معرفی و دانلود کتاب عدن، شبه جزیره (عدن - عربستان): با پیش گفتاری از ژان پل سارتر

معرفی کتاب عدن، شبه جزیره (عدن - عربستان): با پیش گفتاری از ژان پل سارتر

کتاب عدن، شبه جزیره (عدن - عربستان) نوشته‌ی پل نیزان، متفکر و نویسنده‌ی فرانسوی، سفرنامه‌ای فیلسوف‌مآبانه به سرزمین عدن است. نویسنده در این اثر، شرح سفر کوتاه‌مدتی را که به سرزمین‌های عربی داشته، نگاشته و در ضمن بیان مشاهداتش، مسائل فرهنگی و سیاسی مهمی مانند استعمار و جامعه‌ی بورژوایی را مورد نقد و تحلیل قرار داده است. این کتاب با پیشگفتاری از ژان پل سارتر به چاپ رسیده.

درباره‌ی کتاب عدن، شبه جزیره (عدن - عربستان)

پل نیزان (Paul Nizan) فیلسوف، روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی برجسته‌ی فرانسوی و دوست و هم‌درس ژان پل سارتر، در زمینه‌ی رمان‌نویسی، فلسفه و سیاست فعالیت‌های بسیاری کرده است؛ اما هنوز، مشهورترین آثار او، داستان‌هایش است. نیزان در داستان‌هایش با مسائلی مانند بیگانگی جهان مدرن و اختلافات مابین طبقات مختلف اجتماعی می‌پردازد. از آثار او می‌توان به «توطئه» و «آنتوان بلوایه» اشاره کرد.

پل نیزان در سال 1926 از پاریس به عدن رفت و در عدن به عنوان حسابدار به استخدام یک تاجر میلیونر درآمد. او که در فرانسه با نظم بورژوایی حاکم، به مشکل برخورده بود، در سرزمین‌های عربی به طور مستقیم با مسئله‌ی استعمار مواجه شد و همین موضوع موجب شد که پس از بازگشت به فرانسه، به حزب کمونیست آن کشور بپیوندد. همه‌ی این مسائل موجب نگارش یکی از مهم‌ترین آثارش، یعنی کتاب عدن، شبه جزیره (عدن - عربستان) (Aden Arabie) شد. نیزان این کتاب را به شکل سفرنامه‌ای داستان‌گونه نوشت.

کتاب عدن، شبه جزیره (عدن - عربستان) سفرنامه‌ای شرح حال‌گونه است که در عین حال می‌توان آن را جستاری هجوآلود نیز دانست. نیزان در این کتاب به صورت جدی به پدیده‌ی استعمار، نقش‌ها و پیامدهای آن می‌پردازد و تاآنجاکه مقدور است، از نقد نظام بورژوازی نیز غافل نمی‌شود. تجربه‌‌های نیزان در این سفر به حدی برای هم‌وطنانش تأثیرگذار بود که جمله‌ی آغازین کتاب حاضر در جنبش دانشجویی‌کارگری 1968 فرانسه، به یکی از شعارهای معترضان تبدیل شد: «بیست سالم بود. قبول ندارم کسی بگوید که زیباترین دوره‌ی زندگی است.» از این رو، می‌توان این کتاب را یکی از مهم‌ترین نوشته‌های ادبی فرانسه در میان دو جنگ دانست.

سفرنامه‌ی نیزان به عدن برای اولین بار در سال 1931 در فرانسه منتشر شد و در اختیار مخاطبان قرار گرفت، اما چیزی که در به شهرت رسیدن بیشتر این اثر و نویسنده‌اش مؤثر بود، بازنشر آن با پیشگفتار مفصلی از ژان پل سارتر در سال 1960، چیزی حدود 20 سال پس از مرگ نیزان، بود. سارتر در این پیشگفتار به طور مفصل تفکرات نیزان را تشریح کرده و به تبیین فضای فکری و فرهنگی فرانسه در زمانه‌ی او پرداخته است. او هم‌چنین، خود اثر را آن‌طور که شایسته بود، معرفی کرده و از خاطرات مشترکش با نیزان سخن گفته است.

پل نیزان در کتاب عدن، شبه جزیره (عدن - عربستان) با نثری گیرا و زیبا تلاش می‌کند تا آنچه که در ذهن دارد را ثبت کند. متن این اثر بیشتر درون‌گرایانه است و به مسائل روحی، ذهنی و در نهایت به فلسفه‌ی فکری نیزان معطوف است. او در جملاتش، آنچه را که در عالم بیرون می‌بیند درونی می‌کند. عدن، شبه جزیره (عدن - عربستان) سفرنامه‌ای فلسفی است که نوسانات فکری انسان مدرن را نمایش می‌دهد. نیزان در این اثر، تفکرات کمونیستی و اگزیستانسیال را با هم جمع کرده و نمایی نزدیک از انسان مدرن را به تصویر کشیده است.

