معرفی و دانلود کتاب دادگسترها: نمایشنامه در پنج پرده

معرفی کتاب دادگسترها: نمایشنامه در پنج پرده

به نظر شما چه کسی جز آلبر کامو می‌تواند در قالب نمایشنامه‌ای تأثیرگذار خاطرات خونبار جنگ جهانی دوم را دقیقاً زمانیکه اروپا در تب مشکلات سیاسی می‌سوخت، به تصویر بکشد؟ او در کتاب دادگسترها فجایع مصیبت‌بار انقلاب روسیه را در سال 1905 شرح می‌دهد.

درباره‌ی کتاب دادگسترها:

این کتاب نمایشنامه‌ای‌ست در پنج پرده که به شرح خاطرات اسف‌بار انقلاب روسیه می‌پردازد. آلبر کامو در کتاب دادگسترها (Les justes: pièce en cinq actes) سعی دارد تا رویدادهایی را که در زمان جنگ جهانی دوم اتفاق افتاده است، نزدیک به حقیقت جلوه دهد. برخی از موقعیت‌های این اثر عجیب و غیرعادی هستند و به نظر رویدادهایی تاریخی به نظر می‌آیند اما این نمایشنامه جنبه‌ی تاریخی ندارد.

کامو میزان تعهد و مسئولیت‌پذیری شخصیت‌های این نمایشنامه را به تصویر می‌کشد؛ به این معنا که برای رسیدن به هدفشان تا چه حد روی اخلاقیات و ارزش‌های درونی خود پا می‌گذارند و تلاش می‌کنند! با خواندن این کتاب متوجه می‌شوید که انگیزه‌ی برخی از آنان حسادت و انتقام است اما همه در یک مسیر قدم برمی‌دارند؛ ساختن روسیه‌ای بهتر! و برای رسیدن به رویایشان از هیچ جنایت و خشونتی دریغ نمی‌کنند.

نکوداشت‌های کتاب دادگسترها:

- عمیقا تفکربرانگیز. (One Class)
- کامو در این نمایشنامه، مسائل اخلاقی مربوط به قتل و تروریسم را واکاوی می‌کند. (Hub Pages)
- برجسته‌ترین ویژگی این نمایشنامه، نگرش‌های به شدت ساده انگارانه‌ی شخصیت هاست. آن‌ها شبیه کاریکاتور هستند. (Astrofella)

کتاب دادگسترها برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای کسانی که به ادبیات نمایشی و خواندن نمایشنامه علاقه دارند و از طرفداران آلبر کامو هستند، پیشنهاد می‌شود.

با آلبر کامو بیشتر آشنا شویم:

نویسنده‌ی این کتاب یکی از داستان‌نویسان برجسته‌ی قرن بیستم است که آثارش تا به امروز در محافل ادبی و فلسفی مورد تحلیل قرار می‌گیرند. آلبر کامو (Albert Camus) در سال 1913 چشم به جهان گشود و پدرش در جنگ جهانی اول کشته شد. او در خانواده‌ای بی‌بضاعت بزرگ شد و در دبیرستان به کمک یکی از معلمانش ادامه تحصیل داد.

کامو در نوجوانی وارد حیطه‌ی فوتبال شد و بسیار هم موفق بود اما در نهایت به دلیل ابتلا به بیماری سل این حرفه را ترک نمود. او کتاب‌های متعدد و باارزشی از خود به جای گذاشت و در نهایت موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل ادبیات شد.

در بخشی از کتاب دادگسترها می‌خوانیم:

دو روز بعد، همان محل و همان ساعت.
استپان: وُینوف چه کار مى‌کند؟ الان باید آن‌جا باشد.
آننکف: او احتیاج دارد بمیرد. هنوز نیم‌ساعتى هم وقت درپیش داریم.
استپان: مى‌توانم بروم خبر بگیرم.
آننکف: نه. باید خطر را هرچه بیش‌تر محدود کرد.
سکوت
آننکف: یانِک، تو چرا چیزى نمى‌گویى؟
کالیایف: حرفى براى گفتن ندارم. نگران نباش.
زنگ مى‌زنند.
کالیایف: این هم وُینوف.
وُینوف وارد مى‌شود.
آننکف: توانستى بخوابى؟
وُینوف: بله، کمى.
آننکف: نتوانستى تمام شب را بخوابى؟
وُینوف: نه.
آننکف: لازم بود بخوابى. براى خوابیدن راه‌هایى وجود دارند.
وُینوف: سعى کردم. خیلى خسته بودم.
آننکف: دست‌هایت مى‌لرزند.
وُینوف: نه.
همه نگاهش مى‌کنند.
چرا این‌طورى نگاهم مى‌کنید؟ آدم نمى‌تواند خسته باشد؟
آننکف: چرا، مى‌شود خسته بود. ما به فکر تو هستیم.
وُینوف (با خشونتى ناگهانى.) پریروز باید به این فکر مى‌بودید. دو روز پیش اگر بمب پرتاب شده بود، حالا دیگر خسته نبودیم.
کالیایف: مرا ببخش، آلکسى. من کارها را دشوارتر کردم.
وُینوف (با صدایى آهسته‌تر.) کى چنین حرفى مى‌زند؟ چرا دشوارتر؟ من فقط خسته‌ام، همین.
دورا: حالا همه‌ چیز به‌ سرعت انجام خواهد شد. یک ساعت دیگر کار تمام است.
وُینوف: بله، تا یک ساعت دیگر کار تمام است...
نگاهى به دوروبرش مى‌کند. دورا مى‌رود به‌طرف او و دستش را مى‌گیرد. وُینوف ابتدا دستش را دراختیار او مى‌گذارد و بعد با خشونت آن را پس مى‌کشد.
وُینوف: بوریا، مى‌خواهم با تو صحبت کنم.
آننکف: به‌ طور خصوصى؟
وُینوف: بله، به‌ طور خصوصى.