معرفی و دانلود کتاب آدم شویی

معرفی کتاب آدم شویی

کتاب آدم شویی، مجموعه‌ای از چند داستان کوتاه نوشته‌ی نصرت‌الله محمودزاده است که نتایج و پیامدهای جنگ ایران و عراق را در زندگی رزمندگان و نسل‌های بعد از جنگ، پیگیری می‌کند. خالق این داستان‌ها، خود، از رزمندگان جنگ بوده و درباره‌ی تاریخ دفاع مقدس نیز پژوهش‌هایی دارد. از این منظر، می‌توان گفت او داستان‌ها را بر مبنای تجربه‌ها و واقعیت‌ها نگاشته است. هم‌چنین این کتاب، در بخش داستان جشنواره‌ی ادبیات دفاع مقدس نیز برگزیده شده است.

درباره‌ی کتاب آدم‌شویی

نصرت‌الله محمودزاده نویسنده‌ی برجسته‌ی معاصر است که در حوزه‌ی ادبیات پایداری و داستان‌های دفاع مقدس قلم می‌زند. محمودزاده از آن جنس نویسنده‌هایی است که در بحبوحه‌ی جنگ ایران و عراق، کار نویسندگی را آغاز کردند. او حدود شش کتاب، از جمله «حماسه‌ی هویزه»، «جاده‌ی بهشتیان»، «شب‌های قدر کربلای 5» و «مرثیه‌ی حلبچه» را در ایام جنگ نوشته. ویژگی مهم آثار محمودزاده این است که او از اول جنگ، به شکل داوطلبانه در جبهه‌ها حضور داشته و گنجینه‌ی عظیم تجربیات خود را در این آثار منعکس کرده است. کتاب «آدم‌شویی» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نصرت‌الله محمودزاده است.

نویسنده در این مجموعه‌داستان بر اساس پژوهش‌ها و تجربه‌هایش در زمینه‌ی دفاع مقدس، سوژه‌هایی را انتخاب کرده و ماجرای آن‌ها را از حوزه‌ی مستندات به عرصه‌ی داستان انتقال داده است. او تلاش کرده است که افراد فراموش‌شده‌ی جنگ را که در دوران بعد، زندگی سختی داشته‌اند، مرکز توجه قرار دهد و در این کتاب به مسئله‌ی فراموش‌شدگی بپردازد.

نصرت‌الله محمودزاده عنوان آدم‌شویی را در قیاس با پول‌شویی ابداع کرده است. هدف او از برساختن این عنوان، توجه دادن به مسئله‌ی مهمی است که در دوران ما، در ارتباط با دفاع مقدس روی داده. افرادی که از واقعه‌ی جنگ، سوءاستفاده می‌کنند و رزمندگان را که مزاحم اعمال آن‌ها هستند، بایکوت و به زندگی فراموش‌شده‌ای پرتاب می‌کنند.

رویکرد نویسنده به مسئله‌ی جنگ و روایت زندگی رزمندگان، رویکردی کاملاً واقع‌گرا و به دور از احساسات و اسطوره‌سازی‌هاست. او جنگ را آن‌طور که اتفاق افتاده روایت می‌کند، نه آن‌طور که عده‌ای دوست دارند، رخ داده باشد. شکست و پیروزی در روایت او از دفاع مقدس، دوشادوش هم‌اند.

کتاب آدم‌شویی شش روایت از زندگی افرادی را به خواننده عرضه می‌کند که در جنگ حضور داشته‌اند، اما پس از جنگ به عمد، به فراموشی سپرده شده‌اند. تلخی‌ها و نامرادی‌های پس از جنگ، در این داستان‌ها خود را به بهترین وجه نشان داده است.

محمودزاده در کتاب آدم‌شویی علاوه بر دید واقع‌گرایانه، رویکردی انتقادی نیز نسبت به مسائل، اتخاذ کرده است. او وقایع را آن‌طور که هستند می‌بیند، سپس درصدد ریشه‌یابی مشکلات و کاستی‌ها برمی‌آید. زهر انتقاد در تمام داستان‌های این مجموعه و از جهتی، در بیشتر آثار نویسنده، مشهود است.

