معرفی و دانلود کتاب آموندسن

معرفی کتاب آموندسن

آلیس مونرو در کتاب آموندسن، ماجرای معلمی را برایتان بازگو می‌کند که به‌تازگی در مدرسه‌ای مخصوص کودکان بیمار قدم گذاشته و قصد دارد به‌زودی کار خود را آغاز کند. بااین‌حال، فضایی که با آن روبه‌رو می‌شود با آن‌چه انتظار داشته، تفاوت بسیاری دارد! جذابیت، سادگی بیان، توانایی نویسنده در شخصیت‌پردازی و چینش وقایع، این داستان کوتاه را به اثری خواندنی برای دوستداران ادبیات جهان بدل کرده است.

درباره‌ی کتاب آموندسن

خانم «ویویان هاید» قهرمان اصلی و البته راوی کتاب آموندسن (Amundsen) است که به‌تازگی از تورنتو راهی مدرسه‌ای در دل جنگل شده. او قرار است در این مدرسه به‌عنوان معلم کودکانی که بیمار هستند، مشغول به کار شود. «مری»، دختر بازیگوشی که در همان صفحات ابتدایی داستان خود را نشان می‌دهد، اولین کسی است که خانم هاید را با محیط آن‌جا و کارکنان آن آشنا می‌کند. همین‌طور از دختری به نام «آنابل» برای او می‌گوید که در گذشته دوست مری بوده اما اکنون مدت‌ها از مرگش می‌گذرد. ویویان که مجذوب جنگل و زیبایی‌های آن شده، به ناامیدی اطرافیان دکتر «فاکس»، یعنی کسی که او را برای معلمی استخدام کرده، و بی‌تفاوتی آن‌ها نسبت به مسئله‌ی مرگ توجهی ندارد و می‌کوشد خود را هرچه زودتر با محیط اطرافش وفق بدهد. آقای فاکس منتظر این خانم تازه‌وارد است تا او را برای شروع تدریس آماده کند.

استاد داستان کوتاه معاصر، آلیس مونرو (Alice Munro)، در این داستان خواندنی بدون شک شما را مجذوب خود می‌کند. توصیفات دقیق در عین پرهیز از زیاده‌گویی، برجسته کردن نکته‌های کلیدی ماجرا و مهارت نویسنده در معرفی شخصیت‌ها، مشخصه‌هایی هستند که این اثر را به داستانی خیره‌کننده و تحسین‌برانگیز بدل کرده‌اند. کتابی که از همان ابتدا توجه شما را به خود جلب می‌کند و محال است به‌سادگی بتوانید پیش از پایان داستان، آن را زمین بگذارید. بعد از خواندن این اثر، دیگر از اینکه grf استاد داستان کوتاه را به آلیس مونرو داده‌اند، تعجب نخواهید کرد! نسخه‌ی اصلی اثر حاضر در حقیقت به‌عنوان یکی از داستان‌های کوتاه کتاب دیگری با نام Dear Life به چاپ رسیده است.

رخوت و سکونی که در فضا وجود دارد، حتی خانم هاید را هم متوجه خود می‌کند. بوی ماندگی، ترشرویی کارکنان مدرسه و نبود امکانات رفاهی مانند وسیله‌ی گرمایشی، همه‌و‌همه به ویویان هاید ثابت می‌کنند که روزهای سختی در پیش دارد اما او در تلاش است تا با امید روبه‌جلو حرکت کند. به‌تدریج، با پیش رفتن داستان، اتفاقات تازه‌ای رخ می‌دهند که هم شما و هم شخصیت اصلی داستان را غافل‌گیر و شگفت‌زده خواهند کرد. از مشخصه‌‌های بارز این داستان کوتاه می‌توان به روانی کلام نویسنده، تبحر او در بازنمایی خلق‌و‌خوی ویژه‌ی هر کدام از شخصیت‌ها و مهارت وی در ترسیم وقایع اشاره کرد.

