معرفی و دانلود کتاب حوالی چهل سالگی

معرفی کتاب حوالی چهل سالگی

نویسنده‌ای که پیش از این با آثار داستانی خود شناخته‌شده بود، این‌بار در کتاب حوالی چهل سالگی به‌سراغ موضوعی جدید می‌رود: تجربیاتش از چهل‌ سالگی و سال‌های منتهی به آن. لیلی بخشی در جستارهای کوتاه این اثر، از احساسات و افکارش درباره‌ی زندگی، مسائل زنان، کار، تحصیل و... می‌گوید. تنها نقطه‌ی مشترک این جستارها‌ی روایی یک چیز است: چهل سالگی.

درباره‌ی کتاب حوالی چهل سالگی

چهل سالگی شاید برای بعضی‌ها ترسناک باشد. نشانه‌ای برای پیری و زوال. برای بعضی‌ها برعکس، اوج زندگی‌شان در چهل سالگی رقم می‌خورد. لیلی بخشی از آن آدم‌هایی است که متوجه گذر زمان نمی‌شود و هیچ فرقی بین بیست سالگی و چهل سالگی نمی‌بیند. او با لحنی ساده و صادقانه، یکی از دوران زندگی‌اش را روایت می‌کند. دورانی که شاید برای دیگران مهم باشد؛ اما برای او هیچ موضوعیتی ندارد.

به لطف انتشار کتاب‌های مرتبط، جستارنویسی در ایران چند سالی است که رواج یافته. بسیاری از این جستارنویسان در فضای مجازی فعالیت خود را شروع کرده بودند و حال جستارهای متعدد نوشته‌شده را در قالب یک کتاب، برای مخاطبان منتشر کرده‌اند. لیلی بخشی نیز که در شبکه‌های اجتماعی فعال است، تصمیم گرفت بخشی از جستارهای خود را با موضوعی واحد، در کتاب حوالی چهل سالگی به چاپ برساند.

با خواندن هر جستار از کتاب، با تجربه‌های زیسته‌ لیلی بخشی بیشتر آشنا می‌شوید. او مانند دوستی صمیمی روبه‌روی شما می‌نشیند و از روزمرگی‌هایش می‌گوید: شغل، ارتباط با دیگران، عشق، بزرگسالی، سفر، سوگ و خانواده تنها چند موضوع کتاب حوالی چهل سالگی هستند. او با الهام گرفتن از قلم نورا افرون در کتاب «من از گردنم بدم میاد»، تجارب و احساسات خود را بیان می‌کند. لیلی بخشی عقیده دارد که جسارت و صداقت افرون در روایت واقعیت‌های زندگی‌اش، ارزش زیادی به نوشته‌های او داده است. بخشی کوشیده جستارهایش را به گونه‌ای بنویسد که مخاطب بیشتر با او احساس صمیمیت کند.

نشر کتاب کوله‌پشتی کتاب حوالی چهل سالگی را به انتشار رسانده است.

کتاب حوالی چهل سالگی برای چه کسانی مناسب است؟

کسانی که به جستارهای روایی علاقه دارند، مخاطبان اصلی کتاب حوالی چهل سالگی هستند.

در بخشی از کتاب حوالی چهل سالگی می‌خوانیم

«ما پیر شدیم!» توی گوشم کسی زمزمه می‌کند. تلاش می‌کنم توجه نکنم، اما توجه می‌کنم. آدمیزاد است دیگر، می‌خواهد یک کاری انجام دهد، اما می‌بیند کار دیگری انجام داده! می‌خواهم فکر نکنم، اما فکر می‌کنم. امروز یکی از دوستان جدیدم در صفحۀ اینستاگرامم عکس سال‌های قبلم را دید. مراسم رونمایی کتاب اولم بود. من ترگل‌ورگل و تپل‌مپل بودم؛ با موهای تیره و بلند و فرفری. به عکس که نگاه کنی اول برق روی لُپ‌ها و توی چشم‌هایم را می‌بینی. دوست به‌شوخی می‌گوید: «قبلاً قشنگ بودی، حالا چرا این‌قدر زشت شدی؟» دوست را می‌شناسم، از این آدم‌هاست که زن‌ها را با موی بلند و طبیعی دوست دارد. حالا چند سالی است که موهای فرفری‌ام را کوتاه و پسرانه و برای پوشاندن تارهای سفید، روشن می‌کنم. راستش خیلی هم دنبال زیبایی نیستم. سرعت زندگی آن‌قدر زیاد شده که من شبانه‌روز در حال دوندگی‌ام و هنر کنم وقتی حمام می‌روم یک دالی کنم و بیرون بیایم. دیگر وقت و حوصلۀ شستن موهای بلند و فر را ندارم. حالا دیگر چیزهای دیگری به‌جز فر موهایم برایم مهم هستند: شغلم، درسم، ورزش، کلاس زبان... پیشرفت پیشرفت پیشرفت! صبح تا شب کسی توی گوشم می‌گوید چند سال که بدوم به اهدافم می‌رسم و دیگری می‌گوید فقط چند سال دیگر می‌توانم با تمام قدرت بدوم.

دوست می‌گوید: «چی شد این‌قدر زشت شدی؟» لبخند می‌زنم و می‌گویم: «آره، می‌بینی که پیر شده‌م!» حالا دیگر آن‌قدر خودم را می‌شناسم و آن‌قدر اعتمادبه‌نفس دارم که بدانم حرفِ دوست واقعیت من نیست و فقط نظر اوست‌ و اساساً ملاک سنجش او با ملاک سنجش من فرق دارد. این روزها لاغر شده‌ام، پوستم به اعتقاد کارشناسِ پوست ده سالی از خودم جوان‌تر است، سرحال و شادابم و با زندگی در صلحم. خودم را زیباتر می‌بینم و راستش دوستان قدیمی‌تر که منِ آن سال‌ها را دیده‌اند هم معتقدند این روزها زیباترم. شاید چون زندگی را بیشتر دوست دارم.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
چهل‌سالگی
یک پیشنهاد وسوسه‌کننده
بابا
می‌خواهم چطور نباشم!
اگر خدا بخواهد
هوای پاک
چرا ازدواج نکردم؟
کمی بلوغ
بچۀ مردم
باز این منِ بی‌جنبه!
دوریان گری
استاندارد سن و جوانی و جذابیت
بدنم خانۀ دائمی من
عشق و توهّم عشق
بسیار سفر باید...
معمولی‌بودن
وطن‌پرستی
آنچه می‌خواهم باشم
آدم‌ها
فال‌گیر
فوبیاهای عجیب‌وغریب ما
دردهای ما سرمایه‌اند!
سگ درونم
ما پیر شدیم؟
بازی زندگی
تعادل
زندگی ارزش تولد دارد؟
نیمۀ گم‌شده
نیمۀ تاریک وجود
کتاب جناییِ همیشه خوب!
منِ دیگری
صلح با خود
نظم
مامان
مرحلۀ جدید زندگی
تقلید
کادوها
مؤخره