زبان داستان‌های نصرت‌الله محمودزاده به نحوی منحصر به خود اوست. او با آمیختن شکلی از زبان محاوره‌ای و تا حدی عامیانه، با زبان معیار و رسمی، به سبک جدیدی از بیان دست یافته است. زبانی که از طرفی واقع‌گرایی داستان‌ها را ملموس‌تر می‌کند و از طرفی تأثیر انتقادهای گزنده را پرقدرت‌تر می‌سازد.

کتاب آدم‌شویی نوشته‌ی نصرت‌الله محمودزاده به همت انتشارات نیستان به چاپ رسیده است.

کتاب آدم‌شویی برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب حاضر برای علاقه‌مندان به داستان کوتاه و دوست‌داران حوزه‌ی محتوایی ادبیات پایداری و داستان‌های کتاب مقدس، مناسب است.

در بخشی از کتاب آدم شویی می‌خوانیم

وقتِ رسیدن لیلاست. می‌نشینم به انتظار که نگاهم قفل شود به قد و بالاشان و کیف کنم تا به نداشته‌هایی که باید می‌داشتم، حسرت نخورم. روزهای محبت‌مان مال وقتی است که به شدت دلتنگ می‌شویم و کسی نیست درک‌مان کند؛ محبتی که دست آخر به چند قطره اشکی خاتمه می‌یابد که شده عادت ما. سلیمه لذت زندگی‌ را در این‌طور مواقع خرج می‌کند تا بلکه درد فراموش‌مان شود. و من صورت نرم او را نوازش می‌کنم تا او آرام گیرد. چرا از آن شبِ بارانی هولناک بگویم که همین اندک خُلق خوشش را از او بگیرم. چی بدهم و چی بگیرم؟ هنوز دلش به برادرش یونس است که برگردد. حماقت نمی‌کنم و نمی‌برمش تو کانالی که با پیدا کردن چند تکه استخوانِ برادر آرام گیرد. آرام که نمی‌گیرد، باید بنشینم و آن صحنه‌ها را بازسازی کنم که از هر چه جنگی متنفر شود. بگویم که شک کند شاید می‌توانستم او را بیاورم، اما نیاوردم. نه، نمی‌گویم که بچسبد به ‌همین زندگی تکراری.

سکوتی نفس‌گیر به محوطه‌ی حیاط فرمان می‌راند. حیاطی بزرگ و بدون ‌دیوار که به نخلستان خشک و بی‌حاصل یونس وصل است. یک شیر آب وسطش علم کردم که بشود محل شستشوی رخت‌ولباس و ظرف‌و‌ظروف سلیمه. یک حوض سیمانی یک‌متر در نیم‌متر هم درست کردم که وقتِ بی‌آبی دستش تو حنا نماند. یک راه باریک هم فاضل‌آب را وصل می‌کند به جدول سر خیابان که جولانگاه حشرات است و بوی گندش شده عادت حس بویایی اهالی ده. لیلا می‌دود تا به سمیرا برسد. نفس می‌زند اما می‌خندد. خنده‌اش مشتلق می‌طلبد. یک سایه‌بان کنار ساختمان کوچک و بلوکی ساختم که بشود آفتاب‌گیر روزهای داغ و جای خواب شب‌های گرم و شرجی. از پشت این سایه‌بان از لای شاخه‌های نخلی‌اش که یک طرف سایه‌بان را پوشش داده، بی‌آن‌که دیده شوم، راحت می‌توانم بچه‌ها را ببینم و صدایشان را هم بشنوم. لیلا به آستانه‌ی ایوان سیمانی که می‌رسد، بلافاصله سمیرا را رودرروی خود می‌نشاند و می‌افتند به خنده و شادی. لیلا مقنعه از سر بیرون می‌کشد و پرت می‌کند و سمیرا آن‌را رو هوا می‌قاپد. دیرش شده. فقط فرصت دارد لیلا کیفش را خالی کند و دفتر و کتاب خودش را بچپاند داخل آن. بعد، خیز بردارد سمت خیابان و تا مدرسه را یک نفس بدود تا از زنگ اول جا نماند.

فهرست مطالب کتاب

فریاد سخت خیّنی‌ها
باور بفرمایید؛ من قاتل پسرتان نیستم
سهم من از جنگ
فرمانده خط مقدم
آدم‌شویی
ما سه نفر