معرفی و دانلود کتاب زیرخاکی

معرفی کتاب زیرخاکی

دقیقا از لحظه‌ای که جنگ به پایان می‌رسد، سختی‌های جدید خودشان را نشان می‌دهند و جای خالی رفتگان، بیشتر توی ذوق می‌زند. کتاب زیرخاکی نوشته مجید قیصری داستان‌هایی کوتاه با محوریت مقاومت و جبهه را در برمی‌گیرد و نگاهی تازه و متفاوت به زندگی و چالش‌های پس از جنگ دارد. خواندن این کتاب شما را در مقابل یک دیدگاه بی‌طرفانه نسبت به جنگ میان ایران و عراق قرار می‌دهد و روایتی نو از ابعاد پنهان‌مانده‌ی این جنگ است!

درباره‌ی کتاب زیرخاکی

جنگ یکی از سخت‌ترین رخدادهایی است که همه چیز را تغییر می‌دهد. لحظه‌به‌لحظه زندگی آدم‌ها را دگرگون می‌کند و سرنوشت آن‌ها را به اتفاقاتی گره می‌زند که گاهی باور کردنشان دشوار است!

جنگ هشت‌ساله‌ی ایران و عراق هم از این قاعده مستثنی نبود و همچنان هم آدم‌هایی وجود دارند که زندگی‌شان به‌واسطه‌ی این جنگ نابرابر دستخوش تغییر شده است. در این میان مردم جنوب کشور و به‌ویژه اهالی خرمشهر، بیش از دیگران آسیب دیده‌اند.

روایت‌ها، داستان‌ها و قصه‌هایی که از دل روزهای جنگ و جبهه بیرون می‌آیند، شرح رشادت‌ها و دلاوری‌هایی هستند که آدم‌ها در جایگاه و شرایط گوناگون به خرج داده‌اند و نتیجه آن، پیروزی شیرینی‌ست که تا به امروز باقی مانده است.

کتاب زیر خاکی یک مجموعه داستان خواندنی با موضوع جنگ و جبهه است که مجید قیصری آن را به رشته تحریر درآورده و شما را با خود به روزهای پس از جنگ هشت‌ساله‌ی ایران می‌برد. 8 داستان کوتاهی را که در زیر خاکی می‌خوانید با نام‌های «پاپوش»، «زیر خاکی»، «بلابل»، «نیسان»، «جیرجیرک»، «باغبان»، «درخت کلاغ» و «ایستگاه هفت» و در سال 1389 منتشر شده‌اند و قصه‌های ماندگاری را از دل روزهای سخت و خاکستری دوران جنگ در مقابل شما قرار می‌دهند.

قیصری در این کتاب روایتگر بی‌طرف زندگی مردم عادی است که تازه پس از جنگ مشکلات و گرفتاری‌هایشان آغاز می‌شود. مردمی که شاید هیچگاه دیده نشدند و کسی مدال افتخار و قهرمانی را به گردنشان نیاویخته، اما اگر کمی بیشتر درون زندگی‌شان غرق شوید،‌ می‌توانید شاهد دلاوری‌های قهرمانانه‌شان باشید.

با انتخاب این کتاب خودتان را به خواندن روایت‌های تازه و متفاوتی از جنگ و بروز آسیب‌های بی‌شمار روحی، روانی،‌ جسمانی،‌ مالی و ... مهمان می‌کنید و از آن لذت خواهید برد.

کتاب زیرخاکی برای چه کسانی مناسب است؟

همه کسانی که به ادبیات دفاع مقدس علاقه‌مندند، از خواندن این مجموعه داستان کوتاه لذت می‌برند.