اگر می‌خواهید با برترین آثار ادبی جهان آشنا شوید اما فرصت کافی برای مطالعه‌ی رمان‌های قطور و طولانی را ندارید، خواندن کتاب آموندسن، داستان آلیس مونرو، می‌تواند انتخاب هوشمندانه‌ای برای شما باشد. کتابی که پیش رو دارید، به همت نشر افق، با برگردان بهار اکبریان و به‌عنوان هشتمین مجلد مجموعه کتاب‌های شاهکارهای پنج‌میلی‌متری در اختیارتان قرار می‌گیرد.

درباره‌ی مجموعه کتاب‌های شاهکارهای پنج‌میلی‌متری

«امنیت و دو داستان دیگر»، «برای یک شب عشق»، «گریه نکن بچه جان»، «یکشنبه‌های داریسی» و «برف‌های کلیمانجارو» عناوین برخی از کتاب‌هایی هستند که همگی تحت عنوان مجموعه‌ی شاهکارهای پنج‌میلی‌متری به چاپ رسیده‌اند. علاقه‌مندان نوولاهای خارجی و برترین داستان‌های ادبیات جهان، شیفته‌ی آثار این مجموعه خواهند شد. گفتنی است نشر افق، وظیفه‌ی چاپ و انتشار این سری کتاب‌ها را به عهده داشته.

مطالعه‌ی مجموعه‌ی حاضر بهترین فرصت برای مخاطبانی است که می‌خواهند با برخی از درخشان‌ترین چهره‌های ادبی در سراسر جهان آشنا شوند و به سبک و سیاق ویژه‌ی ایشان در زمینه‌ی داستان‌نویسی پی ببرند؛ بزرگانی چون ارنست همینگوی، آلیس مونرو، امیل زولا، چارلز بوکوفسکی، هاروکی موراکامی و... .

کتاب آموندسن برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان داستان‌های کوتاه خارجی از خواندن کتاب آموندسن بسیار لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب آموندسن می‌خوانیم

من یک کلمه هم حرف نزدم. مری حتی به من نگاه نکرد. فضا برای خداحافظی ‌کردن بیش از حد سنگین بود.

وقتی صدای استارت ماشین را شنیدم شروع کردم به جمع ‌کردن میز شام. به دسر که باز کیک سیب بود نرسیده بودیم. لابد دکتر توی عمرش شیرینی دیگری جز کیک سیب نخورده بود، شاید هم قنادی همین یک نوع را می‌پخت.

یکی از بیسکویت‌های قلبی‌شکل را برداشتم و گذاشتم توی دهانم. شیرینیِ خامه‌اش زیاد بود و دلِ آدم را می‌زد. مزه‌ی توت‌فرنگی یا شاتوت هم نمی‌داد، مثل اینکه فقط شکر بود و رنگ خوراکی. چند تای دیگر هم برداشتم و گذاشتم توی دهانم.

فکر کردم کاش خداحافظی می‌کردم یا دست‌کم به خاطر بیسکویت‌ها تشکر کرده بودم، ولی اصلاً به من چه. با خودم گفتم چه اهمیتی داشت. مگر به‌ خاطر من بود که خودش را انداخته بود به زحمت، شاید فقط درصد کمی از الم‌شنگه‌ای که راه انداخته بود علتش من بودم.

رفتار دکتر با مری سنگدلانه بود. از اینکه توانسته بود با بچه‌ای که آن‌قدر محتاج محبت است تا این‌ حد بی‌رحمی کند جا خورده بودم، ولی حسم می‌گفت این کار را به‌ خاطر من کرده، چون نمی‌خواسته کسی زمانی را که با هم تنهاییم از او بگیرد. این فکر خوشحالم کرد و از اینکه خوشحال شده بودم کمی عذاب ‌وجدان گرفتم. نمی‌دانستم وقتی برگردد باید چه عکس‌العملی نشان بدهم.