معرفی و دانلود کتاب حریم دل

معرفی کتاب حریم دل

کتاب حریم دل نوشتۀ معصومه سیلاخوری، داستان زندگی زوج جوانی را در سال‌های پر تنش جنگ روایت می‌کند که درگیر دشوارترین شرایط روحی، روانی و معیشتی هستند.

آرمان‌ها در کجا نهفته‌‌اند که به چشم نمی‌آیند، عشق و پاکی در کدام دیار هستند که باید به دنبالش بگردیم. شاید هم لازم نیست که برای به دست آوردن آن‌ها فرسنگ‌ها راه را طی کنیم؛ شاید فقط کافیست حریم دل را دست نخورده باقی بگذاریم و تا زمانی که صدای پاک عشق، حریمش را به لرزه در نیاورده است قفل را برای کسی نگشاییم. چون کسی که لایق عشقی آسمانی باشد، کلید در ورودی‌اش را در مشت‌ها پنهان می‌نماید. عشقی که با رشد جسم و جان به کامل می‌شود. تکاملی که بال‌هایش ایمان، ایثار و باور داشتن است.

در بخشی از کتاب حریم دل می‌خوانیم:

بعد از گذر چند ماه، تعداد زیادی کنسرو معیوب در دست آن‌ها بود و تنها کاری که باید انجام می‌دادند ورود به آشپزخانه و مخلوط کردن کنسروهای معیوب با غذای پرسنل عراقی بود که این کار هم با توجه به این که تعدادی از اسرا در آشپزخانه به کار اجباری گمارده شده بودند، میسر می‌نمود.

دکتر بهنام به اشخاصی که مامور این کار بودند سفارش کرد که این کنسروها باید با غذایی مخلوط شوند که سرد باشد، چرا که کمترین حرارت می‌تواند سم بوتولیسم را از بین ببرد. بدین ترتیب بعد از انجام این عملیات، با شروع علایم بیماری عراقیان، بستر مناسبی برای شورش و خلع سلاح عراقیان فراهم شد. علی رغم تعداد زیاد اسرا در مقابل عراقیان، عده‌ی زیادی از اسرا شهید شدند و عده‌ی دیگری که توانستند فرار کنند در راه مهاجرت به ایران با مواجهه با عراقیان و یا عبور از میدان‌های مین جان خود را از دست دادند و از 186 اسیر آن اردوگاه تنها 12 نفر زنده به مرز ایران رسیدند.

آرام و چند تن دیگر هم در نزدیکی مرز ایران، در یک میدان مین زخمی شدند و آرام پای خود را از دست داد. به هر تقدیر این اسرا جزو افرادی بودند که مرگ را به جان خریده بودند تا به آزادی دست یابند. تمام آن‌ها با شعاری که دکتر بهنام بر لب آن‌ها نشانده بود که «یک شیر مرده بهتر از یک شیر در قفس است» قدرت و جسارت چنین خطری را پیدا کرده بودند و خود را به خاک میهن رسانده بودند. شاید اگر دکتر بهنام برای آن سرباز دلسوز عراقی دل نمی‌سوزاند و او را با زندانی کردن و بستن، از خوردن غذای مسموم باز نمی‌داشت، تلفات بسیاری کمتری می‌دادند، چرا که بیشترین تلفات از زود لو رفتن فرار و تعقیب آن‌ها توسط نیروهای عراقی که توسط همان سرباز گزارش شده بود ناشی شده بود.