کتاب عدن شبه جزیره (عدن - عربستان) نوشته‌ی پل نیزان توسط سپهر یحیوی ترجمه شده و در انتشارات دیدآور به چاپ رسیده است.

در نکوداشت کتاب عدن، شبه جزیره (عدن - عربستان)

• زمانی که عدن، شبه جزیره منتشر شد، به نظرم کتاب خوبی رسید و خوشحال شدم. اما آن را هجویه‌ای جلف و گردابی از واژه‌های سبک دانستم؛ بسیاری از رفقایش مرتکب همین اشتباه شدند. ما جانب‌دارانه رفتار می‌کردیم. ... درمورد خودم باید بگویم که به طرز ابلهانه‌ای معذب بودم، چون او خاطراتم را تیره‌وتار می‌کرد. ... این شما و این اولین کتاب نیزان! فکر می‌کردند نابود شده، اما سر از خاک برمی‌آورد چون مخاطبان تازه‌ای منتظرش هستند. (ژان پل سارتر، پیشگفتار کتاب حاضر)

کتاب عدن، شبه جزیره (عدن - عربستان) برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به ژانر سفرنامه و شرح حال، دوست‌داران نوشته‌های فلسفی و کسانی که به آثار سیاسی علاقه‌مند هستند، مناسب است.

در بخشی از کتاب عدن، شبه جزیره (عدن - عربستان): با پیش گفتاری از ژان پل سارتر می‌خوانیم

بعضی‌ها از خدا و کشیشانش می‌خواستند به حضور بپذیردشان و برای‌شان توضیح دهد که کجای کار اشکال دارد. اینان در باشگاه‌های جوانان به بچه‌ها دعای «ای پدر ما» می‌آموختند. این‌ها زود پشت‌شان گرم می‌شد، تحقیر را با نیایش، و نابودی انسان را با قداست اشتباه می‌گرفتند. این به باهوش‌ترها اجازه می‌داد که خود را به نوع خاصی از شعر بسپارند؛ خدا نیز به پیشه‌ی دیرینه‌اش ادامه و خود را با همه‌ی شیوه‌ها وفق می‌داد. زایش خدایان مهربان، تجلی قدیسان پیروز بر شعرایی که خوش داشتند «تردست‌های نُتردام» فرض شوند. خلوص محض، سرپناه‌ها و ازخودگذشتگی‌ها. برخی شاعران دکان کیمیاگری باز می‌کردند. رمبو، به‌رغم آخرین مدافعانش، به صندوق‌خانه‌ی سن سولپیس متمایل شده بود؛ کشیش‌ها، برای آن‌که نزد جوانان محلی از اعراب داشته باشند، می‌گفتند دعا و شعر دو جلوه‌ی یک کنش است. این یانوسِ دوچهره جای خود را به تمام اظهارات مربوط به خلوص و ناخالصی شعر، الهام، کیمیاگری و واژگونگی می‌داد.

برخی دیگر، سوخته از زرق‌وبرق‌های پاریس و محصور در تصاویر مؤنثی که در پایان جنگ کمابیش همه‌جا کمین کرده بود، عادت می‌کردند که در سوراخ‌سنبه‌ها بمیرند؛ این‌ها اهل سرگرمی بودند، در ساده‌دلیِ دروغین هولناکی به‌سر می‌بردند که هنوز اسمش را شعر می‌گذاشتند و به‌راحتی در شرّی فرو رفته بودند که کوششی برای یافتن ریشه‌هایش نمی‌کردند. این زمان بود که ققنوسی به نام رمانتیسم سر از خاک برمی‌آورد: امر ادبی را به مرتبه‌ی خدایی می‌رساندند که در اثر عشاهای ربانی مکرر سربه‌راه شده بود. درد زمانه‌ای که همانند احضار ارواح آسایش‌بخش بود، واپسین پناهگاهی که می‌شد در آن، با آرامش و در بوی نای قصرهای متروک نیاکان، سرشان را بگذارند. اما آیا این جدیتِ فرزندان بیمار قادر به فروریزاندن بارویی خواهد شد که از مزغل‌هایش یک‌عالمه چشم نگاه‌شان می‌کنند و این‌ها قادر به بالارفتن از آن نیستند؟