معرفی و دانلود کتاب صالحان

معرفی کتاب صالحان

کتاب صالحان نوشته آلبر کامو، نمایش‌نامه‌ای درباره یک گروه تروریستی است که قصد ترور عموی تزار را دارند اما یک اتفاق جلوی این هدفشان را می‌گیرد و اعضای گروه با هم درگیر می‌شوند.

آلبر کامو (Albert Camus) در نمایش‌نامه صالحان (The Just Assassins) به بررسی یک واقعه تاریخی در روسیه تزاری می‌پردازد که طی آن شاخه نظامی حزب سوسیالیست انقلابی، درصدد ترور دوک بزرگ «سرژ» برآمده است.

داستان در پنج پرده روایت می‌شود و تمامی شخصیت‌های نمایش‌نامه واقعی هستند. کامو به عمد نام هیچ‌یک از افراد را تغییر نداده است به‌جز استپان که شخصیتی خیالی است و می‌تواند بیانگر دیدگاه کامو نسبت به اتحاد جماهیر شوروی باشد. شخصیت استپان در این کتاب نماد بلشویک‌هاست.

شخصیت دیگر داستان، شاعری خندان و بمب‌انداز است که کالیایف نام دارد. او پس از اخراج شدن از دانشگاه، با زندان و تبعید مواجه می‌شود و اینجاست که با گروه‌های ضد حکومت آشنا شده و فعالیت‌های تبلیغاتی را آغاز می‌کند، سپس به عضویت شاخه ترور درمی‌آید. او که در باور خود آمادگی کامل برای انجام مأموریتش را دارد در لحظه آخر متوجه حضور دو کودک، همراه دوک می‌شود و از اقدام به ترور دست می‌کشد و اینجاست که پیام اصلی داستان یعنی پاسخ به سوال فلسفی «آیا هدف وسیله را توجیه می‌کند؟» نمایان می‌شود.

کالیایف از طرفی قتل کودکان را عملی خلاف شرف انسانی قلمداد می‌کند و از سویی دیگر به دلیل عشق عمیق به سازمان، حاضر است در صورت تأکید سازمان آن را انجام دهد به شرطی که هم‌زمان خودش هم کشته شود تا بار گناه قتل را حتی لحظه‌ای به دوش نکشد. دورا دولبوف، بوریس اننکوف، ایوان کالیایف، الکسی ووآنوف و استپان فدوروف نام‌های شخصیت‌های اصلی این نمایش‌نامه‌اند.

صالحان حول محور گفتگوها و تصمیم‌گیری‌های این گروه تروریستی کوچک می‌چرخد. مضمون این نمایش‌نامه بیشتر اخلاقی و کمی هم سیاسی است. این نمایش‌نامه با حال‌وهوایی پرشور و قهرمانانه شروع می‌شود و در فضایی پرآشوب و سرشار از ابهام و تردید به پایان می‌رسد.

این کتاب به معضل تراژیک انسانی که گلوی تروریست‌ها را می‌گیرد به صورت درام پرداخته است. اعمال تروریست‌ها از یک سو از تنفرشان نسبت به بی‌عدالتی اجتماعی ناشی می‌شود و از سوی دیگر از ناامیدی‌شان از ساختار قدرت برای حل معضلات سرچشمه می‌گیرد.

کامو دلیل تغییر ندادن نام شخصیت‌های داستان را احترام و ستایش شخصیت‌هایی عنوان کرده که هنگام ناپسندترین اعمال باز هم نمی‌توانستند به صدای دل و قلبشان بی‌توجه باشند.

عنوان «صالحان» یا «عادل‌ها» یا «راستان» از یک روایت عبری گرفته شده، طبق این روایت، در هر نسل 36 نفر به دنیا می‌آیند که تمام رنج دنیا را متحمل می‌شوند تا دنیا را از زشتی‌ها در امان و محفوظ نگه دارند و جان خود را در این راه فدا می‌کنند. در زبان فرانسوی به آن‌ها Les Justes و در انگلیسی The Just یا Just Men می‌گویند.

با آلبر کامو بیشتر آشنا شویم:

آلبر کامو فیلسوف، نویسنده و روزنامه‌نگار فرانسوی در هفتم نوامبر سال 1913 متولد شد. او یکی از نویسندگان برجسته قرن بیستم و آفریننده کتاب معروف بیگانه و مقاله افسانه سیزیف است.

کامو در سال 1957 به دلیل آثار مهمی که در ادبیات خلق کرده و به روشنی به مشکلات وجدان بشری عصر امروز پرداخته بود، جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. او یکی از اندیشمندان مکتب اگزیستانسیالیسم به شمار می‌رفت، با این حال خود همواره این عنوان را رد می‌کرد. کامو نیز همانند نیچه جهان و بی‌عدالتی‌های موجود در آن را نمی‌پذیرفت چرا که چنین وضعیتی را نفی انسانیت می‌دانست.

او در سال 1943 سردبیری نشریه کمبت را پذیرفت و در همین سال کامو و سارتر اولین بار در آخرین تمرین نمایش مگس‌ها به کارگردانی سارتر یکدیگر را دیدند. بعد از جنگ جهانی اول کامو به کافه فلور در بلوار سن‌ژرمن رفت‌وآمد می‌کرد و با سارتر و دیگر روشن‌فکران فرانسوی هم‌نشین بود. او مدتی به آمریکا رفت و در آن‌جا به چندین سخنرانی درباره تفکرات اندیشمندان فرانسوی پرداخت.

آلبر کامو در چهارم ژانویه 1960 در 47 سالگی بر اثر تصادف در شهر ویل‌بلویل درگذشت. از دیگر آثار او می‌توان به بیگانه، طاعون، سقوط، مرگ خوش، کالیگولا، سوءتفاهم، تسخیرشدگان، حکومت نظامی و... اشاره کرد.

در بخشی از کتاب صالحان می‌خوانیم:

دورا: (محکم جلو مى‌آید) بنشین و تعریف کن.
استپان: به چه درد مى‌خورد!
دورا: همه چیز را تعریف کن. من حق دارم بدانم. من از تو مى‌خواهم که تعریف کنى. مو به مو!
استپان: نمى‌توانم. از آن گذشته، حالا دیگر باید برویم.
دورا: نه، تو مجبورى بگویى. کى به او خبر دادند؟
استپان: ساعت ده شب.
دورا: کى به دارش زدند؟
استپان: ساعت دو بعد از نصف شب.
دورا: و مدت چهار ساعت منتظر بود؟
استپان: آره، بدون اینکه یک کلمه حرف بزند. بعدش همه چیز به سرعت انجام شد. حالا دیگر تمام شده.
دورا: چهار ساعت، بدون حرف زدن؟ کمى صبر کن. چه لباسى به تن داشت؟ نیم‌تنه‌اش را پوشیده بود؟
استپان: نه، سر تا پا سیاه پوشیده بود. هیچ بالاپوشى نداشت! یک کلاه سیاه هم سرش بود.
دورا: هوا چطورى بود؟
استپان: شب سیاهى بود. برف کثیفى باریده بود. باران هم برف را تبدیل به گل چسبناکى کرده بود.
دورا: او مى‌لرزید؟
استپان: نه.

فهرست مطالب کتاب

پرده اول: خانه تروریست‌ها بامداد
پرده دوم: فردا شب، در همان محل
پرده سوم: همان‌جا، همان ساعت، دو روز بعد
پرده چهارم: سلولى در برج پوکاچف، در زندان بوتیرکى، بامداد
پرده پنجم: یک خانه دیگر، ولى با همان سبک، بعد از یک هفته، شب