معرفی و دانلود کتاب خواب‌هایت را در این خانه تعریف نکن محمود

معرفی کتاب خواب‌هایت را در این خانه تعریف نکن محمود

کتاب خواب‌هایت را در این خانه تعریف نکن محمود نوشته‌ی عباس سلیمی آنگیل رمانی فارسی است که میان خیال و واقعیت زندگی شخصیتی به نام محمود در گذر است. محمود استاد دانشگاه که شیفته‌ی ابوسعید ابوالخیر بوده و در خیالات خود، نیشابور قرن چهارم و پنجم را زندگی می‌کند، میان مدرنیته و زندگی با همسر و فرزندش، و احوالات عرفانی دلخواه خود، در رفت‌و‌آمد است.

کتاب خواب‌هایت را در این خانه تعریف نکن محمود

عباس سلیمی آنگیل در کتاب خواب‌هایت را در این خانه تعریف نکن محمود با روایتی طنزآمیز و استفاده از عناصر خیال و فانتزی، داستان محمود مردی میانسال و استاد دانشگاه را روایت می‌کند که در عالم عرفانی و خیالات خود، همنشین ابوسعید ابوالخیر و مریدانش است. محمود که با همسرش فرشته و فرزندشان سیاوش زندگی می‌کند، به تدریج از مرز میان خیال و واقعیت، خواسته یا ناخواسته عبور می‌کند و در نتیجه تضادهای بسیار میان ایران قرن چهارم و پنجم و زندگی مدرنی که در آن به سر می‌برد، نمودی پررنگ‌تر به خود می‌گیرند. همین مسئله نویسنده را بر آن داشته تا از ادبیات طنزآمیزی استفاده کند که میان تاریخ و اکنون، در گذر است.

ارتباط جالب محمود با پدرش، چالش‌های زندگی مشترکش با فرشته که با چاشنی طنز آمیخته شده‌اند و حضورِ در پرده‌ی شخصیت‌های تاریخی در دل داستان، از جمله ویژگی‌های کتاب خواب‌هایت را در این خانه تعریف نکن محمود است. نویسنده با ترسیم دنیای خیالی محمود و آمیختن آن با زندگی مدرن، ما را با تاریخ و وهم و خیال همراه کرده و داستانی جذاب در دل آن روایت می‌کند. زبان ساده و آمیخته به طنز عباس سلیمی آنگیل در این کتاب، به درستی مورد استفاده قرار گرفته و به گونه‌ای متفاوت، روزمرگی‌های محمود را به تصویر می‌کشد.

کتاب پیش رو به همت انتشارات هیلا در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب خواب‌هایت را در این خانه تعریف نکن محمود برای چه کسانی مناسب است؟

اثر پیش رو برای علاقه‌مندان به رمان‌های معاصر ایرانی با چاشنی طنز و فانتزی، مناسب است.

در بخشی از کتاب خواب‌هایت را در این خانه تعریف نکن محمود می‌خوانیم

اولش که به شترهاى کنار جاده نگاه مى‌کردم، یکى از شترها هم سرش را بلند کرد و به من نگاه کرد و خیلى زود سرش را پایین انداخت. یکى دیگر از شترها به گمانم گر بود، انگار پشم و کرکش ریخته بود. شاید هم مادرزاد همین‌طور بود. به نظرم شترى که مادرزاد گر باشد شتر خیلى بیچاره‌اى است. تصور کن وسط یک گله شتر فقط تو گر باشى!

همه‌جا هم خشک بود. این‌قدر خشک بود و شوره‌زار بود که دوست داشتم بایستیم و همه آب معدنى‌ها را بریزم روى زمین تا دلم خنک شود. بعدش هم، یعنى تقریبا یک ساعت بعد، وارد کویر خیلى صافى شدیم که پر از شش‌ضلعى بود. قشنگ‌تر بود. کویرهاى قبلى همه‌اش ریگ و سنگ بود و بالا و پایین داشت. این یکى مثل کف دست صاف بود. پایان نداشت؛ یعنى به کوهى تپه‌اى چیزى نمى‌رسید. من همیشه فکر مى‌کردم اگر کوه‌ها یا ساختمان‌ها نباشند و زمین تا آخر صاف و یکدست باشد، آدم مى‌تواند همه‌جا را ببیند، ولى خشکى هم عین دریاست، یعنى تا یک اندازه‌اى مى‌توانى ببینى، بعدش آسمان و زمین به هم مى‌رسند و نمى‌گذارند تا دوردست‌ها را ببینى. هدفون را از گوشم درآوردم و خواستم بگویم این‌جا شبیه صحراى نواداست که دیدم چهره بابا دوباره سرخ شده و دارد لب‌هایش را مى‌جود. هدفون را گذاشتم روى گوشم، ولى دلم طاقت نیاورد؛ پرتش کردم و گفتم: «شبیه صحراى نواداست بابا. مگر نه؟ با توام بابا!»

نگاهم نکرد و چیزى هم نگفت. ساکت بود. مثل آن روزى که بعد از یک هفته یکهو پیدایش شد و روى مبل خوابید و غروب بیدار شد. دوباره پرسیدم: «شبیه نواداست. مگر نه؟»

بابا خیلى آرام گفت: «نه. شبیه نیست.»

گفتم: «هست. هست...»

او هى مى‌گفت نیست و من هى مى‌گفتم هست. فرمان را محکم گرفته بود، یک‌جورى که انگار فرمان مى‌خواهد فرار کند. گفت: «مگذار همه هست و نیست‌هایمان را این‌جا هدر بدهیم سیاوش! هنوز راه در پیش داریم.»

گفتم: «هست. حالا که این‌طور شد حتما هست!»

فهرست مطالب کتاب

آغاز راه؛ یکمِ محمود
آب پاکى؛ یکمِ فرشته
شب‌هاى کردیچال و دیو سپید؛ یکمِ سیاوش
پس از خرانق؛ دومِ محمود
از دانشکده تا اتاقک جن‌گیر و از آن‌جا تا دوردست؛ دومِ فرشته
شب‌هاى بیمارستان؛ دومِ سیاوش
نرسیده به خرقان؛ سومِ محمود
بر مین رفته
فرشته در آن سوى آب‌ها؛ سومِ فرشته
پس از مادر؛ سومِ سیاوش
از کویر تا کنگره عرش؛ چهارمِ محمود
بازگشت به کردیچال؛ چهارمِ سیاوش