معرفی و دانلود کتاب کوری

معرفی کتاب کوری

قصه‌ی یک بیماری ناشناخته‌ی مسری که همه‌ی مردم شهر را نابینا می‌کند! ژوزه ساراماگو در کتاب کوری داستان چالش‌برانگیز شهری را به تصویر می‌کشد که مردم آن درگیر بیماری عجیبی می‌شوند و بعد از آن چیزی جز سفیدی نمی‌بینند. این رمان مشهور و پرفروش یکی از دلایلی بود که ساراماگو در سال 1998 برنده جایزه نوبل شد.

درباره‌ی کتاب کوری:

در یک روز عادی مرد راننده‌ای ناگهان نابینا می‌شود. به مرور زمان پس از او افراد بیشتری در این وضعیت وحشتناک گرفتار می‌شوند و به‌تدریج همه‌ی مردم شهر به طور ناگهانی بینایی خود را از دست می‌دهند. به همین خاطر نظم عمومی شهر با این بیماری ناشناخته به هم می‌ریزد و دولت ناچار می‌شود تمام افراد مبتلا را در آسایشگاهی روانی قرنطینه کند.

به‌مرور توجه دولت به این افراد از بین می‌رود و آذوقه‌ی غذایی‌شان تمام می‌شود. مردم در آن آسایشگاه متروک اخلاقیات و انسانیت را به زیرپا گذاشته و برای زنده ماندن خود دست به هرکاری می‌زنند. ژوزه ساراماگو (José Saramago) در خلال روایت داستانی جذاب و پرکشش سقوط جامعه‌ای مدرن و متمدن را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که مردم برای زنده ماندن خود حاضرند دست به کارهایی غیرقابل تصور و وحشتناک بزنند.

او در رمان کوری (Blindness) از انسان‌هایی که قدرت تعقل و توانایی‌هایشان را نمی‌شناسند انتقاد می‌کند. بیماری که در این کتاب شیوع می‌یابد بیماران را به جای تاریکی در یک سفیدى بى‌پایان و بسیار نورانى غرق می‌کند و همین تفاوت این بیماری عجیب با نابینایی واقعی است چرا که به جای سیاهی نور شدید مانع از قدرت دید آن‌هاست.

بدون‌شک این بیماری نوعی تمثیل به شمار می‌آید و با نگاهی انتقادی به آدم‌هایی اشاره دارد که با وجود روشنایی کافی، مسیر و راه درست زندگی را گم می‌کنند. انتقادهای ساراماگو در این اثر تنها محدود به همین مورد نمی‌شود و او مسائل اجتماعی زیادی را به باد انتقاد می‌گیرد. اطاعت‌های بی‌چون‌وچرا، بی‌تحرکی و سکوت در مقابل زورگویان و فشارهای اجتماعی و سیاسی و... از مواردی هستند که جنبه‌های انتقادی را در این رمان به‌وضوح مشخص می‌کنند. همچنین شخصیت‌های این کتاب هیچ‌کدام اسم ندارند و داستان در زمان و مکانی نامعلوم روایت می‌شود و همین نیز نشان‌دهنده‌ی بی‌هویتی آدم‌هاست.

ژوزه ساراماگو همچنین احساسات و عواطف انسان‌ها در موقعیت‌های دشوار زندگی را بررسی می‌کند و در کنار مواضع انتقادی‌اش مسائل رمانتیکی را نیز مطرح می‌کند. کتاب کوری رمانی جذاب محسوب می‌شود که از صفحات اول شما را به شدت جذب خود می‌کند به طوری که مى‌خواهید همه آن را به یکباره بخوانید و بعید است که کسى تا آخر این داستان را بخواند و تا چندوقت ذهنش درگیر مفاهیم عمیق آن نشود.

جوایز و افتخارات کتاب کوری:

- کتاب پرفروش بین‌المللی
- کتاب برجسته سال نیویورک تایمز
- بهترین کتاب سال لس آنجلس تایمز
- برنده جایزه سان کلمنته در سال 1999 (Premio San Clemente for Novela Estranxeira)
- نامزد جایزه ادبی بین المللی دوبلین در سال 1999 (International Dublin Literary Award)

نکوداشت‌های کتاب کوری:

- کتاب کوری اثری تاثیرگذار از یک استاد ادبیات است. (بوستون گلوب)
- یک شاهکار که در زمانه خودش انقلابی برپا کرد؛ همانند رمان طاعون. (Kirkus Reviews)
- این یک کتاب مهم است. کتابی که از مواجهه با وحشت‌های قرن حاضر نمی‌ترسد. (واشنگتن پست)
- تمثیل سورئال ساراماگو به ما نشان می‌دهد که ظرفیت و توانایی روحیه و وجدان انسانی در غیر عادلانه‌ترین شرایط نیز به چه صورت است و او این کار را با یک روش جدید و عجیب و غریب انجام می‌دهد. (نیویورکر)

فیلم اقتباس شده از کتاب کوری:

در سال 2008 فرناندو مریلس فیلمی با اقتباس از این کتاب با بازی بازیگرانی چون جولیان مور، مارک رافالو و... کارگردانی کرد که در افتتاحیه شصت و یکمین جشنواره فیلم کن به نمایش در آمد.