با مجید قیصری بیشتر آشنا شویم

یکی از نویسندگان نام‌آشنای ادبیات دفاع مقدس و جبهه،‌ مجید قیصری است که با نگارش کتاب‌های ادبیات مقاومت شناخته می‌شود و به گفته‌ی خودش، اگر به جبهه نرفته بود،‌ نویسنده نمی‌شد! این نویسنده دانش‌آموخته‌ی رشته روانشناسی است و داستان‌نویسی را از سال 1372 آغاز کرده است. او داوری بخش داستان بلند و داستان کوتاه یازدهمین جشنواره شعر و داستان جوان سوره را در کارنامه خود ثبت کرده و در پنجمین دوره‌ی کتاب سال شهید حبیب غنی‌پور نیز در جایگاه داوری حضور یافته است. داوری بخش داستان جشنواره قند پارسی نیز از دیگر فعالیت‌های مجید قیصری در حوزه ادبیات و نویسندگی است.

او تاکنون برنده جوایز ادبی زیادی بوده است که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به جایزه‌ی مهرگان ادب و جایزه‌ی ادبی اصفهان اشاره کرد. بخش دیگری از جوایزی که قیصری موفق به کسب آن‌ها شده است، موارد زیر هستند:

- برنده‌ی قلم زرین سال ۸۵ برای کتاب «سه دختر گل فروش»
- برنده‌ی جایزه پکا برای نگارش کتاب «ضیافت به صرف گلوله»
- برنده‌ی جایزه‌ی رمان برتر اوراسیای روسیه در سال 2018 برای کتاب «سه کاهن»

در بخشی از کتاب زیرخاکی می‌خوانیم

اگر می‌شد سهراب را پیدا کرد،‌ می‌گفتیم خودش این قسمت را بنویسد. چون این قسمت کاملاً مربوط به اوست. ما فقط شاهد گفته‌های او بودیم.

درمانگاه ماندیم تا پرستارها گفتند حال دختره‌ بهتر شده. گفتند باید برسانیدش بیمارستان. می‌خواستند کمک کنند ولی تجهیزات نداشتند. وقتی پرسیدیم حالش بهتر می‌شود؟ گفتند نبضش برگشته. تندتر شده. گفتند از چیز دیگری می‌ترسند. نمی‌خواستند سهراب بشنود. می‌گفتند زودتر باید برسد بیمارستان. وقتی پرسیدیم نگرانی‌شان از چیست؟ گفتند: «می‌ترسیم شوکه شده باشه. خودتون باید بهتر درک کنین. قبر. زیر خاک. اونم یک دختر جوون.» ما این‌ها را به سهراب نگفتیم. گفتیم حتماً ناراحت می‌شود.

سهراب و خلیل، مونس را رساندند بیمارستان شرکت نفت و همان شبانه برگشتند حسینیه پیش ما. تا صبح هیچ‌کس خوابش نبرد.با این‌که با چشمان خودمان دیده بودیم ولی هنوز باورمان نمی‌شد. خیلی دل‌مان می‌خواست سر حرف را با سهراب باز کنیم. ولی روی‌مان نمی‌شد. می‌دیدیم حال خوشی ندارد. نمی‌خواستیم نمک به زخمش بپاشیم. چند شب دیگر پیش ما خوابید. روزها می‌رفت سر به خواهرش می‌زد و شب برمی‌گشت پیش ما. دلواپسی را می‌شد از نگاهش خواند. یعنی اشتباه کردم؟ این سؤال در چشم‌هاش دودو می‌زد. یا ما این‌طور فکر می‌کردیم. این شد که یواش‌یواش خودش به حرف افتاد. هر کجا چیزی به ذهن‌مان می‌رسید می‌پرسیدیم.

انگار عصر بوده که مونس برگشته بوده خانه، پیش سهراب. حالا برای چه کاری، یادمان نیست. سهراب گفت فکر کردم برای شام‌ آمده خانه. انگار می‌خواستند چیزی با هم بخورند که نشده. پدر و مادر سهراب چند روز قبل از درگیرهای مرزی خرمشهر را ترک کرده بودند. مانده بودند این دو تن. به هوای یکدیگر. انگار مونس بوده که تن به رفتن نمی‌داده.

فهرست مطالب کتاب

پاپوش‌
زیرخاکی
بلابل
نیسان
جیرجیرک‌
باغبان
درخت کلاغ
ایستگاه هفت