معرفی و دانلود کتاب تایلند با لبخند: سفرنامه‌ی پوکت به طنز

معرفی کتاب تایلند با لبخند: سفرنامه‌ی پوکت به طنز

ماجراجویی‌های یک زوج ایرانی در پوکت تایلند! کتاب تایلند با لبخند سفرنامه‌ای طنز نوشته‌ی امیر عربلو است که با زبانی ساده و بامزه، خاطرات سفر با همسرش به تایلند را بازگو می‌کند. مطالعه‌ی این کتاب در کنار سرگرم‌کننده بودن، فرصتی است برای آشنایی با عناصر فرهنگی و جاذبه‌های گردشگری تایلند و جزایر آن. اگر جزو افرادی هستید که به خواندن سفرنامه‌ها علاقه دارند، این کتاب برای شما است.

درباره‌ی کتاب تایلند با لبخند

روایت بامزه‌ای از روز پیش از سفر تا پایان آن، محتوای اصلی کتاب تایلند با لبخند را تشکیل می‌دهد. امیر عربلو تجربیات و مشاهدات خود از سفر کوتاهش به پوکت تایلند را در قالب سفرنامه‌ای طنز نوشته و در اختیار خوانندگان قرار داده است. غذاهای جدید، فرهنگ مردم آن سرزمین، واکنش‌های ایرانیزه‌شده‌ و آمیخته با طنز نویسنده و دیگر همسفران ایرانی به برخی عناصر فرهنگی نامأنوس از جمله مباحثی است که نویسنده در این کتاب برایمان تعریف می‌کند.

سفرنامه‌ها از دیرباز نقشی کلیدی در انتقال فرهنگ و میراث تاریخی یک سرزمین به دیگر نقاط جهان ایفا می‌کردند؛ اما امروزه با وجود اینترنت و پیشرفت فناوری، این ویژگی سفرنامه‌ها کمرنگ شده و از دیگر جنبه‌ها، مورد اهمیت قرار گرفته است. ترکیب ادبیات، روایت دراماتیک و خاطره‌نویسی، همواره در سفرنامه‌ها به چشم می‌خورد که این بار در کتاب تایلند با لبخند به شیوه‌ای طنزآمیز و صمیمی، اعمال شده است. امیر عربلو با نوشتن خاطراتش از سفر دونفره به پوکت تایلند، بخش‌های مختلف این جزیره از انواع غذاها و لباس‌ها گرفته تا جاذبه‌های طبیعی را معرفی و آن را با چاشنی طنز در اختیار خوانندگان قرار داده است. گرچه اکنون دیگر سفرنامه‌ها از محبوبیت چندانی برخوردار نیستند، اما همچنان گزارشی از تجربه‌ی دست اول شخص از موقعیت‌ها و مکان‌های گوناگون به حساب می‌آیند که با صداقت و بدون بزرگ‌نمایی‌های فضای مجازی، ثبت و نوشته شده‌اند. مسئله‌ای که اهمیت این آثار را در هر دوره‌ی تاریخی برایمان روشن می‌کند.

کتاب پیش رو به همت انتشارات قصه باران در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب تایلند با لبخند برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به سفرنامه‌های ایرانی و متون طنزآمیز علاقه‌مندید، مطالعه‌ی این کتاب برایتان جذاب خواهد بود.

در بخشی از کتاب تایلند با لبخند: سفرنامه‌ی پوکت به طنز می‌خوانیم

گفت: «سوار ماشین شوید.» بدترین عذاب همین بود. دیگر نمی‌خواستم به آن حال دچار شوم. پرسیدم: «مقصد بعدی کجاس؟» انگار توی فیلم مقصد نهایی بودیم و بعد هر مرحله کشته می‌دادیم. به آن طرف اشاره کرد. پرسیدم: «دور است؟» دوباره اشاره کرد. چیزی نمی‌دیدم. نارنجی چیزی نمی‌گفت. زیر پای همه یک تکه نایلون انداخته بود که ماشین کثیف نشود. تایلندی‌ها خیلی به نظافت اهمیت می‌دهند. با اکراه سوار شدم. باد سرد خورد به تن عرق‌کرده و خیسم. اما خوشبختانه یک دقیقه‌ی دیگر رسیدیم. کاش می‌گفت پیاده برویم. این تایلندی‌ها حلال‌واری کار می‌کنند.

چندتا فیل ایستاده بودند توی جایگاه‌شان. جایگاه خاصی نبود چهارتا چوب بود با یک سکوی خیلی بلند کنارش. اولین بار بود که فیل می‌دیدم. فیل حتی از کرگدن هم بزرگتر بود. گرچه آن را هم ندیده بودم. مثل بچه‌ها ایستادم و تماشا کردم. بعد گفتند از یک سری پله بالا بروید که بتوانید سوار شوید. عرب‌ها توی راه سرفه می‌کردند.

شنیده بودم که می‌گفتند فیل سواری بد است و باعث اذیت حیوان می‌شود. اما جایی دیگر هم گفته بود اگر فیل‌ها حرکت نکنند و سواری ندهند و یکجا بسته باشند، در مدت زمان کوتاهی غضروف‌های‌شان از بین می‌رود و در اثر بی‌تحرکی مریض می‌شوند. حرکت برای آن‌ها نوعی ورزش بود. تصمیم گرفتیم سوار شویم. یک صندلی چوبی دوتایی روی فیل بسته بودند. نشستیم. یک طناب نازک پلاستیکی قرمز هم دادند دستمان که از این دسته به آن دسته متصل می‌شد. بیشتر بهش می‌آمد که ما مواظب طنابیم تا اینکه طناب بخواهد از افتادن ما جلوگیری کند. نشستیم. آنقدر بالا بودیم که که انگار اکسیژن کم شده بود. فیل بدون اینکه کسی بگوید راه افتاد. خیلی وحشتناک بود. از آن ارتفاع توی چاله چوله می‌افتادیم. ولی فیل مسیرش را بلد بود و داد و فریادهای ما عین خیالش نبود.

فهرست مطالب کتاب

بخش یکی مانده به نخست
بخش قبل از یکی مانده به نخست
شب
روز نخست
هتل
در شهر
پاساژ جانگ سیلون
توی خیابان
فردا
در راه جیمز باند
جیمزباند آیلند
ناهار
فردای جزیره
غذاها
فردا
رفتن به رفتینگ
موتور سواری
فیل سواری
زیپ لاین
کانو سواری
رستوران
جزیره میمون‌ها با حشره
یخ زدن
گل‌ها
صبح
برگشت
پایان...