معرفی و دانلود کتاب باغ وحش روی ریل

معرفی کتاب باغ وحش روی ریل

کودکان و نوجوانان با خواندن داستان پرماجرای کتاب باغ وحش روی ریل که به قلم زهرا شاهی نوشته شده، با خانواده‌ای آشنا می‌شوند که قرار است به‌همراه حیوانات خانگی‌شان با قطار به جنوب سفر کنند. اما مشکل اینجاست که این حیوانات خانگی نمی‌توانند تا رسیدن به مقصد سر جایشان آرام بگیرند و همین موضوع باعث دردسرهای بامزه‌ی فراوانی می‌شود که مخاطب را تا پایان داستان به‌دنبال خود می‌کشاند!

درباره‌ی کتاب باغ وحش روی ریل

داستان‌های ماجراجویانه همیشه در سرزمین‌های دور و یا جنگل‌های ترسناک رخ نمی‌دهند، گاهی ممکن است تمام ماجرا در یک قطارِ در حال حرکت روی ریل اتفاق بیفتد، درست مثل آنچه که در کتاب «باغ وحش روی ریل» می‌گذرد. داستان این کتاب با قلم طنازانه‌ی زهرا شاهی و از دید یک پسر چهارده‌ساله روایت می‌شود که برای سفری خانوادگی به‌سمت جنوب سوار قطار شده‌اند. بامزه‌ترین بخش داستان آن‌جایی است که متوجه می‌شویم نه‌تنها پسر خانواده، بلکه پدر، برادر و خواهرش هم بدون توجه به توصیه‌های مادر، حیوانات خانگی‌شان را پنهانی همراه خود به این سفر آورده‌اند.

عجیب‌تر اینکه خود مادر هم برخلاف توصیه‌های خودش عمل کرده و گلدان بنفشه‌ی آفریقایی عزیزش را به این سفر آورده است. به این ترتیب این خانواده‌ی پنج‌نفره با همستر، کاسکو، گربه، کرم ابریشم و یک گلدان بنفشه‌ی آفریقایی به‌شکل دسته‌جمعی در یک کوپه، راهی سفر می‌شوند. البته اگر حیوانات خانگی این خانواده مثل گلدان مادر بی‌سروصدا و بی‌حرکت یک گوشه می‌نشستند، این سفر به‌خیروخوشی سپری می‌شد اما دور از تصور نیست که خیلی زود همه‌چیز به هم می‌ریزد و این سفر ساده تبدیل به یک ماجراجویی پردردسر می‌شود.

کتاب طنز کودک و نوجوان باغ وحش روی ریل که با هنر مسعود کشمیری از تصویرپردازی‌های جذابی برخوردار شده است، با روایتی روان و دلنشین شما را به دل داستانی خواندنی می‌برد و با بهره‌گیری از کلام و موقعیت‌های بامزه، لحظه به لحظه باعث خنده‌تان می‌شود.

کتاب باغ وحش روی ریل برای چه کسانی مناسب است؟

کودکان و نوجوانان 10 تا 15 سال از مطالعه‌ی کتاب طنز و مصور باغ وحش روی ریل لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب باغ وحش روی ریل می‌خوانیم

خرت‌و‌پرت‌هایم را جمع و جور کردم. لانه‌ی همستر را که نمی‌شد با خودم بیاورم، چون لو می‌رفت. فقط گوی‌اش را گذاشتم توی کوله پشتی‌ام و خودش را هم ده دقیقه قبل از رفتن، با لانه‌اش بردم بیرون که مثلاً بدهم دست همسایه. لانه‌اش را گذاشتم توی خرپشته و خودِ عزیزش را هم گذاشتم توی زیپ کاپشنم و قبلش بهش گفتم: «من بی‌وفا نیستم.» با آن چشم‌های ریزش نگاهی توی صورتم انداخت که نفس در سینه‌ام حبس شد و قلبم کوبید. بعد تکه‌ای از هویج‌هایی را که توی کیسه‌ی لپش ذخیره کرده بود درآورد و با پنجه‌های کوچکش گرفت دستش و هول هول شروع کرد به گازگاز کردن. من هم خیلی سنگین و رنگین برگشتم خانه. بابا داشت بار و بندیل‌ها را می‌برد پایین که وقتی آژانس آمد معطل نشویم و سریع بریزیم تویش و برویم راه آهن. برادرم هم رفت که گربه‌اش را تحویل بدهد و من توی دلم گفتم: «بیچاره داداشِ ساده‌ام! چه سریع تسلیم سرنوشت شد!» اما خواهرم نق و زق راه انداخت و پایش را کرد توی یک کفش که اِلّا و بِلّا باید کرم‌های ابریشمش را با خودش بیاورد. بابا خیلی جدی گفت که دستورات مامان را باید بی‌چون‌وچرا عمل کنیم و حتی کرم‌های بی‌خاصیت هم از این قاعده مستثنا نیستند. اما برخلاف تصورمان مامانم قانون شکنی کرد و گفت که کرم‌های خواهرم، به همان دلیل بی‌خاصیت بودن، از این قاعده مستثنا هستند. بابام که کاسه‌ی داغ‌تر از آش شده بود با زور و زحمت راضی شد؛ با زور و زحمت! به سختی! با اکراه! اما بابام چهره‌ی دیگری هم داشت که تا آن موقع ندیده بودیم؛ چهره‌ای تعجب‌برانگیز و چهارشاخ کُن که توی قطار پرده از رویش برداشت. و وقتی پرده از رویش برداشت، من به خودم تبریک گفتم که همستر بیچاره‌ام را توی این قضیه فدا نکردم و ته دلم یک جمله‌ای قلمبه شد که می‌گفت: «حقاً که بچه‌ی خلف همون بابایی!»