کتاب کوری مناسب چه کسانی است؟

اگر به ادبیات داستانی جهان و رمان‌های تمثیلی علاقه دارید، خواندن این رمان برجسته را از دست ندهید.

با ژوزه ساراماگو بیشتر آشنا شویم:

این ادیب پرتغالی یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان معاصر به شمار می‌رفت. ساراماگو به سال 1922 دیده به جهان گشود و در سال 2010 از دنیا رفت. عمده‌ی شهرت وی مرهون کتاب کوری است؛ رمانی که در آن با زبانی نمادین، بنیان‌های اخلاقی جامعه‌ی معاصر به طور جدی به چالش کشیده شده است. وی آثار مهم و ارزشمند دیگری نیز از خود به جا گذاشته، که خوشبختانه بیشترشان به فارسی ترجمه شده‌اند؛ از جمله سه کتابِ «بینایی»، «در ستایش مرگ»، و «همه‌ی نام‌ها».

گفتنی است که ساراماگو در سال 1998 موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل ادبیات گشت. همچنین، باید افزود که او یکی از پرفروش‌ترین نویسندگان پرتغالی تاریخ به شمار می‌رود.

برخی از جوایز و افتخارات ژوزه ساراماگو:

- برنده جایزه آمریکا در سال 2004 (America Award)
- برنده جایزه Camões کشور پرتغال در سال 1995 (Camões Prize)
- برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1998 (Nobel Prize in Literature)
- برنده جایزه ادبیات سائو پائولو در سال 2009 (São Paulo Prize for Literature)
و ...

در بخشی از کتاب کوری می‌خوانیم:

وجدان؛ یعنى چیزى که بسیارى از آدم‌هاى نادان از آن پیروى نمى‌کنند و حتى بیشترشان آن را زیر پا مى‌گذارند، یک حقیقت موجود است و ساخته فیلسوفان دوران دقیانوس که وجود روح در آدمى را تنها یک مسأله گنگ نمى‌دانستند، نیست. با گذشت زمان و رشد زندگى اجتماعى و تغییر و تکامل نژادى، ما اخلاق را در سرخى خون و شورى اشک ریختیم؛ اما گویى این مقدار هنوز بس نبود و چشم‌ها را به‌نوعى آیینه درون‌نماى خود تبدیل کردیم و نتیجه آن این شد که چشم‌ها آنچه را که با زبان انکار مى‌کنیم، بدون هیچ ترسى نمایان مى‌سازند. همچنین به این ایده کلى مى‌توان افزود که در وضعیت آدمى عادى، بعد از انجام خلاف، پشیمانى در آن‌ها با ترس‌هاى گوناگونى که از گذشتگان دارند، اشتباه گرفته مى‌شود و سزاى حیله و عمل آدم بزهکار به‌این‌ترتیب، بى هیچ ملاحظه‌اى دوبرابر مى‌شود.

پس در این باره هم نمى‌توان میزان ترس و عذاب وجدان آن دزد را هنگامى که ماشین را روشن کرد و رفت، توصیف کرد. شکى نیست که ممکن نبود او با آرامش خاطر در جاى کسى بنشیند که تا مدتى پیش همین فرمان را در دست داشت و یکدفعه کور شد. از همان شیشه جلو نگاه مى‌کرد و ناگهان دیگر نتوانست ببیند. لازم نیست تخیل زیادى داشته باشى تا چنین فکرهاى دهشتناک و آزاردهنده‌اى را در ذهن خود مجسّم کنى. مرد دزد پشیمان هم شده بود؛ یعنى همان صداى آزاردهنده وجدان که قبلاً درباره‌اش گفتیم، یا به مفهوم دیگر، وجدانى که دندان دارد و گاز مى‌گیرد. هنگامى که مرد دزد درِ خانه را بست، سیماى غم‌انگیز مرد کور بیچاره در مقابل چشم‌هایش آمد که درحال بستن در بود و تکرار مى‌کرد: «لازم نیست؛ لازم نیست.» و بعد از آن دیگر نمى‌توانست به‌تنهایى حتى یک قدم هم بردارد.