنامه‌های معاصر است که مورد ستایش‌های فراوانی قرار گرفته و جوایز و افتخارات بسیاری را از آن خود کرده است. مایکل ایوان کریستوفر (Michael Cristofer) در این اثر سه بیمار در حال احتضار و عزیزانی که با پذیرش مرگ ایشان دست و پنجه نرم می‌کنند را در حیاط بیمارستان گرد آورده و مخاطب را در فاصله‌ی بیست و چهار ساعتی که ایشان بی هیچ سلاح و دفاعی در مقابل مرگ سینه سپر می‌کنند با آن‌ها همراه می‌کند.

جو اولین شخصیتی است که با او مواجه می‌شویم، مردی تقریباً میانسال و همسر و پدری دوست‌داشتنی و محترم، که در انتظار رسیدن خانواده‌اش است. به‌سرعت متوجه می‌شویم که جو ماه‌هاست خانواده‌اش را ندیده و حالا برای دیدن همسرش مگی و پسرش استیو بی‌صبری می‌کند. با رسیدن مگی و استیو متوجه می‌شویم مگی از ورود به کلبه امتناع می‌کند و جای شکی باقی نمی‌ماند که هنوز برای پذیرش مرگ همسرش به هیچ عنوان آمادگی ندارد.

در مرحله‌ی بعدی با برایان آشنا می‌شویم؛ مرد میانسال نسبتاً باهوشی که می‌دانیم به نوشتن، حرف زدن و ریاضیات علاقه دارد و همراه با دوست نزدیکش مارک در این کلبه مستقر شده. چیزی نمی‌گذرد که بورلی، همسر سابق برایان وارد می‌شود و بلافاصله متوجه می‌شویم با زنی عجیب و غریب و سرکش مواجهیم. در طی مکالمه‌ای که بین مارک و بورلی در بدو ورودش اتفاق می‌افتد حقایق و جزئیات دیگری روشن می‌شود که ما را با شخصیت‌ها و رابطه‌ی پیچیده و مبهمشان با برایان بیشتر آشنا می‌کند. مثل اینکه بورلی با شخصیت بی‌پروا، ظاهر شلخته و ناجور، و رفتار آشفته و بیخیالش مثل بمب ساعتی‌ای است که از فاجعه‌ای در حال نزدیک شدن خبر می‌دهد و رابطه‌ی مارک و برایان ظاهراً عمیق‌تر و عاشقانه‌تر از چیزی است که در نگاه اول به‌نظر می‌رسد.

سومین و آخرین بیماری که با او آشنا می‌شویم فیلیسیتی است؛ زن مسن و به‌شدت خشمگینی که از آغاز کار با ابراز بی‌اعتمادی‌اش نسبت به دکترها از همکاری با مصاحبه‌گر امتناع می‌کند. فیلیستی همراه با دخترش اگنس اینجاست و تنها چیزی که می‌خواهد درباره‌اش صحبت کند دختر دیگرش کلر است که الان همراهش نیست. فیلیسیتی که با گفتار هذیان‌زده و آشفته‌اش تنها ابراز نارضایتی و خشم می‌کند، به‌وضوح هنوز در پذیرش و درک موقعیت خود موفق نبوده و با وجود از دست دادن عمده‌ی قدرت ذهنی‌اش و البته امتناعش از همکاری با دکترها و مصاحبه‌گر به‌سختی می‌توان چیزی که در ذهنش می‌گذرد را درک کرد.

با پیش رفتن روایت کتاب مشت به هوا، همراه با شخصیت‌ها در مسیری که ایشان از خشم و انکار آغاز کرده و به مقصد پذیرش و امید طی می‌کنند همراه می‌شویم و چهره‌های مختلفی که مرگ از خود نمایش می‌دهد را به نظاره می‌نشینیم. چیزی نمی‌گذرد که می‌فهمیم سرنوشت محتوم، فاجعه‌ی در حال نزدیکی، و رنج و عذاب حقیقی، در واقع نه در انتظار بیماران در حال احتضار، که در انتظار عزیزانی است که باید پس از ایشان این سوگ را در آغوش بگیرند؛ و در نهایت در اوج ناامیدی و استیصال، همراه با ایشان در آستانه‌ی دریچه‌ی امیدی که از دل سیاهی سر بیرون می‌آورد می‌ایستیم.

کتاب مشت به هوا با ترجمه‌ی پریسا رستمی بالان و چاپ نشر کتاب دیدآور در اختیار مخاطبان فارسی زبان قرار گرفته است.

جوایز و افتخارات کتاب مشت به هوا

• برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر سال 1977؛
• برنده‌ی جایزه‌ی بهترین نمایشنامه‌ی تونی سال 1977.

اقتباس‌های سینمایی و نمایشی از کتاب مشت به هوا

فیلم تلویزیونی مشت به هوا (The Shadow Box,1980) توسط پل نیومن کارگردانی و تولید شد و نامزد سه جایزه‌ی امی و یک جایزه‌ی گلدن گلوب در بخش‌های کارگردانی، بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه شد.

کتاب مشت به هوا برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی کتاب مشت به هوا را به تمام علاقه‌مندان ادبیات نمایشی، بازیگران و کارگردانان پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب مشت به هوا می‌خوانیم

استیو گیتارش را برمی‌دارد و به‌سمت در کلبه می‌رود. بعد برمی‌گردد و به مگی نگاه می‌کند. بعد به جو می‌گوید...

استیو. خیلی چیزها هست که باید بهت بگم. می‌تونیم باهم حرف بزنیم مگه نه؟ نمی‌خوام نگرانت کنم ولی باید بدونی که... خیلی... خب می‌تونیم باهم حرف بزنیم مگه نه؟
جو. حتماً، بابایی.

استیو می‌رود تو. جو به مگی نگاه می‌کند، نمی‌داند چه اتفاقی برای مگی افتاده است.

مگی؟
مگی. من بهش نگفتم.
جو. چی؟
مگی. [همچنان صورتش را از او برگردانده است.] بهش نگفتم. به استیفن. بهش نگفتم...
جو. اوه! نه. نه، مگی. تو چت شده؟
مگی. نتونستم.
جو. اون نمی‌دونه؟
مگی سرش را به نشانه‌ی «نه» تکان می‌دهد.
چی فکر می‌کنه؟ فکر می‌کنه من با شما برمی‌گردم خونه؟ مگی؟ چرا بهش نگفتی؟
مگی. نتونستم.
جو. چرا نتوستی؟
مگی. چون... حقیقت نداره. حقیقت نداره. حقیقت نداره...

از کلبه روی برمی‌گرداند. جو حیرت‌زده است. روی پله‌های ایوان می‌نشیند و سرش را روی دستانش می‌گذارد.